1もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。
1Mi khempeuhte aw, hiai ngaikhia unla; khovela om tengtengte aw, bil na doh un.
2低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。
2Mi neu leh mi lian, mi hau leh mi jawng in leng.
3わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。
3Ka kamin pilna thu a gen dinga; ka lungtang ngaihtuah tuh theihsiamna thu ahi ding hi.
4わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。
4Genteh thu ah ka bil ka doh dinga: ka thugil gen tuh kaihging in ka gentel ding hi.
5わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。
5Ni hoihloute ah, ka khetul bula thulimlouhna in honum suak inleng, bangdingin ka lau dia!
6彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。
6Amau sum muanga, amau hauhna thupitak suangten.
7まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。
7Kuamah in a unau leng a tan theikei hial ding uh, Pathian kiangah tatna leng a piaksak thei sam kei ding uhi.
8とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。
8(A hinna uh tatna dingin thil thupi zat ding ahi a, khantawn a leng a ngimangim louh mai ding ahi).
9まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。
9A dam gige a, muatna a muhlouhna ding in.
10たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。
10Mi pilte leng a si ua, mi hai leh mi mawlte leng a mang tuaktuak ua, a sum uh midangte a nawtsiat jelte utuh a thei ngala.
11人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。
11A lungsim ngaihtuah dan utuh, a inte uh khantawna om ding bang leh, a om nate uh suan tengteng tana om ding bang in ahi; a gamte uh amau min mah a tamsak uhi.
12これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。〔セラ
12Himahleh mihing pahtawi in a om gige kei ua: gamsa mangthangte bang phet ahi uhi.
13彼らは陰府に定められた羊のように死が彼らを牧するであろう。彼らはまっすぐに墓に下り、そのかたちは消えうせ、陰府が彼らのすまいとなるであろう。
13Hiai tuh kihaimuante tuah ahia, a tan ua kipakte tawpna. Selah.
14しかし神はわたしを受けられるゆえ、わたしの魂を陰府の力からあがなわれる。〔セラ
14Belam hon bangin Sheol a dinga seh ahi ua, sihna amau in a kivak ding hi: jingsang lamin mi diktatten a tunguah thu a nei ding ua; a omna himhim uh a omlouh na dingin, a kilawmna uh Sheol hihsiat ding ahi ding hi.
15人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。
15Ka hinna bel Pathianin Sheol khua akipan a tan khe dinga; aman honkipahpih ding ahi ngala. Selah.
16彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。
16Mi hihhauha a hong oma, a insung thupina a hongthupi huthut inleng, lau ken.
17たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、
17A sih hun chiang in bangmah a keng kei ding hi; a thupina in jui khe lou ding ahi ngala.
18彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
18A damlaiin nuamsa kisa mahleh, amah adia hoih a hih laiin phat loh mahleh.
19人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
19A suangte suante lam ah a pai dia, vak a mu ngeikei ding uh.Mihing, pahtawia oma, theihsiamna nei tuanlou jaw, gamsa mangthang jelte bang phet ahi uhi.
20Mihing, pahtawia oma, theihsiamna nei tuanlou jaw, gamsa mangthang jelte bang phet ahi uhi.