¹Ass n Lɛid n wass wis xemsin, inelmaden llan nnejmaɛen akk deg yiwen n wemkan.

¹Og da pinsefestens dag var kommet, var de alle samlet på samme sted.

²Taswiɛt kan, yekka-d yiwen n lḥess ameqqran seg igenni am waḍu iǧehden, yeččuṛ akk axxam-nni anda qqimen.

²Og med ett kom det en lyd fra himmelen som av et fremfarende veldig vær og fylte hele huset der de satt.

³Sehṛen-asen-d am akken d ilsawen n tmes ițemfaṛaqen wway gar-asen, rsen-d ɣef yal yiwen deg sen.

³Og det viste sig for dem tunger likesom av ild, som skilte sig og satte sig på enhver av dem.

⁴Sčuṛen akk s Ṛṛuḥ iqedsen, bdan țmeslayen s tutlayin nniḍen, yal yiwen seg-sen iheddeṛ s tutlayt i s-d-yefka Ṛṛuḥ iqedsen.

⁴Da blev de alle fylt med den Hellige Ånd, og de begynte å tale med andre tunger, alt efter som Ånden gav dem å tale.

⁵Deg ussan-nni, di temdint n Lquds, llan yemdanen n wat Isṛail yețḍuɛun Sidi Ṛebbi, i d-yusan si mkul tamurt n ddunit.

⁵Nu bodde det i Jerusalem jøder, gudfryktige menn fra alle folkeslag under himmelen.

⁶Mi slan i lḥess-nni, lɣaci uzzlen d meṛṛa ; dehcen, axaṭer sellen-asen țmeslayen-d s tutlayt n tmurt i deg țɛicin.

⁶Da nu denne lyd kom, strømmet hopen sammen og blev forvirret, fordi de hørte dem tale enhver på sitt eget mål;

⁷Wehmen, țɛeǧben, qqaṛen wway gar-asen : Imdanen-agi yețmeslayen mačči n tmurt n Jlili ?

⁷og de blev forferdet og undret sig, og sa: Men er ikke alle disse som taler, galileere?

⁸Amek armi yal yiwen deg-nneɣ isell-asen țmeslayen s tmeslayt-is ?

⁸Hvorledes går det da til at vi alle hører vårt eget mål, som vi er født i,

⁹Llan gar-aneɣ yemdanen i d yusan si tmurt n Bartas, si tmurt n Midyas, si tmurt n Ilam, kra nniḍen si tmurt n Mizubuṭamya, si tmurt n Yahuda akk-d tmurt n Kafadusya, wiyaḍ si tmurt n Tqenṭert, si tmurt n Asya,

⁹vi partere og medere og elamitter, og vi som bor i Mesopotamia og Judea og Kappadokia, Pontus og Asia,

¹⁰si tmurt n Frijya akk-d Bamfilya. Usan-d daɣen si tmurt n Maṣer, si leǧwahi n Qiṛwan di tmurt n Libya, widak i d-yusan si temdint n Ṛuma ;

¹⁰Frygia og Pamfylia, Egypten og landskapene i Libya ved Kyrene, og vi tilreisende fra Rom,

¹¹llan daɣen wat Isṛail akk-d wid itabaɛen di ddin nsen, llan wid n tegzirt n Kritus akk-d waɛṛaben. Amek armi i sen-nesla țmeslayen s tutlayin-nneɣ meṛṛa ɣef leɛǧayeb n Sidi Ṛebbi ?

¹¹både jøder og tilhengere av jødenes tro, kretere og arabere: vi hører dem tale om Guds store gjerninger på våre tungemål?

¹²Dehcen akk, ur ẓrin d acu ara xemmemen, qqaṛen wway gar-asen : D acu-t wayagi ?

¹²Men de blev alle forferdet og var rådville, og de sa til hverandre: Hvad kan dette være?

¹³Ma d wiyaḍ stehzayen fell-asen qqaṛen : D askaṛ i sekkṛen !

¹³Men andre sa spottende: De er fulle av søt vin!

¹⁴Buṭrus yellan akk-d ḥdac n ṛṛusul-nni, issaɛli taɣect-is yenna i lɣaci : Ay imezdaɣ n temdint n Lquds akk-d kunwi meṛṛa isɛeddayen ussan di temdint-agi, slet-ed mliḥ i wayen ara wen-d-iniɣ, ilaq aț-țeẓrem ayagi :

¹⁴Da stod Peter frem med de elleve, og løftet sin røst og talte til dem: I jødiske menn og alle I som bor i Jerusalem! Dette være eder vitterlig, og lån øre til mine ord!

¹⁵irgazen-agi ur skiṛen ara am akken i ɣilen kra seg-wen, axaṭer ațan d țesɛa n ṣṣbeḥ kan !

¹⁵For disse er ikke drukne, således som I mener; det er jo bare den tredje time på dagen;

¹⁶Lameɛna ayagi yedṛan d ayen i d-icar nnbi Yuwil :

¹⁶men dette er det som er sagt ved profeten Joel:

¹⁷Sidi Ṛebbi yenna-d : Deg ussan ineggura a d-sserseɣ Ṛṛuḥ-iw ɣef yemdanen meṛṛa ; arrac-nwen d yessi-twen a d-țcirin ayen ara sen-d-țxebbiṛeɣ, ilmeẓyen-nwen a sen-d-țweḥḥiɣ, imɣaṛen-nwen a sen-d-mmeslayeɣ di tirga.

¹⁷Og det skal skje i de siste dager, sier Gud, da vil jeg utgyde av min Ånd over alt kjød, og eders sønner og eders døtre skal tale profetiske ord, og eders unge menn skal se syner, og eders oldinger ha drømmer;

¹⁸Anɛam, deg ussan-nni a d-smireɣ Ṛṛuḥ-iw ɣef yiqeddacen-iw ț-țqeddacin-iw, a d-ciren s wayen ara sen-d-țxebbiṛeɣ.

¹⁸ja, endog over mine træler og over mine trælkvinner vil jeg i hine dager utgyde av min Ånd, og de skal tale profetiske ord.

¹⁹Deg igenni ad xedmeɣ leɛǧayeb, di lqaɛa a d-sekneɣ licaṛat yessewhamen : idammen, times d usigna n ddexxan.

¹⁹Og jeg vil la under skje på himmelen i det høie, og tegn på jorden i det lave: blod og ild og røkskyer;

²⁰Iṭij ad yuɣal d ṭṭlam, aggur ad yuɣal am idammen uqbel a d-yas wass n Sidi Ṛebbi ; ass-nni d ass ameqqran, yeččuṛen d lɛaḍima.

²⁰solen skal bli til mørke og månen til blod, før Herrens dag kommer, den store og herlige.

²¹Imiren kra n win ineddhen s yisem n Sidi Ṛebbi ad ițțusellek.

²¹Og det skal skje: Hver den som påkaller Herrens navn, han skal bli frelst.

²²Ay imdanen n wat Isṛail, ḥesset-ed mliḥ i wayen ara wen-d iniɣ : ɣef wayen yeɛnan Ɛisa anaṣari, teẓram akk belli Sidi Ṛebbi isbeggen ed tazmert-is mi gexdem zdat-wen lbeṛhanat, licaṛat d leɛǧubat, am akken i teẓram s yiman-nwen.

²²Israelittiske menn! hør disse ord: Jesus fra Nasaret, en mann som var blitt utpekt for eder av Gud ved kraftige gjerninger og under og tegn, som Gud gjorde ved ham midt iblandt eder, således som I selv vet,

²³Akken yella si zik di leqsed n Sidi Ṛebbi ; argaz-agi tezzenzem-t, d kunwi i t-yenɣan mi t-tsellmem ger ifassen n ikafriwen i t-isemmṛen ɣef lluḥ.

²³han som blev forrådt efter Guds besluttede råd og forutviden, ham slo I ihjel, idet I naglet ham til korset ved urettferdiges hender;

²⁴Lameɛna Sidi Ṛebbi yesseḥya t-id, isellek-it-id si tesraft n lmut axaṭer d lmuḥal a t-teṭṭef ɣuṛ-es.

²⁴men Gud opreiste ham, idet han løste dødens veer, eftersom det ikke var mulig at han kunde holdes av den.

²⁵Sidna Dawed yenna-d fell-as : Țwaliɣ kull ass Sidi Ṛebbi zdat-i axaṭer yețțili ɣer uyeffus-iw iwakken ur ɣelliɣ ara ;

²⁵For David sier om ham: Jeg hadde alltid Herren for mine øine, for han er ved min høire hånd, forat jeg ikke skal rokkes;

²⁶daymi i gefṛeḥ wul-iw, i tcennu taɣect-iw ; ula d iɣsan-iw ad ṛtiḥen di laman ;

²⁶derfor gledet mitt hjerte sig og min tunge jublet, ja endog mitt kjød skal legge sig til hvile med håp;

²⁷axaṭer ur iyi-tețțaǧǧaḍ ara di laxeṛt,ur tețțaǧaḍ ara win i k-iḍuɛen ad yerku deg uẓekka.

²⁷for du skal ikke forlate min sjel i dødsriket, ei heller skal du overgi din hellige til å se tilintetgjørelse;

²⁸Teldiḍ-iyi iberdan n tudert ; ul-iw yeččuṛ d lfeṛḥ imi tețțiliḍ yid-i.

²⁸du kunngjorde mig livets veier, du skal fylle mig med glede for ditt åsyn.

²⁹Ay atmaten ilaq-iyi a wen d-mmeslayeɣ ɛinani ɣef tideț yeɛnan jeddi-tneɣ Sidna Dawed. Teẓram belli yemmut, yețwamḍel, yerna aẓekka ines mazal-it ar ass-a gar-aneɣ.

²⁹Brødre! la mig få lov til å tale med frimodighet til eder om patriarken David, at han både døde og blev begravet, og hans grav er iblandt oss den dag idag;

³⁰Lameɛna imi d nnbi i gella, yeẓra belli Sidi Ṛebbi ad iṭṭef di lemɛahda i s-d-yefka mi s-d-yenna : D yiwen si tarwa-k ara sbeddeɣ d agellid deg wemkan-ik.

³⁰da han nu var en profet og visste at Gud med en ed hadde tilsvoret ham at av hans lends frukt vilde han sette en på hans trone,

³¹Ɣef ḥeggu n Lmasiḥ i d-icar mi d-yenna lehduṛ-agi ; axaṭer ț-țideț, ur t-yeǧǧi di laxeṛt, ur t-yeǧǧi ad yerku.+

³¹så var det om Messias' opstandelse han fremsynt talte det ord at han ikke blev forlatt i dødsriket, ei heller så hans kjød tilintetgjørelse.

³²Win ɣef i wen-d-țmeslayeɣ, d Ɛisa-agi i d-isseḥya Sidi Ṛebbi si ger lmegtin, aql-aɣ akk d inagan.

³²Denne Jesus opreiste Gud, som vi alle er vidner om.

³³Mi gețwarfed ɣer uyeffus n Sidi Ṛebbi, yețțunefk-as Ṛṛuḥ iqedsen i s-yewɛed Baba Ṛebbi, nețța ismar-it-id fell-aɣ ; d ayen i teslam, i twalam.

³³Efterat han nu er ophøiet ved Guds høire hånd og av sin Fader har fått den Hellige Ånd, som var lovt, så utgjød han dette som I både ser og hører.

³⁴Mačči d Sidna Dawed i gulin ɣer igenni, axaṭer d nețța i d-yennan : Sidi Ṛebbi yenna-d i Ssid-iw :

³⁴For David fór ikke op til himmelen, men han sier selv: Herren sa til min herre: Sett dig ved min høire hånd,

³⁵Sṭef amkan n lḥekma ɣer uyeffus-iw alamma rriɣ iɛdawen-ik seddaw idaṛṛen-ik.+ +

³⁵til jeg får lagt dine fiender til skammel for dine føtter!

³⁶Ilaq ihi at Isṛail meṛṛa ad ẓren s tideț belli Ɛisa-nni i tsemmṛem ɣef lluḥ, d nețța i gerra Sidi Ṛebbi d Agellid ameqqran, d Lmasiḥ.

³⁶Så skal da hele Israels hus vite for visst at Gud har gjort ham både til Herre og til Messias, denne Jesus som I korsfestet.

³⁷Mi slan i wayen i d-yenna Buṭrus, lɣaci meṛṛa saxen wulawen-nsen, nnan i Buṭrus d ṛṛusul nniḍen : Ay atmaten, d acu ara nexdem ?

³⁷Men da de hørte dette, stakk det dem i hjertet, og de sa til Peter og de andre apostler: Hvad skal vi gjøre, brødre?

³⁸Buṭrus yerra-yasen : Tubet, beddlet tikli ! Mkul yiwen deg-wen ad yețwaɣḍes s yisem n Sidna Ɛisa Lmasiḥ iwakken a wen-țwasemmḥen ddnubat-nwen, yerna a wen-d yețțunefk Ṛṛuḥ iqedsen.

³⁸Peter sa da til dem: Omvend eder, og enhver av eder la sig døpe på Jesu Kristi navn til syndenes forlatelse, så skal I få den Hellige Ånds gave!

³⁹Axaṭer lweɛd-agi n Sidi Ṛebbi, yețțunefk-ed i kunwi d warraw-nwen akk-d wid meṛṛa n leǧnas nniḍen iwumi ara d-issiwel Sidi Ṛebbi Illu-nneɣ.

³⁹For løftet hører eder til og eders barn og alle dem som er langt borte, så mange som Herren vår Gud kaller til.

⁴⁰Buṭrus inehhu-ten s waṭas n yimeslayen nniḍen, iwakken ad amnen, yeqqaṛ-asen : Xḍut i lǧil-agi iɛewjen iwakken aț-țețțusellkem !

⁴⁰Og med flere andre ord vidnet han og formante dem, idet han sa: La eder frelse fra denne vanartede slekt!

⁴¹Wid iqeblen ayen i d-yenna Buṭrus, qeblen ad țwaɣedṣen. Ass-nni rnan-d wazal n tlata alaf n yemdanen i gumnen.

⁴¹De som nu tok imot hans ord, blev døpt, og det blev på den dag lagt til omkring tre tusen sjeler.

⁴²Seg imiren, zgan țnejmaɛen am atmaten iwakken ad slen i wselmed n ṛṛusul ; beṭṭun aɣṛum n usmekti n Lmasiḥ, yerna deɛɛun ɣer Sidi Ṛebbi s yiwen n wul.

⁴²Og de holdt trolig fast ved apostlenes lære og ved samfundet, ved brøds-brytelsen og ved bønnene.

⁴³Tɛeǧǧben, tekcem-iten akk tugdi mi țwalin ṛṛusul xeddmen aṭas n lbeṛhanat d leɛǧayeb.

⁴³Og det kom frykt over hver sjel, og mange under og tegn blev gjort ved apostlene.

⁴⁴Wid akk yumnen, țɛicin s tdukli yerna beṭṭun wway gar-asen ayen akk sɛan.

⁴⁴Og alle de troende holdt sig sammen og hadde alt felles,

⁴⁵Znuzun ayla-nsen meṛṛa, ayen akken i d-jemɛen, feṛqen-t wway gar-asen mkul yiwen ɣef leḥsab n wakken yeḥwaǧ.

⁴⁵og sine eiendeler og sitt gods solgte de og delte det ut til alle, efter som nogen hadde trang til,

⁴⁶Kull ass, s yiwen ṛṛay, țnejmaɛen di lǧameɛ iqedsen, țnejmaɛen daɣen deg ixxamen-nsen, beṭṭun aɣṛum iwakken ad mektin Lmasiḥ, tețțen lqut-nsen s nneya d lfeṛḥ ;

⁴⁶og idet de samdrektig hver dag stadig søkte templet og brøt brødet hjemme, nøt de sin mat med fryd og hjertets enfold,

⁴⁷țḥemmiden Sidi Ṛebbi, imdanen meṛṛa țqadaṛen-ten ; Sidi Ṛebbi irennu-d kull ass ɣer tejmaɛt-nsen wid ițțusellken.

⁴⁷idet de lovet Gud og hadde yndest hos hele folket. Og Herren la hver dag dem som lot sig frelse, til menigheten.