1Mi nemfaṛaq yid-sen, nerkeb lbabuṛ nṛuḥ qbala ɣer temdint n Kus, azekka-nni ɣer temdint n Ṛudus ; syenna nkemmel abrid ɣer temdint n Batara.
1Da vi nu hadde revet oss løs fra dem og hadde seilt avsted, kom vi rett frem til Kos, næste dag til Rodus, og derfra til Patara.
2Mi nufa lbabuṛ ara izegren ɣer tmurt n Finisya, nerkeb deg-s nṛuḥ.
2Der fant vi et skib som skulde fare rett over til Fønikia; vi gikk da ombord på det og seilte avsted.
3Mi nqubel tigzirt n Qubṛus, neǧǧa-ț ɣer tama tazelmaṭ, nkemmel abrid nneɣ ɣer tmurt n Surya, newweḍ ɣer temdint n Sur imi dinna ara yessers lbabuṛ sselɛa-s.
3Efterat vi hadde fått Kypern i sikte og latt den efter oss på venstre hånd, seilte vi til Syria og løp inn til Tyrus; for der skulde skibet losse sin ladning.
4Mi nufa dinna inelmaden, nesɛedda sebɛa wussan yid-sen ; s Ṛṛuḥ iqedsen, inelmaden-nni nnan-as i Bulus : Ur țțali ara ɣer temdint n Lquds.
4Vi opsøkte da disiplene og blev der i syv dager; de sa til Paulus ved Ånden at han ikke måtte dra til Jerusalem.
5Mi ɛeddan wussan-nni, nekker a nṛuḥ, ddan yid-nneɣ armi neffeɣ i temdint, nutni ț-țilawin-nsen d warraw-nsen. Mi newweḍ ɣer rrif n lebḥeṛ nuɣal ɣef tgecrar, nedɛa ɣer Sidi Ṛebbi.
5Da nu disse dager var til ende, drog vi derfra og fór videre, og de fulgte oss alle med kvinner og barn helt utenfor byen; vi falt da på kne på stranden og bad;
6Mi nemsalam yid-sen, nerkeb di lbabuṛ nṛuḥ ; nutni uɣalen ɣer yexxamen-nsen,
6så bød vi hverandre farvel, og vi gikk ombord på skibet; men de vendte tilbake til sitt.
7nukkni nkemmel abrid s lbabuṛ si temdint n Sur armi ț-țamdint n Bṭulimays, neẓra dinna atmaten, neqqim yid-sen yiwen wass.
7Vi endte nu sjøferden og kom fra Tyrus til Ptolemais; der hilste vi på brødrene og blev en dag hos dem.
8Azekka-nni nṛuḥ, newweḍ ɣer Qiṣarya ; nekcem ɣer wexxam n Filbas, win ițbecciṛen lexbaṛ n lxiṛ, nețța yellan d yiwen si sebɛa-nni ițwaxtaṛen di temdint n Lquds ; neqqim ɣuṛ-es.
8Næste dag drog vi derfra og kom til Cesarea; der tok vi inn hos Filip, evangelisten, som var en av de syv, og blev hos ham.
9Filbas-nni, ɣuṛ-es ṛebɛa yessi-s urɛad zwiǧent, țxebbiṛent-ed s wayen i tent-id-ițțasen s ɣuṛ Sidi Ṛebbi.
9Han hadde fire ugifte døtre som hadde profetisk gave.
10Ɛeddan kra n wussan, mi d yewweḍ yiwen seg watmaten isem-is Agabus, ula d nețța ițxebbiṛ-ed s ɣuṛ Sidi Ṛebbi, iṣubb-ed si tmurt n Yahuda, yusa-d ɣuṛ-nneɣ.
10Mens vi nu blev der i flere dager, kom en profet ved navn Agabus ned fra Judea;
11Iddem tabagust n Bulus, icudd idaṛṛen-is d ifassen-is, yenna : Atan wayen i d-iqqaṛ Ṛṛuḥ iqedsen : akka ara cidden wat Isṛail di temdint n Lquds bab n tbagust-agi, a t-sellmen ger ifassen n ikafriwen.
11han kom til oss og tok Paulus' belte og bandt sig selv på hender og føtter og sa: Så sier den Hellige Ånd: Den mann som eier dette belte, ham skal jødene binde således i Jerusalem og overgi i hedningenes hender.
12Mi nesla annect-agi, nukkni d watmaten n Sizari nḥellel Bulus iwakken ur ițțali ara ɣer temdint n Lquds.
12Da vi hørte dette, bad vi ham, både vi og de der på stedet, at han ikke måtte dra op til Jerusalem.
13Dɣa Bulus yerra-yasen : Acu i kkun-yuɣen mi tețrum akka armi tgezmem tasa-w ? Nekk qebleɣ mačči kan ad țwacuddeɣ, lameɛna qebleɣ ula d lmut di temdint n Lquds ɣef ddemma n yisem n Sidna Ɛisa.
13Men Paulus svarte: Hvorfor gråter I og sønderriver mitt hjerte? Jeg er rede ikke bare til å bindes, men også til å dø i Jerusalem for den Herre Jesu navn.
14Imi yugi ad yaɣ awal-nneɣ, ur nketteṛ ara fell-as lehduṛ nenna : A neǧǧ lebɣi n Sidi Ṛebbi ad yedṛu !
14Da han nu ikke lot sig overtale, slo vi oss til ro og sa: Skje Herrens vilje!
15Akken ɛeddan wussan-nni, nhegga iman-nneɣ a nali ɣer temdint n Lquds.
15Da nu disse dager var til ende, gjorde vi oss i stand og drog op til Jerusalem,
16Kra inelmaden n Qiṣarya ddan yid-nneɣ, wwin-aɣ ɣer yiwen wergaz wuɣuṛ ara nili, isem-is Mansun, n tegzirt n Qubṛus, d yiwen seg inelmaden imezwura.
16og sammen med oss reiste også nogen av disiplene fra Cesarea; de førte oss til en som hette Mnason, fra Kypern, en gammel disippel, som vi skulde bo hos.
17Mi newweḍ ɣer temdint n Lquds, sṭreḥben yis-nneɣ watmaten s lfeṛḥ.
17Da vi nu kom til Jerusalem, tok brødrene imot oss med glede.
18Azekka-nni, yedda yid-nneɣ Bulus ɣer wexxam n Yeɛqub anda nnejmaɛen imeqqranen n tejmaɛt.
18Den næste dag gikk Paulus med oss til Jakob, og alle de eldste kom dit.
19Mi gsellem fell-asen, Bulus yeḥka-yasen ayen akk ixdem yis Sidi Ṛebbi ger leǧnas ur nelli ara n wat Isṛail.
19Og da han hadde hilst på dem, fortalte han det som Gud hadde gjort blandt hedningene ved hans tjeneste, det ene efter det annet.
20Mi slan ayagi, ḥemmden Sidi Ṛebbi nnan-as : Twalaḍ a gma-tneɣ acḥal n luluf n wat Isṛail i gumnen s Sidna Ɛisa yerna ṭṭfen akk di ccariɛa n Musa.
20Da de hørte det, priste de Gud; og så sa de til ham: Du ser, bror, hvor mangfoldige tusener det er blandt jødene som har tatt ved troen, og alle er de nidkjære for loven;
21Atan slan wat Isṛail n temdint n Lquds belli tesselmadeḍ i wat Isṛail yellan ger leǧnas ad ǧǧen ccariɛa n Musa ; slan daɣen teqqaṛeḍ asen : « ur seḍhaṛet ara i warrac nwen, ur ttabaɛet ara leɛwayed i ɣ-d-ǧǧan lejdud ».
21men nu har de hørt si om dig at ute blandt hedningene lærer du alle jøder frafall fra Moses og sier at de ikke skal omskjære sine barn eller vandre efter de gamle skikker.
22Acu ara nexdem tura ? Mbla ccekk ad slen belli tusiḍ-ed ;
22Hvad er da å gjøre? I ethvert fall vil en hel mengde komme sammen; for de vil få høre at du er kommet.
23ihi exdem ayen ara k-d-nini : llan gar-aneɣ ṛebɛa yergazen i gefkan lemɛahda i Sidi Ṛebbi,
23Gjør nu derfor som vi sier til dig! Vi har her fire menn som har et løfte på sig;
24awi-ten yid-ek, ssizdeg iman-ik yid-sen, seṛṛef fell-asen iwakken ad seṭṭlen iqeṛṛay-nsen ; s wakkagi ad ẓren belli ayen akk slan fell-ak d lekdeb yerna ad walin mazal teṭṭfeḍ di ccariɛa n Musa.
24slå dig sammen med dem og la dig rense med dem, og ta på dig omkostningene for dem, så de kan få rake sitt hode! så vil alle skjønne at det ikke er noget i det som de har hørt si om dig, men at du også selv vandrer så at du holder loven.
25Ma d at leǧnas i gumnen s Sidna Ɛisa, nura-yasen : Ad ṭṭixṛen i wučči n weksum ițțunefken d asfel i lmeṣnuɛat d ssadat, i tissit n idammen, i lmal yemmuṛḍsen akk-d yir tikli.
25Men om de hedninger som har tatt ved troen, har vi sendt brev og vedtatt at de ikke skal holde noget sådant, men bare vokte sig for avgudsoffer og blod og det som er kvalt, og hor.
26Azekka-nni, Bulus yewwi yid-es ṛebɛa yergazen-nni, issazdeg iman-is yid-sen, ikcem yid-sen ɣer wefrag n lǧameɛ iqedsen iwakken ad ixebbeṛ lmuqeddem ɣef lweqt i deg ara fakken wussan n uzizdeg-nsen, yeɛni ass i deg ara yefk mkul yiwen seg-sen lweɛda-ines.
26Da slo Paulus sig sammen med mennene, og den næste dag lot han sig rense med dem og gikk inn i templet for å melde utløpet av renselsesdagene, da offeret skulde frembæres for enhver av dem.
27Mi qṛib ad fakken sebɛa wussan-nni n usizdeg, at Isṛail n tmurt n Asya walan Bulus di lǧameɛ iqedsen. Sekkren ccwal ger lɣaci dɣa ṭṭfen-t.
27Da nu de syv dager led til ende, fikk jødene fra Asia se ham i templet, og de satte op hele hopen og la hånd på ham
28Bdan țɛeggiḍen : Ay at Isṛail, ɛiwnet-aɣ ! Atah wergaz-nni ițbecciṛen di mkul amkan i yemdanen meṛṛa. Iheddeṛ ayen n diri ɣef wegdud-nneɣ, ɣef wemkan-agi iqedsen, isselmad ayen ur teqbil ara ccariɛa-nneɣ, yewwi-d iyunaniyen ɣer lǧameɛ, issenǧes amkan-agi iqedsen !
28og skrek: Israelittiske menn! kom til hjelp! Dette er det menneske som allesteds lærer alle imot folket og loven og dette sted, og han har endog ført grekere inn i templet og vanhelliget dette hellige sted.
29Nnan-d ayagi axaṭer walan yid-es Trufim di temdint, ɣilen issekcem-it ɣer daxel n lǧameɛ iqedsen.
29For de hadde før sett Trofimus fra Efesus ute i byen i følge med ham, og nu tenkte de at Paulus hadde ført ham inn i templet.
30Ikker ccwal di temdint meṛṛa ; uzzlen-d yemdanen si mkul tama. Sṭfen Bulus, zzuɣṛen-t beṛṛa n wefrag n lǧameɛ iqedsen, sekkṛen-d tiwwura.
30Det blev da et opstyr i hele byen, og folket flokket sig sammen, og de grep Paulus og slepte ham utenfor templet, og straks blev dets dører lukket.
31Mi țeddun lɣaci a t-nɣen, yewweḍ lexbaṛ ɣer lqebṭan n lɛeskeṛ n Ṛuman tamdint n Lquds meṛṛa tenhewwal.
31Mens de nu holdt på og vilde slå ham ihjel, gikk det melding op til den øverste høvedsmann for vakten om at hele Jerusalem var i et røre.
32Imiren kan yessawel i ifesyanen d lɛeskeṛ-nsen, uzzlen ɣer lɣaci. Mi walan lqebṭan akk-d lɛeskeṛ-is, ttaxṛen-as i Bulus.
32Han tok da straks krigsfolk og høvedsmenn og skyndte sig ned til dem; men da de så den øverste høvedsmann og krigsfolket, holdt de op med å slå Paulus.
33Dɣa lqebṭan iqeṛṛeb ɣer Bulus, yefka lameṛ a t-ṭṭfen, a t-cudden s snat snasel ; dɣa isteqsa anwa-t, d acu i gexdem.
33Da kom den øverste høvedsmann bort til ham og lot ham gripe, og bød at han skulde bindes med to lenker, og spurte hvem han var, og hvad han hadde gjort.
34Meɛna lɣaci-nni, kra țɛeggiḍen akka, wiyaḍ akken nniḍen. Imi ur ifhim ara wayen i s-d-nnan si leɛyaḍ-nni, yumeṛ a t-awin ɣer lbeṛj.
34Nogen i hopen ropte da ett, andre et annet; og da han på grunn av larmen ikke kunde få noget sikkert å vite, bød han at han skulde føres inn i festningen.
35Mi gewweḍ Bulus ɣer tseddaṛin, refden-t lɛeskeṛ iwakken a t-sellken si ger ifassen n lɣaci.
35Da han nu kom til trappene, blev det slik at han måtte bæres av krigsfolket, så voldsom var hopen;
36Axaṭer lɣaci-nni ttabaɛen-t țɛeggiḍen : « Enɣ-it ! Enɣ-it !... »
36for hele mengden av folket fulgte efter og skrek: Drep ham!
37Mi qṛib a t-skecmen ɣer zdaxel n lbeṛj, Bulus yenna-yas i lqebṭan : Semmeḥ-iyi, zemreɣ a k-d-iniɣ yiwen n wawal ? Yerra-yas : Tessneḍ aț-țhedṛeḍ tayunanit ?
37Da nu Paulus skulde føres inn i festningen, sier han til den øverste høvedsmann: Får jeg lov å si et ord til dig? Han svarte: Kan du gresk?
38Mačči d kečč i d amaṣri-nni i gsekkren ccwal ussan-agi iɛeddan, i gessufɣen yid-es ṛebɛa alaf n iqettalen ɣer lxali ?
38Er du da ikke den egypter som for nogen tid siden gjorde oprør og førte de fire tusen mordere ut i ørkenen?
39Bulus yenna-yas : Xaṭi ! Nekk n wat Isṛail, luleɣ di temdint n Sars yellan di tmurt n Silisya ; d amezdaɣ n temdint mechuṛen. Di leɛnaya-k serreḥ-iyi ad hedṛeɣ i lɣaci-yagi.
39Da sa Paulus: Jeg er en jøde, fra Tarsus, borger av en ikke ukjent by i Kilikia; men jeg ber dig: Gi mig lov å tale til folket!
40Lqebṭan iɛemmed-as, dɣa Bulus ibedd ɣef tseddaṛin, iwehha i lɣaci s ufus-is, dɣa ssusmen. Yenṭeq s tɛibṛanit, yenna-yasen :
40Da han gav ham lov til det, stilte Paulus sig på trappen og slo til lyd for folket med hånden; da det nu blev aldeles stille, talte han til dem på det hebraiske mål og sa: