¹Allora Giobbe rispose e disse:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²"Ah, se il mio travaglio si pesasse, se le mie calamità si mettessero tutte insieme sulla bilancia!

²"Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

³Sarebbero trovati più pesanti che la sabbia del mare. Ecco perché le mie parole sono temerarie.

³do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

⁴Ché le saette dell’Onnipotente mi trafiggono, lo spirito mio ne sugge il veleno; i terrori di Dio si schierano in battaglia contro me.

⁴Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

⁵L’asino salvatico raglia forse quand’ha l’erba davanti? mugghia forse il bue davanti alla pastura?

⁵Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

⁶Si può egli mangiar ciò ch’è scipito e senza sale? c’è qualche gusto in un chiaro d’uovo?

⁶A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

⁷L’anima mia rifiuta di toccare una simil cosa, essa è per me come un cibo ripugnante.

⁷Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

⁸Oh, m’avvenisse pur quello che chiedo, e mi desse Iddio quello che spero!

⁸Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

⁹Volesse pure Iddio schiacciarmi, stender la mano e tagliare il filo de’ miei giorni!

⁹Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

¹⁰Sarebbe questo un conforto per me, esulterei nei dolori ch’egli non mi risparmia; giacché non ho rinnegato le parole del Santo.

¹⁰Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

¹¹Che è mai la mia forza perch’io speri ancora? Che fine m’aspetta perch’io sia paziente?

¹¹Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¹²La mia forza è essa forza di pietra? e la mia carne, carne di rame?

¹²Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¹³Non son io ridotto senza energia, e non m’è forse tolta ogni speranza di guarire?

¹³A s'jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¹⁴Pietà deve l’amico a colui che soccombe, quand’anche abbandoni il timor dell’Onnipotente.

¹⁴Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

¹⁵Ma i fratelli miei si son mostrati infidi come un torrente, come l’acqua di torrenti che passano.

¹⁵Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

¹⁶Il ghiaccio li rende torbidi, e la neve vi si scioglie;

¹⁶Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

¹⁷ma passato il tempo delle piene, svaniscono; quando sentono il caldo, scompariscono dal loro luogo.

¹⁷por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

¹⁸Le carovane che si dirigon là mutano strada, s’inoltran nel deserto, e vi periscono.

¹⁸Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

¹⁹Le carovane di Tema li cercavan collo sguardo, i viandanti di Sceba ci contavan su,

¹⁹Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

²⁰ma furon delusi nella loro fiducia; giunti sul luogo, rimasero confusi.

²⁰por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

²¹Tali siete divenuti voi per me: vedete uno che fa orrore, e vi prende la paura.

²¹Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

²²V’ho forse detto: "Datemi qualcosa" o "co’ vostri beni fate un donativo a favor mio",

²²A ju kam thënë vallë: "Më jepni diçka" o "më bëni një dhuratë nga pasuria juaj",

²³o "liberatemi dalla stretta del nemico, o "scampatemi di man dei prepotenti"?

²³ose "liromëni nga duart e armikut", ose "më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën"?

²⁴Ammaestratemi, e mi starò in silenzio; fatemi capire in che cosa ho errato.

²⁴Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

²⁵Quanto sono efficaci le parole rette! Ma la vostra riprensione che vale?

²⁵Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

²⁶Volete dunque biasimar delle parole? Ma le parole d’un disperato se le porta il vento!

²⁶Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

²⁷Voi sareste capaci di trar la sorte sull’orfano, e di contrattare il vostro amico!

²⁷Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

²⁸Ma pure vi piaccia di rivolgervi a guardarmi, e vedete s’io vi menta in faccia.

²⁸Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

²⁹Mutate consiglio! Non vi sia in voi iniquità! Mutate consiglio, la mia giustizia sussiste.

²⁹Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

³⁰V’è qualche iniquità sulla mia lingua? Il mio palato non distingue più quel ch’è male?

³⁰A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?".