1地上の人には、激しい労務があるではないか。またその日は雇人の日のようではないか。
1Lei tungah mihing adin kidouna a om kei mo? huan a nite kilohmi nite bang ahi ka hia?
2奴隷が夕暮を慕うように、雇人がその賃銀を望むように、
2Lim deih mahmah sikha bangin, a loh lamen kilohmi bangin:
3わたしは、むなしい月を持たせられ、悩みの夜を与えられる。
3Huaibangin bangmahlou khate nei dinga bawl ka hi, huan kei adingin jan chimhuaite seh ahi hi.
4わたしは寝るときに言う、『いつ起きるだろうか』と。しかし夜は長く、暁までころびまわる。
4Ka lup chiangin, Chikchiangin ka thou dia? ka chi a; himahleh jan a sawt hi; huan khatlam khatlamah ni suah matan kilumlehnain ka dim hi.
5わたしの肉はうじと土くれとをまとい、わたしの皮は固まっては、またくずれる。
5Ka sa than leh leivui khalin a tuama; ka vun a kimata a puakkham thak hi.
6わたしの日は機のひよりも速く、望みをもたずに消え去る。
6Ka nite siamganmi khohthei sangin a kin jawa, lametna beia zatbei ahi.
7記憶せよ、わたしの命は息にすぎないことを。わたしの目は再び幸を見ることがない。
7Aw ka hinna huih ahi chih theigige in: ka mitin hoih a mu nawn kei ding hi.
8わたしを見る者の目は、かさねてわたしを見ることがなく、あなたがわたしに目を向けられても、わたしはいない。
8Kei honmu mitin honen thei nawn takei dinga; na mitte ka tugnah a om ding ua, himahleh ka omta kei ding hi.
9雲が消えて、なくなるように、陰府に下る者は上がって来ることがない。
9Meipi a mangthanga a omta kei bangin, huchiin kuapeuh Seola pai suk a hongpai tou nawnta kei uhi.
10彼は再びその家に帰らず、彼の所も、もはや彼を認めない。
10A in ah a kik nawnta kei dinga, a munin amah a thei nawnta kei ding hi.
11それゆえ、わたしはわが口をおさえず、わたしの霊のもだえによって語り、わたしの魂の苦しさによって嘆く。
11Huaijiakin ka kam ka khou kei dinga; ka lungsim gimnaah thu ka gen ding; ka kha haksatna ah ka phun ding hi.
12わたしは海であるのか、龍であるのか、あなたはわたしの上に見張りを置かれる。
12Tuipi ka hi hia, a hihkeileh tuipiganhinglian, huchia kei na honchin nak?
13『わたしの床はわたしを慰め、わたしの寝床はわが嘆きを軽くする』とわたしが言うとき、
13Ka lupnain honlungmuan dinga, ka tutna nemin ka phunna a jangkhaisak ding, ka chih chiangin;
14あなたは夢をもってわたしを驚かし、幻をもってわたしを恐れさせられる。
14Huaichiangin mangtein na honlau saka, mengmuhnatein na honmulkimsak hi:
15それゆえ、わたしは息の止まることを願い、わが骨よりもむしろ死を選ぶ。
15Huchiin ka khain heklup leh sihna a tela, hiai ka guhte sangin.
16わたしは命をいとう。わたしは長く生きることを望まない。わたしに構わないでください。わたしの日は息にすぎないのだから。
16Ka hinna ka chimtaka; ka hing gige kei ding: honom sak maimai un; ka nite lah bangmahlou ahi ngala.
17人は何者なので、あなたはこれを大きなものとし、これにみ心をとめ、
17Mihing bang ahi, amah na hihlet dinga, amah tunga na lungtang na koih dinga.
18朝ごとに、これを尋ね、絶え間なく、これを試みられるのか。
18Jingsang tenga amah na veh dinga, mitphiat chiha amah na ettel ding?
19いつまで、あなたはわたしに目を離さず、つばをのむまも、わたしを捨てておかれないのか。
19Bangtan vei kei honlehngatsan lou ding na hia, bangtanvei ka chil ka nawmvalh matan honomsak maimai lou ding na hia?
20人を監視される者よ、わたしが罪を犯したとて、あなたに何をなしえようか。なにゆえ、わたしをあなたの的とし、わたしをあなたの重荷とされるのか。なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。
20Na khial hita leng, na tungah bang ka hiha, Aw mite chingpa nang? bangdia nang adia chiamtehna banga konkoih na hia, huchia keimaha dia puakgik ka hih maimah?Huan bangdia ka tatlekna ngaidam loua, ka thulimlohna la mang lou oi? Kei tuin leivuia lum ding ka hi a; kuhkaltakin na honzong dia, himahleh ka omta kei ding.
21なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。
21Huan bangdia ka tatlekna ngaidam loua, ka thulimlohna la mang lou oi? Kei tuin leivuia lum ding ka hi a; kuhkaltakin na honzong dia, himahleh ka omta kei ding.