1Sidna Ɛisa yebda ițmeslay-asen s lemtul : Yiwen wergaz yeẓẓa tafeṛṛant, izeṛṛeb-iț, yeɣza amkan i tɛeṣṣart n tẓurin yerna yebna taxxamt n tɛessast. Issekra-ț i ixemmasen n tfeṛṛant imiren iṛuḥ ad yinig.
1Og han begynte å tale til dem i lignelser: En mann plantet en vingård, og satte et gjerde omkring den og gravde en vinperse og bygget et tårn, og så leide han den ut til vingårdsmenn og drog utenlands.
2Mi d-yewweḍ lweqt n tẓurin, iceggeɛ aqeddac-is ɣer ixemmasen-nni iwakken a s-d-fken amur-is.
2Og da tiden kom, sendte han en tjener til vingårdsmennene for å ta imot hans del av vingårdens frukt hos vingårdsmennene;
3Meɛna ṭṭfen aqeddac-nni, wwten-t, qecɛen-t ifassen-is d ilmawen.
3og de tok og slo ham, og lot ham gå bort med tomme hender.
4Iceggeɛ-asen aqeddac wis sin , reggmen-t yerna wwten-t ula d nețța ɣer uqeṛṛuy.
4Og atter sendte han en annen tjener til dem, og ham slo de i hodet og hånte ham.
5Iceggeɛ-asen aqeddac wis tlata, wagi nɣan-t. Iceggeɛ-asen aṭas iqeddacen nniḍen, kra nɣan-ten kra wten-ten .
5Og han sendte en annen, og ham slo de ihjel, og så gjorde de med mange andre: somme slo de, og somme drepte de.
6Yeqqim-as-d anagar mmi-s ameɛzuz. Iceggeɛ-it d aneggaru ɣuṛ-sen, yenna : « ahat a t-qadṛen imi d mmi. »
6Nu hadde han bare sin eneste sønn igjen, som han elsket; ham sendte han til sist til dem, idet han sa: De vil undse sig for min sønn.
7Meɛna ixemmasen-agi nnan wway gar-asen : « atan win ara iweṛten ! Ekkret a t-nenneɣ iwakken lweṛt nni ad yuɣal d ayla-nneɣ !»
7Men disse vingårdsmenn sa til hverandre: Dette er arvingen; kom, la oss slå ham ihjel, så blir arven vår!
8?ṭfen-t-id wwten-t armi yemmut, imiren ḍeggṛen-t ɣer beṛṛa n tfeṛṛant.
8Og de tok og slo ham ihjel, og kastet ham ut av vingården.
9D acu ara yexdem tura bab n tfeṛṛant ? A d-yas nețța s yiman-is, ad ineɣ ixemmasen-nni ad yernu ad iwekkel tafeṛṛant-nni i wiyaḍ.
9Hvad skal da vingårdens herre gjøre? Han skal komme og drepe vingårdsmennene, og overgi vingården til andre.
10Eɛni ur teɣṛim ara awal-agi n tira iqedsen ? Adɣaɣ i ḍeggṛen wid ibennun, d nețța i guɣalen d azṛu alemmas yeṭṭfen lebni.
10Og har I ikke lest dette sted i Skriften: Den sten som bygningsmennene forkastet, den er blitt hjørnesten;
11 Ayagi yekka-d s ɣuṛ Sidi Ṛebbi, yerna ɣer ɣuṛ-nneɣ d ayen i gessewhamen !
11av Herren er dette gjort, og det er underfullt i våre øine?
12Faqen belli fell-asen i d-yewwi lemtel-agi. Bɣan a t-ṭṭfen imiren, lameɛna uggaden lɣaci ; dɣa ǧǧan-t, ṛuḥen.
12Og de søkte å gripe ham, men fryktet for folket; for de skjønte at det var om dem han hadde talt lignelsen. Og de forlot ham og gikk bort.
13Kra ifariziyen akk-d kra seg wid yellan si terbaɛt n Hiṛudus, ceggɛen ɣer Sidna Ɛisa iwakken a t-id-sseɣlin deg wawal akken a t-ṭṭfen s imeslayen-is.
13Og de sendte nogen av fariseerne og herodianerne til ham for å fange ham med ord.
14Usan-d nnan-as : A Sidi, neẓra belli theddṛeḍ ṣṣeḥ, ur txeddmeḍ ara lxilaf ger yemdanen, tesselmadeḍ abrid n Ṛebbi s tideț. Ini-yaɣ-d : d leḥlal neɣ d leḥṛam fell-aɣ ma nxelleṣ tabzert i wugellid Qayṣer (yesṭeɛmeṛen tamurt-nneɣ) ?
14Og de kom og sa til ham: Mester! vi vet at du er sanndru og ikke bryr dig om nogen; for du gjør ikke forskjell på folk, men lærer Guds vei i sannhet: Er det tillatt å gi keiseren skatt, eller ikke? skal vi gi, eller skal vi ikke gi?
15Sidna Ɛisa ifaq i tḥila-nsen, yenna-yasen : Acuɣer i yi-d-tneddim tifxeț ? Awit-iyi-d aṣurdi iwakken a t-ẓreɣ.
15Men da han så deres hykleri, sa han til dem: Hvorfor frister I mig? Kom hit med en penning og la mig få se den!
16Fkan-as-d aṣurdi dɣa yenna yasen : Udem-agi d wayen yuran fell-as wi ten-ilan ? Nnan-as : N Qayṣer. Imiren Sidna Ɛisa yenna-yasen :
16De gav ham en. Og han sier til dem: Hvis billede og påskrift er dette? De sa til ham: Keiserens.
17Erret ihi i Qayṣer ayen yellan n Qayṣeṛ, terrem i Ṛebbi ayen yellan n Ṛebbi. Qqimen wehmen deg-s.
17Og Jesus sa til dem: Gi keiseren hvad keiserens er, og Gud hvad Guds er! Og de undret sig storlig over ham.
18Isaduqiyen yellan d wid ur nețțamen ara s ḥeggu n lmegtin, usan-d ɣer Sidna Ɛisa steqsan-t :
18Og det kom nogen sadduseere til ham, de som sier at det ikke er nogen opstandelse, og de spurte ham og sa:
19A Sidi, atan wayen i ɣ-d yeǧǧa Sidna Musa di ccariɛa : Ma yella yemmut wergaz yeǧǧa-d tameṭṭut-is, m'ur yesɛi ara dderya, ilaq gma-s ad yerr tameṭṭut-nni iwakken a d-yesɛu dderya i gma-s yemmuten.
19Mester! Moses har foreskrevet oss at når en manns bror dør og efterlater hustru, men ikke barn, da skal hans bror ta hans hustru til ekte og opreise sin bror avkom.
20Llan ihi sebɛa watmaten : amezwaru yezweǧ yuɣal yemmut ur d-yeǧǧi ara dderya.
20Nu var det syv brødre; og den første tok sig en hustru, og efterlot ikke avkom da han døde.
21Wis sin yuɣ taǧǧalt-nni, yemmut ula d nețța mbla ma yeǧǧa-d dderya. Akken daɣen i tedṛa d wis tlata,
21Og den annen tok henne, og døde uten å efterlate avkom, og den tredje likeså;
22ula d yiwen si sebɛa-nni i gzewǧen yid-es ur d-yeǧǧi dderya. ?er taggara, ula ț-țameṭṭut-nni temmut.
22og ingen av de syv efterlot avkom. Sist av alle døde også kvinnen.
23Asmi ara d-ḥyun lmegtin, anwa si sebɛa watmaten-nni ara ț-yesɛun ț-țameṭṭut-is imi i ț-uɣen di sebɛa yid-sen ?
23Men i opstandelsen, når de står op, hvem av dem skal da få henne til hustru? for alle syv har jo hatt henne til hustru.
24Sidna Ɛisa yerra-yasen : Tɣelṭem ! Ur tefhimem tira iqedsen, ur tessinem tazmert n Ṛebbi.
24Jesus sa til dem: Er det ikke derfor I farer vill, fordi I ikke kjenner skriftene og heller ikke Guds kraft?
25Axaṭer ass n ḥeggu n lmegtin, irgazen ț-țlawin ur țemyezwaǧen ara, lameɛna ad ilin am lmalayekkat deg igenwan.
25For når de står op fra de døde, da hverken tar de til ekte eller gis de til ekte, men de er som englene i himmelen.
26Ma d ayen yeɛnan ḥeggu n lmegtin, leɛmeṛ ur teɣṛim di tektabt n Musa, mi t-id-iluɛa Sidi Ṛebbi zdat udarnu ireqqen ? Yenna-yas-d : Nekk d Illu n Ibṛahim, d Illu n Isḥaq, d Illu n Yeɛqub.
26Men om de døde, at de står op, har I da ikke lest i Mose bok, der hvor det tales om tornebusken, hvorledes Gud talte til ham og sa: Jeg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud?
27Ihi Ṛebbi mačči d Illu n lmegtin i gella, lameɛna d Illu n wid yeddren. S tideț, atan tɣelṭem aṭas.
27Gud er ikke de dødes Gud, men de levendes. I farer storlig vill.
28Yiwen n umusnaw n ccariɛa mi geẓra Sidna Ɛisa ijaweb akken ilaq, iqeṛṛeb ɣuṛ-es yenna-yas : Anwa i d lameṛ ameqqran di ccariɛa ?
28Og en av de skriftlærde, som hadde hørt deres ordskifte, gikk til ham, da han forstod at han hadde svart dem godt, og han spurte ham: Hvilket bud er det første av alle?
29Sidna Ɛisa yerra-yas : Atah lameṛ ameqqran : ?ess-ed ay agdud n Isṛail ! Sidi Ṛebbi-nneɣ d yiwen.
29Jesus svarte ham: Det første er dette: Hør, Israel! Herren vår Gud, Herren er én,
30Ilaq aț-țḥemmleḍ Sidi Ṛebbi s wul-ik, s teṛwiḥt-ik akk, s wayen yellan di tezmert-ik akk-d lɛeqliya-k meṛṛa .
30og du skal elske Herren din Gud av alt ditt hjerte og av all din sjel og av all din hu og av all din makt; dette er det første bud.
31Atah wis sin : Ilaq aț-țḥemleḍ lɣiṛ-ik am yiman-ik. Ulac lameṛ yugaren wigi.
31Det annet, som er like så stort, er dette: Du skal elske din næste som dig selv. Større enn disse er intet annet bud.
32Lɛalem-nni yenna-yas : ?-țideț a Sidi ! Ayen i d-tenniḍ d ṣṣeḥ ; Ṛebbi d yiwen ulac wayeḍ.
32Og den skriftlærde sa til ham: I sannhet, mester! med rette har du sagt at han er én, og at det ikke er nogen annen foruten ham.
33Yerna ma nḥemmel-it s wul-nneɣ, s lɛeqliya-nneɣ, akk-d wayen yellan di țezmert-nneɣ meṛṛa, ma nḥemmel daɣen lɣiṛ-nneɣ am yiman-nneɣ, annect-agi axiṛ n iseflawen akk-d lewɛadi.
33Og å elske ham av alt sitt hjerte og av all sin forstand og av all sin sjel og av all sin makt, og å elske sin næste som sig selv, det er mere enn alle brennoffer og slaktoffer.
34Sidna Ɛisa mi t-iwala ijaweb-ed s tmusni, yenna-yas : Ur tebɛideḍ ara ɣef tgelda n Sidi Ṛebbi. Ulac win i s-d-yernan asteqsi nniḍen.
34Og da Jesus så at han svarte forstandig, sa han til ham: Du er ikke langt borte fra Guds rike. Og ingen vågde mere å spørre ham.
35Mi gella Sidna Ɛisa yesselmad di lǧameɛ iqedsen yenna : Amek armi imusnawen n ccariɛa qqaṛen-d belli Lmasiḥ d mmi-s n Sidna Dawed ?
35Og mens Jesus lærte i templet, tok han til orde og sa: Hvorledes kan de skriftlærde si at Messias er Davids sønn?
36S Ṛṛuḥ iqedsen i d-yenna Dawed s yiman-is : Sidi Ṛebbi yenna-d i Sidi : Qqim ɣer tama-w tayeffust alamma rriɣ iɛdawen-ik seddaw iḍaṛṛen-ik.
36David selv har jo sagt i den Hellige Ånd: Herren sa til min herre: Sett dig ved min høire hånd, til jeg får lagt dine fiender til skammel for dine føtter!
37Dawed s yiman-is issawel-as « a Sidi », amek ihi yezmer ad yili d mmi-s ? Aṭas n lɣaci i s-yesmeḥsisen s lfeṛḥ.
37David selv kaller ham herre; hvorledes kan han da være hans sønn? Og den store mengde hørte ham gjerne.
38Sidna Ɛisa yesselmad lɣaci yeqqaṛ-asen : ?adret daɣen iman-nwen ɣef yimusnawen n ccariɛa i gḥemmlen ad ḥewwsen s ijellaben iɣezfanen, ḥemmlen daɣen ad selmen fell-asen medden di leswaq ;
38Og han sa mens han lærte dem: Ta eder i vare for de skriftlærde, som gjerne vil gå i side klær og la sig hilse på torvene,
39țextiṛin imukan imezwura di leǧwameɛ akk-d imukan lɛali di tmeɣṛiwin, lameɛna
39og ha de øverste seter i synagogene og sitte øverst ved gjestebudene;
40tețțen ayla n tuǧǧal ; ssiɣzifen taẓallit iwakken a ten-id-walin yemdanen. Lɛiqab-nsen ad yili d ameqqran !
40de som opeter enkers hus og for et syns skyld holder lange bønner! Disse skal få dess hårdere dom.
41Sidna Ɛisa yella yeqqim deg umkan iqublen asenduq i deg srusun lewɛadi, yețmuqul amek srusuyen lɣaci lewɛadi-nsen. Aṭas n imeṛkantiyen yeggaren xiṛella n yedrimen.
41Og han satte sig rett imot tempelkisten og så på hvorledes folket la penger i kisten; og mange rike la meget.
42Tusa-d yiwet n taǧǧalt tigellilt tessers sin iṣurdiyen yesɛan azal n ṛebɛa twiztin n lfeṭṭa.
42Og en fattig enke kom og la to skjerver, som er én øre.
43Sidna Ɛisa yessawel i inelmaden-is, yenna yasen : A wen-d-iniɣ tideț : lweɛda i tessers taǧǧalt-agi taẓawalit, tugar akk lewɛadi i ssersen wiyaḍ.
43Da kalte han sine disipler til sig og sa til dem: Sannelig sier jeg eder: Denne fattige enke har lagt mere enn alle de som la i kisten.
44Axaṭer wiyaḍ seddqen seg wayen sɛan d zzyada, ma d nețțat tseddeq ciṭṭuh-nni s wacu ara tɛic.
44For de la alle av sin overflod, men hun la av sin fattigdom alt det hun eide, hele sitt livsophold.