¹Caɛul mazal ițqehhiṛ inelmaden n Sidna Ɛisa, ițgalla deg-sen a ten-ineɣ. Iṛuḥ ɣer lmuqeddem ameqqran,

¹Men Saulus fnyste fremdeles av trusel og mord mot Herrens disipler, og han gikk til ypperstepresten

²issuter-as a s-d-ixdem lkaɣeḍ ara yawi ɣer leǧwameɛ meṛṛa n temdint n Dimecq, iwakken ma yufa deg-sen wid ittabaɛen abrid n Ɛisa Lmasiḥ, ama d argaz ama ț-țameṭṭut, a ten-id-yawi țwarzen ɣer temdint n Lquds.

²og bad ham om brev til Damaskus, til synagogene der, forat om han fant nogen som hørte Guds vei til, både menn og kvinner, han da kunde føre dem bundne til Jerusalem.

³Yella iteddu deg webrid, qṛib ad yaweḍ ɣer temdint n Dimecq. Taswiɛt kan, tekka-d yiwet n tafat seg igenni tfeǧǧeǧ-ed fell-as, tezzi yas-d.

³Men på reisen skjedde det at han kom nær til Damaskus, og med ett strålte et lys fra himmelen om ham,

⁴Yeɣli ɣer lqaɛa, yesla i yiwen n ṣṣut i s-d-yeqqaṛen : Caɛul ! A Caɛul ! Acuɣeṛ i yi tețqehhiṛeḍ ?

⁴og han falt til jorden og hørte en røst som sa til ham: Saul! Saul! hvorfor forfølger du mig?

⁵Yenna-yas : Anwa-k a Sidi ? Sṣut-nni yerra-yas-d : D nekk i d Ɛisa, win akken i tețqehhiṛeḍ !

⁵Han sa: Hvem er du, Herre? Og han svarte: Jeg er Jesus, han som du forfølger.

⁶Kker fell-ak ! Ṛuḥ ɣer temdint n Dimecq, dinna ara k-d-inin acu ara txedmeḍ.

⁶Men stå op og gå inn i byen, så skal det bli dig sagt hvad du har å gjøre!

⁷Irgazen i geddan yid-es bedden, dehcen, ggugmen ; slan i taɣect-nni lameɛna ur walan ula d yiwen.

⁷Men mennene som reiste sammen med ham, stod forferdet, for de hørte vel røsten, men så ikke nogen.

⁸Caɛul ikker-ed si lqaɛa, ɣas akken ldint wallen-is, ur yețwali ara. Sṭfen-as afus, wwin-t ɣer temdint n Dimecq.

⁸Saulus reiste sig da op fra jorden; men da han åpnet sine øine, så han intet; de ledet ham da ved hånden og førte ham inn i Damaskus.

⁹Yeqqim tlata wussan ur iwala, ur ičči, ur yeswi. Caɛul yumen s Ɛisa Lmasiḥ

⁹Og i tre dager var han uten syn og hverken åt eller drakk.

¹⁰Di temdint n Dimecq, yella yiwen unelmad isem-is Ananyas ; Sidi Ṛebbi yessawel-as-d deg uweḥḥi, Ananyas yerra-yas : Aql-iyi a Sidi.

¹⁰Men det var i Damaskus en disippel ved navn Ananias, og Herren sa til ham i et syn: Ananias! Han svarte: Her er jeg, Herre!

¹¹Sidi Ṛebbi yenna-yas : Kker tṛuḥeḍ ɣer webrid ițusemman « Abrid ayeffus », ɣer wexxam n Yuda ; dinna steqsi ɣef yiwen wergaz isem-is Caɛul n temdint n Sars. Atan ideɛɛu ɣer Sidi Ṛebbi,

¹¹Og Herren sa til ham: Stå op og gå bort i den gate som kalles den rette, og spør i Judas' hus efter en som heter Saulus, fra Tarsus! for se, han beder,

¹²yețwali deg uweḥḥi ikcem ɣuṛ-es yiwen wergaz isem-is Ananyas, yessers ifassen-is fell-as iwakken a t-id-yuɣal yeẓri.

¹²og han har i et syn sett en mann ved navn Ananias, som kom inn til ham og la hånden på ham forat han skulde få sitt syn igjen.

¹³Ananyas yerra-yas : A Sidi, acḥal n yemdanen i d yeḥkan fell-as ițqehhiṛ inelmaden-ik imqedsen di temdint n Lquds !

¹³Men Ananias svarte: Herre! jeg har hørt av mange om denne mann hvor meget ondt han har gjort mot dine hellige i Jerusalem,

¹⁴Yusa-d ɣer dagi daɣen s țțesriḥ n lmuqedmin imeqqranen iwakken ad yerr ɣer lḥebs wid akk ineddhen s yisem-ik.

¹⁴og her har han makt fra yppersteprestene til å binde alle dem som påkaller ditt navn.

¹⁵Lameɛna Sidna Ɛisa yenna-yas : Ṛuḥ, axaṭer argaz-agi d nekk i t-yextaṛen iwakken ad ibecceṛ isem-iw i wat Isṛail, i leǧnas nniḍen akk-d igelliden-nsen.

¹⁵Men Herren sa til ham: Gå avsted! for han er mig et utvalgt redskap til å bære mitt navn frem både for hedninger og konger og for Israels barn;

¹⁶Yerna a s ssekneɣ acḥal ara yeɛteb ɣef ddemma n yisem-iw.

¹⁶for jeg vil vise ham hvor meget han skal lide for mitt navns skyld.

¹⁷Ananyas iṛuḥ ; mi gewweḍ ɣer wexxam-nni, yessers ifassen-is ɣef Caɛul yenna-yas : A Caɛul a gma, d Sidna Ɛisa-nni i k-d-iḍehṛen deg-webrid ansi i d-tusiḍ, i yi-d-iceggɛen iwakken a k-id-yuɣal yeẓri yerna aț-țeččaṛeḍ d Ṛṛuḥ iqedsen.

¹⁷Så gikk Ananias avsted og kom inn i huset og la hendene på ham og sa: Saul, bror! Herren har sendt mig, Jesus, han som åpenbarte sig for dig på veien hvor du kom, forat du skal få ditt syn igjen og bli fylt med den Hellige Ånd.

¹⁸Imiren kan ɣlin-d seg wallen-is am akken d iqecṛan, dɣa yuɣal-it-id yeẓri ; yekker, yețwaɣḍes.

¹⁸Og straks falt det likesom skjell fra hans øine, og han fikk sitt syn igjen, og han stod op og blev døpt,

¹⁹Mi gečča, yuɣal-it-id lǧehd ; isɛedda kra wussan ɣer inelmaden i gellan di temdint n Dimecq.

¹⁹og han tok føde til sig og blev styrket. Han blev da nogen dager hos disiplene i Damaskus.

²⁰Ur iɛeṭṭel ara, yebda yețbecciṛ di leǧwameɛ n wat Isṛail belli Sidna Ɛisa d Mmi-s n Ṛebbi.

²⁰Og straks forkynte han Jesus i synagogene, at han er Guds Sønn.

²¹Wid akk i s isellen, wehmen qqaṛen : Eɛni mačči d win akken i gețqehhiṛen di temdint n Lquds wid ineddhen s yisem-agi n Ɛisa ? Eɛni ur d-yusi ara ɣer dagi iwakken a ten-yawi țwarzen ɣer lmuqedmin imeqqranen ?

²¹Og alle som hørte det, blev ute av sig selv av forundring og sa: Er ikke dette han som i Jerusalem utryddet dem som påkaller dette navn? og han var kommet hit for å føre dem bundne til yppersteprestene.

²²Lameɛna Caɛul simmal yețnerni di liman ; isseɛweq at Isṛail izedɣen di temdint n Dimecq mi sen-d-ițbeggin belli d Ɛisa i d Lmasiḥ.

²²Men Saulus blev enn mere styrket, og han målbandt jødene som bodde i Damaskus, idet han beviste at Jesus er Messias.

²³Mi Ɛeddan kra wussan, at Isṛail mcawaṛen akken a t-nɣen ;

²³Da nu mange dager var gått, la jødene råd op om å slå ham ihjel;

²⁴lameɛna Caɛul yesla s txazabit i bɣan a s xedmen, am yiḍ am ass țɛassan ula ț-țiwura n temdint iwakken a t-nɣen.

²⁴men Saulus fikk vite at de efterstrebte ham. De voktet også portene dag og natt for å slå ham ihjel;

²⁵Yiwen yiḍ, inelmaden gren-t zdaxel n uqecwal, ṣubben-t-id si ṣṣuṛ i d-izzin i temdint.

²⁵men hans disipler tok ham om natten og slapp ham ut gjennem muren, idet de firte ham ned i en kurv.

²⁶Mi i d-yusa ɣer temdint n Lquds, Caɛul inuda ɣef yinelmaden, lameɛna kukran-t akk axaṭer ur uminen ara belli yuɣal d anelmad n Sidna Ɛisa.

²⁶Da han nu kom til Jerusalem, søkte han å holde sig nær til disiplene; og de fryktet alle for ham, for de trodde ikke at han var nogen disippel.

²⁷Dɣa Barnabas yewwi-t ɣer ṛṛusul, yeḥka-yasen amek i s-d-iban Sidna Ɛisa deg webrid, amek i s-d-ihḍeṛ d wamek i gbecceṛ s yisem n Sidna Ɛisa ɛinani mbla akukru di temdint n Dimecq.

²⁷Men Barnabas tok sig av ham og førte ham til apostlene, og han fortalte dem hvorledes han hadde sett Herren på veien, og at han hadde talt til ham, og hvorledes han i Damaskus hadde lært frimodig i Jesu navn.

²⁸Seg imiren yețṛuḥu yețțuɣal yid-sen di temdint n Lquds, yețbecciṛ ɛinani s yisem n Sidna Ɛisa.

²⁸Så gikk han da inn og ut med dem i Jerusalem

²⁹Iheddeṛ daɣen nețța d wat Isṛail i d-yusan si tmura i gețmeslayen tayunanit, yețțemjadal yid-sen, meɛna ula d nutni țqelliben a t-nɣen.

²⁹og lærte frimodig i Herrens navn, og han talte med de gresktalende jøder og innlot sig i ordskifte med dem. De søkte da å slå ham ihjel;

³⁰Mi slan watmaten s wannect-agi, srewlen-t ɣer temdint n Qiṣarya iwakken ad iṛuḥ syenna ɣer temdint n Sars.

³⁰men da brødrene fikk det å vite, førte de ham ned til Cesarea, og sendte ham derfra til Tarsus.

³¹Tajmaɛt n watmaten yellan di tmura n Yahuda d Jlili akk-d Samarya tethenna, tețțimɣuṛ di liman, tețțeddu s tugdi n Sidi Ṛebbi, tețnerni s lemɛawna n Ṛṛuḥ iqedsen.

³¹Menigheten hadde nu fred over hele Judea og Galilea og Samaria; den opbyggedes og vandret i Herrens frykt, og vokste ved den Hellige Ånds hjelp.

³²Buṭrus i d-inudan tijmaɛin meṛṛa, iṛuḥ daɣen ɣer watmaten izedɣen di temdint n Lud.

³²Og det hendte sig da Peter drog allesteds omkring, at han også kom ned til de hellige som bodde i Lydda.

³³Yufa dinna yiwen wergaz isem-is Inyas ; argaz-agi tmanya iseggasen nețța deg usu axaṭer ikref.

³³Der fant han en mann ved navn Æneas, som hadde ligget åtte år til sengs, fordi han var verkbrudden.

³⁴Yenṭeq ɣuṛ-es Buṭrus yenna-yas : Ay Inyas ! Ɛisa Lmasiḥ yesseḥla- k ! Kker fell-ak tekkseḍ usu-inek ! Imiren kan yekker.

³⁴Og Peter sa til ham: Æneas! Jesus Kristus helbreder dig; stå op og red selv din seng! Og straks stod han op,

³⁵Mi t-walan yeḥla, imezdaɣ akk n temdint n Lud d wid n uzaɣaṛ n tmurt n Sarun beddlen tikli, qeblen abrid n Sidna Ɛisa.

³⁵og alle som bodde i Lydda og Saron, så ham, og de omvendte sig til Herren.

³⁶Di temdint n Jafa, tella yiwet n tmeṭṭut isem-is Tabita ; tețseddiq, tețɛawan igellilen.

³⁶I Joppe var det en disippelinne ved navn Tabita, det er utlagt: Dorkas*; hun var rik på gode gjerninger og gav mange almisser. / {* en hind.}

³⁷Di lweqt-nni, yeɣli-d fell-as lehlak dɣa temmut. Ssarden-ț, ssersen-ț di tɣuṛfeț.

³⁷Men det skjedde i de dager at hun blev syk og døde; de vasket henne da og la henne på en sal.

³⁸Mi slan inelmaden belli Buṭrus di temdint n Jafa i gella, yerna ț-țamdint ur nebɛid ara ɣef temdint n Lud, ceggɛen ɣuṛ-es sin yergazen iwakken a t-ḥellelen a d-yas ɣuṛ-sen s lemɣawla.

³⁸Og da Lydda ligger nær ved Joppe, og disiplene hadde hørt at Peter var der, sendte de to menn til ham og bad: Dryg ikke med å komme hit til oss!

³⁹Buṭrus ikker yedda yid-sen imiren kan. Mi gewweḍ, ssulin-t ɣer tɣuṛfeț-nni. Tuǧǧal akk țrunt, zzint-as-d i Buṭrus, sseknent-as-d tiqendyaṛ d ibeṛnyas i tzeṭṭ Durka uqbel aț-țemmet.

³⁹Peter stod da op og gikk med dem, og da han kom dit, førte de ham op på salen, og alle enkene stod ved hans side og gråt, og viste ham de kjortler og klær som Tabita hadde gjort den tid hun var hos dem.

⁴⁰Buṭrus issufeɣ ɣer beṛṛa wid akk yellan dinna, yeqqim ɣef tgecrar, yedɛa ɣer Sidi Ṛebbi ; izzi ɣer lmegget-nni yenna-yas : Tabita, ekker ! Dɣa teldi-d allen-is, twala-d Buṭrus, imiren teqqim-ed.

⁴⁰Men Peter bød alle gå ut, falt på kne og bad, og han vendte sig til liket og sa: Tabita, stå op! Hun slo øinene op, og da hun så Peter, satte hun sig op.

⁴¹Buṭrus yefka-yas afus-is iskker-iț-id, dɣa issawel i inelmaden nni akk-d tuǧǧal, ufan-ț-id tedder.

⁴¹Og han rakte henne hånden og reiste henne op; og han kalte de hellige og enkene inn og stilte henne levende frem for dem.

⁴²Imezdaɣ meṛṛa n temdint n Jafa slan s wayen yedṛan, daymi aṭas i gumnen s Sidna Ɛisa.

⁴²Dette blev vitterlig over hele Joppe, og mange kom til troen på Herren.

⁴³Buṭrus yeqqim kra n wussan di temdint n Jafa, ɣer yiwen wergaz isem-is Semɛun, d axeddam deg uɣerruz ( aglim ).

⁴³Derefter blev han en lengere tid i Joppe hos en mann ved navn Simon, en garver.