¹Allora Giobbe rispose e disse:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²"Di cose come codeste, ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!

²"Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

³Non ci sarà egli una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?

³Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

⁴Anch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere assieme delle parole contro a voi e su di voi scrollare il capo;

⁴Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

⁵potrei farvi coraggio con la bocca; e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe.

⁵Por do t'ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

⁶Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; e se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?

⁶Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

⁷Ora, purtroppo, Dio m’ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;

⁷Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

⁸m’ha coperto di grinze e questo testimonia contro a me, la mia magrezza si leva ad accusarmi in faccia.

⁸më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

⁹La sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me. Il mio nemico aguzza gli occhi su di me.

⁹Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

¹⁰Apron larga contro a me la bocca, mi percuoton per obbrobrio le guance, si metton tutt’insieme a darmi addosso.

¹⁰Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

¹¹Iddio mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano dei malvagi.

¹¹Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

¹²Vivevo in pace, ed egli m’ha scosso con violenza, m’ha preso per la nuca, m’ha frantumato, m’ha posto per suo bersaglio.

¹²Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

¹³I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.

¹³Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

¹⁴Apre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.

¹⁴Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

¹⁵Mi son cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.

¹⁵kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

¹⁶Il mio viso è rosso di pianto, e sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.

¹⁶Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

¹⁷Eppure, le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura.

¹⁷megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

¹⁸O terra, non coprire il mio sangue, e non vi sia luogo ove si fermi il mio grido!

¹⁸O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

¹⁹Già fin d’ora, ecco, il mio Testimonio è in cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.

¹⁹Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

²⁰Gli amici mi deridono, ma a Dio si volgon piangenti gli occhi miei;

²⁰Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

²¹sostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figliuol d’uomo contro i suoi compagni!

²¹Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

²²Poiché, pochi anni ancora, e me ne andrò per una via senza ritorno.

²²Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.