1Mi ɛeddan sețța wussan, Sidna Ɛisa yewwi yid-es Buṭrus, Yeɛqub akk-d gma-s Yuḥenna, ulin ɣer wedrar eɛlayen, anda qqimen ḍeṛfen iman-nsen.
1Altı gün sonra İsa, yanına yalnız Petrus, Yakup ve Yakupun kardeşi Yuhannayı alarak yüksek bir dağa çıktı.
2Taswiɛt kan ibeddel ṣṣifa zdat sen, walan udem-is yețfeǧǧiǧ am yiṭij, llebsa-s tuɣal ț-țamellalt, tecceɛceɛ am tafat.
2Onların gözü önünde İsanın görünümü değişti. Yüzü güneş gibi parladı, giysileri ışık gibi bembeyaz oldu.
3A ten-aya dehṛen-asen-d Sidna Musa akk-d Sidna Ilyas țmeslayen d Sidna Ɛisa.
3O anda Musayla İlyas öğrencilere göründü. İsayla konuşuyorlardı.
4Buṭrus inṭeq yenna i Sidna Ɛisa : A Sidi, yelha ma neqqim dagi, ma tebɣiḍ ad sbeddeɣ tlata iqiḍunen : yiwen i kečč, yiwen i Sidna Musa, wayeḍ i Sidna Ilyas.
4Petrus İsaya, ‹‹Ya Rab›› dedi, ‹‹Burada bulunmamız ne iyi oldu! İstersen burada üç çardak kurayım: Biri sana, biri Musaya, biri de İlyasa.››
5Mazal-it ițmeslay mi d-ters yiwet n tagut ițfeǧǧiǧen tɣumm-iten. Si tagut-nni tenṭeq-ed yiwet n taɣect, tenna-d : Wagi d Mmi eɛzizen deg-s i gella lfeṛḥ-iw, smeḥsiset-as !
5Petrus daha konuşurken parlak bir bulut onlara gölge saldı. Buluttan gelen bir ses, ‹‹Sevgili Oğlum budur, Ondan hoşnudum. Onu dinleyin!›› dedi.
6Mi slan i taɣect-nni, inelmaden ikcem-iten lxuf, ɣlin ɣef wudem.
6Öğrenciler bunu işitince, dehşet içinde yüzüstü yere kapandılar.
7Sidna Ɛisa yessers afus-is fell-asen, yenna-yasen : Ur țțaggadet ara, kkret !
7İsa gelip onlara dokundu, ‹‹Kalkın, korkmayın!›› dedi.
8Mi refden allen-nsen, ur walan ula d yiwen nniḍen anagar Sidna Ɛisa.
8Başlarını kaldırınca İsadan başka kimseyi göremediler.
9Akken i d-țadren seg wedrar, Sidna Ɛisa yumeṛ-iten yenna-yasen : Ur qqaṛet i yiwen wayen akka twalam alamma yeḥya-d Mmi-s n bunadem si ger lmegtin.
9Dağdan inerlerken İsa onlara, ‹‹İnsanoğlu ölümden dirilmeden, gördüklerinizi kimseye söylemeyin›› diye buyurdu.
10Inelmaden steqsan Sidna Ɛisa nnan-as : Iwacu imusnawen n ccariɛa qqaṛen-d : « Ilaq a d-yas nnbi Ilyas d amezwaru ? »
10Öğrencileri Ona şunu sordular: ‹‹Peki, din bilginleri neden önce İlyasın gelmesi gerektiğini söylüyorlar?››
11Yerra-yasen : Ț-țideț ilaq a d-yas nnbi Ilyas d amezwaru, iwakken ad iseggem kullec.
11İsa, ‹‹İlyas gerçekten gelecek ve her şeyi yeniden düzene koyacak›› diye yanıtladı.
12Ma d nekk aql-i nniɣ awen-d : nnbi Ilyas yusa-d yakan, lameɛna imdanen ur t-ɛqilen ara yerna xedmen deg-s akken i sen ihwa. Akka daɣen ara inɛețțab Mmi-s n bunadem ger ifassen-nsen !
12‹‹Size şunu söyleyeyim, İlyas zaten geldi, ama onu tanımadılar, ona yapmadıklarını bırakmadılar. Aynı şekilde İnsanoğlu da onların elinden acı çekecektir.››
13Inelmaden fehmen imiren belli ițmeslay-asen-d ɣef Yeḥya aɣeṭṭas.
13O zaman öğrenciler İsanın kendilerine Vaftizci Yahyadan söz ettiğini anladılar.
14Mi wwḍen ɣer wanda llan lɣaci, yiwen wergaz iqeṛṛeb-ed ɣer Sidna Ɛisa, yeɣli ɣef tgecrar zdat-es yenna yas :
14Kalabalığın yanına vardıklarında bir adam İsaya yaklaşıp önünde diz çöktü.
15A Sidi, ḥunn ɣef mmi ! Atan kkaten-t imsigman, yenneɛtab aṭas ! Acḥal d abrid i geɣli ɣer tmes neɣ ɣer waman,
15‹‹Ya Rab›› dedi, ‹‹Oğlumun haline acı! Sarası var, çok acı çekiyor. Sık sık ateşe, suya düşüyor.
16wwiɣ-t-id i inelmaden-ik, meɛna ur zmiren ara a t-sseḥlun.
16Onu senin öğrencilerine getirdim, ama iyileştiremediler.››
17Inṭeq Sidna Ɛisa yenna-yasen : A lǧil ijehlen, iɛewjen ! Ar melmi ara yiliɣ yid-wen ? Ar melmi ara wen-sebṛeɣ ? Awit-iyi-d aqcic-agi ɣer dagi !
17İsa, ‹‹Ey imansız ve sapmış kuşak!›› dedi. ‹‹Sizinle daha ne kadar kalacağım? Size daha ne kadar katlanacağım? Çocuğu buraya, bana getirin.››
18Sidna Ɛisa iɛeggeḍ ɣef lǧen-nni, yumeṛ-as ad iffeɣ seg weqcic-nni. Imiren kan, aqcic-nni yeḥla.
18İsa cini azarlayınca, cin çocuktan çıktı, çocuk o anda iyileşti.
19Mi llan inelmaden iman-nsen, qeṛṛben ɣer Sidna Ɛisa nnan-as : Acuɣeṛ nukkni ur nezmir ara a t-nessufeɣ ?
19Sonra öğrenciler tek başlarına İsaya gelip, ‹‹Biz cini neden kovamadık?›› diye sordular.
20Sidna Ɛisa yerra-yasen : Axaṭer txuṣṣem di liman ! Aql-i nniɣ-awen, lemmer tesɛim liman annect n uɛeqqa n uxerḍel, tili a s tinim i wedrar-agi, qleɛ iman-ik sya ɣer dihin ad iqleɛ. Ulac wayen iwumi ur tețțizmirem ara.
20İsa, ‹‹İmanınız kıt olduğu için›› karşılığını verdi. ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, bir hardal tanesi kadar imanınız olsa şu dağa, ‹Buradan şuraya göç› derseniz, göçer; sizin için imkânsız bir şey olmayacaktır.››
21Sṣenf-agi n leǧnun țeffɣen anagar s tẓallit d uẓummu.
22Celilede bir araya geldiklerinde İsa onlara, ‹‹İnsanoğlu, insanların eline teslim edilecek ve öldürülecek, ama üçüncü gün dirilecek›› dedi. Öğrenciler buna çok kederlendiler.
22Mi llan di tmurt n Jlili, Sidna Ɛisa yenna-yasen : Mmi-s n bunadem ad ițțusellem ger ifassen n yemdanen ;
24Kefarnahuma geldiklerinde, iki dirhemlik tapınak vergisini toplayanlar Petrusa gelip, ‹‹Öğretmeniniz tapınak vergisini ödemiyor mu?›› diye sordular.
23a t-nɣen, meɛna ass wis tlata a d-iḥyu si ger lmegtin. DDɣa inelmaden ikcem-iten leḥzen d ameqqran.
25Petrus, ‹‹Ödüyor›› dedi. Petrus eve gelince, daha kendisi bir şey söylemeden İsa ona, ‹‹Simun, ne dersin?›› dedi. ‹‹Dünya kralları gümrük ya da vergiyi kimlerden alır? Kendi oğullarından mı, yabancılardan mı?››
24Mi gewweḍ Sidna Ɛisa akk-d inelmaden-is ɣer Kafernaḥum, imekkasen n lǧameɛ qeṛṛben-d ɣer Buṭrus nnan-as : Eɛni Ssid-nwen ur ițxelliṣ ara tabzert n lǧameɛ ?
26Petrusun, ‹‹Yabancılardan›› demesi üzerine İsa, ‹‹O halde oğullar muaftır›› dedi.
25Yerra-yasen Buṭrus : Ih, ad ixelleṣ ! Imiren kan mi gekcem Buṭrus ɣer wexxam, Sidna Ɛisa iluɛa-t, yenna-yas : D acu twalaḍ a Buṭrus ? Anwa i glaqen ad ixelleṣ tabzert i igelliden n ddunit-a , d arraw-nsen neɣ d ibeṛṛaniyen ?
27‹‹Ama vergi toplayanları gücendirmeyelim. Göle gidip oltanı at. Tuttuğun ilk balığı çıkar, onun ağzını aç, dört dirhemlik bir akçe bulacaksın. Parayı al, ikimizin vergisi olarak onlara ver.››
26Buṭrus yerra-yas : D ibeṛṛaniyen ! DDɣa Sidna Ɛisa yerra-yas-d : Ihi arraw n tmurt ur țxelliṣen ara !
27Lameɛna iwakken ur ten-yețɣaḍ ara lḥal, ṛuḥ, ḍeggeṛ tasennaṛt ɣer lebḥeṛ, aslem ( aḥewtiw ) amezwaru ara d-teṭṭfeḍ, ldi-yas imi, aț-țafeḍ deg-s aṣurdi n lfeṭṭa, efk-asen-t d lexlaṣ n tebzert-nneɣ nekk yid-ek.