2Lmuqeddem ameqqran Ananyas yumeṛ i wid yellan zdat-es, a t-wten ɣer yimi.
1Da så Paulus fast på rådet og sa: Brødre! med all god samvittighet har jeg ført mitt levnet for Gud inntil denne dag.
3Dɣa Bulus yenna : A k-id-iwet Ṛebbi a bu sin wudmawen ! Teqqimeḍ aț-țḥekmeḍ fell-i s ccariɛa, lameɛna kečč s yiman-ik txulfeḍ-ț imi tumreḍ ad iyi wten.
2Ypperstepresten Ananias bød da dem som stod der, å slå ham på munnen.
4Widak yellan zdat-es nnan-as : Tregmeḍ lmuqeddem ameqqran n Ṛebbi !
3Da sa Paulus til ham: Gud skal slå dig, du kalkede vegg! Og du sitter her for å dømme mig efter loven, og du bryter loven ved å byde at de skal slå mig?
5Bulus yenna-yasen : Ur ẓriɣ ara ay atmaten belli d nețța i d lmuqeddem ameqqran, axaṭer yura di ccariɛa : Ur țekkes ara leqdeṛ ɣef lḥakem n wegdud-ik.
4De som stod der, sa da: Skjeller du ut Guds yppersteprest?
6Bulus, mi gwala deg unejmaɛ-nni azgen deg-sen d isaduqiyen, azgen nniḍen d ifariziyen, iɛeggeḍ gar-asen, yenna : Ay atmaten, nekk d afarizi, d mmi-s n ufarizi ; ɣef ddemma n usirem i nesɛa di ḥeggu n lmegtin i d-beddeɣ ɣer ccṛeɛ ass-agi !
5Og Paulus sa: Jeg visste ikke, brødre, at det var ypperstepresten; det står jo skrevet: Mot en høvding blandt ditt folk skal du ikke bruke ukvemsord.
7Mi d-yenna ayagi, ikker umennuɣ ger ifariziyen d isaduqiyen ; dɣa yebḍa unejmaɛ-nni.
6Da nu Paulus visste at den ene del av dem var sadduseere og den andre del fariseere, ropte han i rådet: Brødre! jeg er en fariseer, sønn av fariseere; det er for håp og for de dødes opstandelse at jeg står her for retten.
8Axaṭer isaduqiyen qqaṛen ulac ḥeggu, ulac lmalayekkat, ulac leṛwaḥ ; ma d ifariziyen, nutni umnen s wannect agi.
7Da han sa dette, blev det strid mellem fariseerne og sadduseerne, og hopen blev innbyrdes uenig.
9Ikker umennuɣ gar-asen ; kra n lɛulama n ccariɛa n tejmaɛt n ifariziyen kkren iwakken ad ḥudden Bulus, nnan : Ur nufi ara ayen n diri deg wemdan-agi. Yezmer lḥal ihdeṛ-as-d Ṛebbi neɣ lmelk !
8For sadduseerne sier at det ikke er nogen opstandelse, heller ikke nogen engel eller ånd; men fariseerne lærer begge deler.
10Imi ițțimɣuṛ umenɣi, lqebṭan ameqqran yugad ad feṛqen Bulus d iftaten. Yumeṛ i lɛeskeṛ ad ṛuḥen a t-id-kksen si tlemmast-nsen, a t awin ɣer lbeṛj.
9Nu blev det da et stort skrik, og nogen skriftlærde av fariseernes flokk stod op og stred skarpt og sa: Vi finner intet ondt hos dette menneske; om det nu var en ånd som talte til ham, eller en engel?
11Azekka-nni deg iḍ, Sidna Ɛisa iḍheṛ-as-d i Bulus yenna-yas : Ur țțaggad ara, axaṭer am akken tcehdeḍ fell-i di temdint n Lquds, ilaq daɣen aț-țcehdeḍ fell-i di temdint n Ṛuma.
10Da det nu opstod stor strid, fryktet den øverste høvedsmann for at Paulus skulde bli slitt i stykker av dem, og han bød krigsfolket å gå ned og rive ham ut fra dem og føre ham inn i festningen.
12Mi guli wass, at Isṛail xedmen tiḥileț, msefhamen, gullen ur ččin ur swin alamma nɣan Bulus.
11Men natten efter stod Herren for ham og sa: Vær frimodig! likesom du vidnet om mig i Jerusalem, således skal du også vidne i Rom.
13Wid akk i s-ixedmen taxazabit agi, llan akteṛ n ṛebɛin yid-sen.
12Men da det var blitt dag, la jødene sig sammen mot ham, og forbannet sig på at de hverken vilde ete eller drikke før de hadde drept Paulus.
14Ṛuḥen ad ẓren imeqqranen d lmuqedmin akk-d lɛuqal nnan asen : Neggul s limin ameqqran, ur nečči acemma alamma nenɣa Bulus.
13Det var mere enn firti som således sammensvor sig,
15Tura ihi, init-as i lqebṭan ameqqran a t-id-yawi ɣer unejmaɛ n ccṛeɛ zdat-wen, amzun tebɣam a s-tɛiwdem abeḥḥet ; ma d nukkni, a nheggi iman-nneɣ a t-nenɣ uqbel a d-yaweḍ ɣer dagi.
14og de gikk til yppersteprestene og de eldste og sa: Vi har forbannet oss på at vi ikke vil smake mat før vi har drept Paulus;
16Lameɛna mmi-s n weltma-s n Bulus imi gesla s tḥileț-nni i s heggan, iṛuḥ ɣer lbeṛj anda yețwaḥbes Bulus, a s-yessiweḍ lexbaṛ.
15nu må da I sammen med rådet la den øverste høvedsmann vite at han skal føre ham ned til eder, som om I nøiere vilde prøve hans sak; så holder vi oss ferdige til å drepe ham før han når frem.
17Bulus yessawel-ed i yiwen si lfesyanat, yenna-yas : Awi aqcic-agi ɣer lqebṭan ameqqran, axaṭer yesɛa awal ara s-yini.
16Men Paulus' søstersønn fikk høre om dette hemmelige råd, og han kom og gikk inn i festningen og fortalte Paulus det.
18Lfesyan yewwi yid-es aqcic-nni ɣer lqebṭan ameqqran, yenna-yas : Bulus ameḥbus-nni yessawel iyi-d iḥellel-iyi iwakken a k-d-awiɣ aqcic-agi, yesɛa awal ara k-d-yini.
17Paulus kalte da en av høvedsmennene til sig og sa: Før denne unge mann til den øverste høvedsmann! for han har noget å melde ham.
19Lqebṭan ameqqran iddem aqcic-nni seg ufus, ɛezlen iman-nsen ɣer ṭṭeṛf ; yenna-yas : D acu i tebɣiḍ a yi-t-id-tiniḍ ?
18Han tok ham da med sig og førte ham til den øverste høvedsmann og sier: Fangen Paulus kalte mig til sig og bad mig føre denne unge mann til dig, da han hadde noget å si dig.
20Yerra-yas : At Isṛail msefhamen a k-d ḍelben aț-țawiḍ Bulus azekka ɣer zdat unejmaɛ n ccṛeɛ, ufan-d sebba a s-ɛiwden abeḥḥet ɣef temsalt-is.
19Den øverste høvedsmann tok ham da ved hånden og gikk til side og spurte: Hvad er det du har å melde mig?
21Ur țțaɣ ara awal-nsen, axaṭer akteṛ n ṛebɛin deg-sen ḥeyylen-as, gullen s limin ameqqran ur tețțen ur tessen alamma nɣan-t. Tura heggan iman-nsen, țṛaǧun anagar lebɣi-k.
20Han sa da: Jødene er kommet overens om å be dig at du imorgen vil føre Paulus for rådet, som om det vilde få nøiere rede på hans sak;
22Amdebbar ameqqran iserreḥ-as i weqcic-nni ad iṛuḥ, yenna-yas : Ur qqaṛ i yiwen belli tessaweḍed iyi-d lexbaṛ-agi.
21du må da ikke la dig overtale av dem; for mere enn firti menn av dem ligger på lur efter ham, og de har forbannet sig på at de hverken vil ete eller drikke før de har drept ham, og nu holder de sig ferdige og venter på at du skal love det.
23Yuɣal issawel i sin lfesyanat, yenna-yasen : Heggit mitin iɛeskṛiwen, sebɛin yemnayen akk-d mitin iɛeskṛiwen i gteddun s imezṛagen, ad ṛuḥen ɣef tesɛa n yiḍ ɣer Qiṣarya.
22Den øverste høvedsmann lot da den unge mann gå og bød ham: Du må ikke si til nogen at du har latt mig få vite dette.
24Heggit daɣen iɛewdiwen iwakken ad ssiwḍen Bulus di laman ɣer lḥakem Filiks.
23Og han kalte til sig to av høvedsmennene og sa: La to hundre stridsmenn holde sig ferdige til å dra til Cesarea, og sytti hestfolk og to hundre skyttere, fra den tredje time på natten!
25Yura tabṛaț-agi i lḥakem Filiks :
24Og han bød at de skulde gjøre hester i stand, forat de kunde la Paulus ride på dem og føre ham sikkert frem til landshøvdingen Feliks.
26« Nekk Kludyus Lizyas i lḥakem ameqqran Filiks, sslam fell-ak !
25Og han skrev et brev med dette innhold:
27At Isṛail ṭṭfen argaz-agi teddun a t-nɣen, mi wwḍeɣ nekk d lɛeskeṛ-iw, sellkeɣ-t-id si ger ifassen-nsen. Imi sliɣ laṣel-is d aṛumani,
26Klaudius Lysias hilser den mektige landshøvding Feliks.
28bɣiɣ ad ẓreɣ sebba ɣef wacu ccetkan fell-as ; wwiɣ-t ɣer zdat unejmaɛ nsen.
27Denne mann, som var grepet av jødene og nær ved å bli drept av dem, ham fridde jeg ut; jeg kom til med krigsfolket, efterat jeg hadde fått vite at han var romersk borger;
29Ufiɣ belli sebba ɣef wacu i ccetkan fell-as, d ayen yeɛnan ccariɛa-nsen, lameɛna ur ixdim acemma yuklalen lmut neɣ lḥebs.
28og da jeg vilde vite hvad det var de hadde å klage på ham, førte jeg ham ned for deres råd.
30Mi sliɣ ḥeyylen-as wat Isṛail, ceggɛeɣ-t-in ɣuṛ-ek. Ma d ixṣimen-is nniɣ-asen a n-ṛuḥen ɣuṛ-ek ad ccetkin fell-as. Sǧiɣ-k di lehna !
29Jeg fant da at de førte klage over ham for nogen spørsmål i deres lov, men at det ikke var noget klagemål imot ham som gjorde ham skyldig til død eller fengsel.
31Akken i ten-d-yewweḍ lameṛ, iɛeskṛiwen wwin Bulus deg yiḍ ɣer temdint n Antibatris.
30Men da det nu er blitt meldt mig at de vil gjøre et overfall på mannen, sender jeg ham uten ophold til dig, efterat jeg har pålagt hans anklagere at også de skal fremføre for dig det de har å si.
32Azekka-nni uɣalen ɣer lbeṛj, ǧǧan imnayen ad kemmlen abrid yid-es.
31Krigsfolket tok nu Paulus, som det var blitt dem pålagt, og førte ham om natten til Antipatris,
33Mi wwḍen ɣer temdint n Qiṣarya, wwin Bulus ɣer lḥakem Filiks, rnan fkan-as tabṛaț-nni.
32og dagen efter lot de hestfolket dra videre med ham og vendte selv tilbake til festningen.
34Lḥakem yeɣṛa tabṛaț-nni, isteqsa anta i ț-țamurt n Bulus. Mi gesla si tmurt n Silisya i gella,
33De kom da til Cesarea og lot landshøvdingen få brevet, og førte også Paulus frem for ham.
35yenna-yas : M'ara d-awḍen yexṣimen iccetkan fell-ak, a k-sleɣ . Dɣa yumeṛ a t-ɛassen di lbeṛj n Hiṛudus. At Isṛail cccetkan ɣef Bulus
34Da han hadde lest det og spurt hvad land han var fra, og fått vite at han var fra Kilikia, sa han:
35Jeg skal ta dig i forhør når dine anklagere kommer. Og han bød at han skulde holdes i varetekt i Herodes' borg.