1Di lweqt-nni, inelmaden n Sidna Ɛisa qeṛṛben ɣuṛ-es nnan-as : -- Anwa i d ameqqran di tgelda n igenwan ?
1Bu sırada öğrencileri İsaya yaklaşıp, ‹‹Göklerin Egemenliğinde en büyük kimdir?›› diye sordular.
2Sidna Ɛisa yessawel i yiwen weqcic isbedd-it di tlemmast-nsen, yenna :
2İsa, yanına küçük bir çocuk çağırdı, onu orta yere dikip şöyle dedi: ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, yolunuzdan dönüp küçük çocuklar gibi olmazsanız, Göklerin Egemenliğine asla giremezsiniz.
3A wen-d-iniɣ tideț ; ma yella ur d-tuɣalem ara ɣer webrid, m'ur teqbilem ara aț-țilim .am arrac imecṭuḥen, ur tkeččmem ara ɣer tgelda n igenwan !
4Kim bu çocuk gibi alçakgönüllü olursa, Göklerin Egemenliğinde en büyük odur.
4Daymi, win ara yeṣṣemẓin iman-is am weqcic-agi amecṭuḥ, d nețța ara yilin d ameqqran di tgelda n igenwan.
5Böyle bir çocuğu benim adım uğruna kabul eden, beni kabul etmiş olur.
5Kra win ara yestṛeḥben s weqcic am-agi ɣef ddemma n yisem-iw, yis-i i gesṭerḥeb.
6‹‹Ama kim bana iman eden bu küçüklerden birini günaha düşürürse, boynuna kocaman bir değirmen taşı asılıp denizin dibine atılması kendisi için daha iyi olur.
6Win ara yesseɣlin di ddnub ula d yiwen seg imecṭuḥen-agi yumnen yis-i, axiṛ-as a s-cudden aɣaṛef n tsirt ɣer temgeṛṭ-is, a t-ḍeggṛen ɣer lebḥeṛ ad iɣṛeq.
7İnsanı günaha düşüren tuzaklardan ötürü vay dünyanın haline! Böyle tuzakların olması kaçınılmazdır. Ama bu tuzaklara aracılık eden kişinin vay haline!
7A tawaɣit n ddunit-a, imi qwant tsebbiwin n tuccḍa ! Axaṭer tisebbiwin n tuccḍa ulamek ur d-țilint ara. Meɛna a nnger n win ara yilin d sebba-nsent.
8‹‹Eğer elin ya da ayağın günah işlemene neden olursa, onu kesip at. Tek el, tek ayakla yaşama kavuşman, iki elle, iki ayakla sönmez ateşe atılmandan iyidir.
8Ma yella d afus-ik neɣ d aḍaṛ-ik ara k-yesseɣlin di ddnub, gzem-iten, ḍeggeṛ-iten akkin fell-ak, axiṛ-ak aț-țiliḍ di ddunit d aɛiban wala aț-țesɛuḍ sin iḍaṛṛen neɣ sin ifassen, aț-țwaḍeggṛeḍ ɣer tmes ur nxețți.
9Eğer gözün günah işlemene neden olursa, onu çıkar at. Tek gözle yaşama kavuşman, iki gözle cehennem ateşine atılmandan iyidir.
9Ma yella daɣen ț-țiṭ-ik ara k-yawin ɣer ddnub, qleɛ-iț ḍeggeṛ-iț akkin fell-ak ; axiṛ-ik aț-țiliḍ di ddunit s yiwet n tiṭ wala aț-țesɛuḍ snat wallen, aț- țwaḍeggṛeḍ ɣer tmes n ǧahennama.
10‹‹Bu küçüklerden birini bile hor görmekten sakının! Size şunu söyleyeyim, onların göklerdeki melekleri, göklerdeki Babamın yüzünü her zaman görürler.››
10Ɣuṛ-wat aț-țḥeqṛem yiwen seg imecṭuḥen-agi axaṭer aql-i nniɣ awen-t : lmalayekkat-nsen deg igenwan, zgant daymen zdat Baba Ṛebbi.
12‹‹Siz ne dersiniz? Bir adamın yüz koyunu olsa ve bunlardan biri yolunu şaşırsa, doksan dokuzunu dağlarda bırakıp yolunu şaşıranı aramaya gitmez mi?
11[ Axaṭer Mmi-s n bunadem yusa-d ad isellek wid i gḍaɛen ! ]
13Size doğrusunu söyleyeyim, eğer onu bulursa, yolunu şaşırmamış doksan dokuz koyun için sevindiğinden daha çok onun için sevinir.
12D acu twalam ? Ma yella win yesɛan meyya wulli dɣa teɛṛeq-as yiwet deg-sent, ur ițțaǧa ara țesɛa uțesɛin-nni nniḍen di lexla iwakken a d-inadi ɣef tin i s-iɛeṛqen ?
14Bunun gibi, göklerdeki Babanız da bu küçüklerden hiçbirinin kaybolmasını istemez.››
13A wen-iniɣ tideț : ma yufa-ț, ad ifṛeḥ yis akteṛ n țesɛa uțesɛin-nni nniḍen ur neɛṛiq ara.
15‹‹Eğer kardeşin sana karşı günah işlerse, ona git, suçunu kendisine göster. Her şey yalnız ikinizin arasında kalsın. Kardeşin seni dinlerse, onu kazanmış olursun.
14Akken daɣen Baba-twen Ṛebbi yellan deg igenwan, ur yebɣi ara a s-iṛuḥ ula d yiwen seg imecṭuḥen-agi.
16Ama dinlemezse, yanına bir ya da iki kişi daha al ki, söylenen her şey iki ya da üç tanığın sözüyle doğrulansın.
15Ma yella twalaḍ gma-k idneb, ṛuḥ ṭṭef-it weḥd-es, nhu-t. Ma yuɣ-ak awal, atan trebḥeḍ-ed gma-k !
17Onları da dinlemezse, durumu inanlılar topluluğuna bildir. Topluluğu da dinlemezse, onu putperest ya da vergi görevlisi say.
16Meɛna ma igumma a k-d-isel, awi yiwen neɣ sin yemdanen yid-ek, iwakken ad ilin d inigan m'ara tefru temsalt , akken i d-tenna ccariɛa.
18‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, yeryüzünde bağlayacağınız her şey gökte de bağlanmış olacak. Yeryüzünde çözeceğiniz her şey gökte de çözülmüş olacak.
17Ma yugi a sen-isel, ssiweḍ tamsalt ɣer tejmaɛt n watmaten, m'ur iḥess ara ula i tejmaɛt-nni, ḥseb-it am akken d akafriw neɣ d amekkas axabit !
19Yine size şunu söyleyeyim, yeryüzünde aranızdan iki kişi, dileyecekleri herhangi bir şey için anlaşırlarsa, göklerdeki Babam dileklerini yerine getirir.
18A wen-iniɣ tideț : ayen akk ara teqnem neɣ iwumi ara tserrḥem di ddunit, ad yețwaqbel deg igenwan.
20Nerede iki ya da üç kişi benim adımla toplanırsa, ben de orada, aralarındayım.››
19A wen-iniɣ daɣen s tideț : ma yella sin seg-wen ddukklen iwakken ad ssutren kra di tẓallit, Baba Ṛebbi yellan deg igenwan, a sen-t-id-yefk.
21Bunun üzerine Petrus İsaya gelip, ‹‹Ya Rab›› dedi, ‹‹Kardeşim bana karşı kaç kez günah işlerse onu bağışlamalıyım? Yedi kez mi?››
20Axaṭer anda ara dduklen sin neɣ tlata s yisem-iw, ad ḥedṛeɣ gar-asen !
22İsa, ‹‹Yedi kez değil›› dedi. ‹‹Yetmiş kere yedi kez derim sana.
21Imiren Buṭrus iqeṛṛeb ɣuṛ-es yenna-yas : A Sidi, acḥal n tikkal ilaq ad semḥeɣ i gma ma yeḍlem-iyi, armi d sebɛa n tikkal ? SSidna Ɛisa yerra yas :
23Şöyle ki, Göklerin Egemenliği, köleleriyle hesaplaşmak isteyen bir krala benzer.
22Xaṭi ! Ur k-d-nniɣ ara alamma d sebɛa tikkal, meɛna alamma d sebɛin iberdan sebɛa tikkal !
24Kral hesap görmeye başladığında kendisine, borcu on bin talantı bulan bir köle getirildi.
23Daymi, tagelda n igenwan tețțemcabi ɣer yiwen ugellid yebɣan ad imḥasab nețța d iqeddacen-is.
25Kölenin ödeme gücü olmadığından efendisi onun, karısının, çocuklarının ve bütün malının satılıp borcun ödenmesini buyurdu.
24Akken yebda leḥsab, wwin-as-d yiwen uqeddac iwumi yețțalas imelyunen.
26Köle yere kapanıp efendisine, ‹Ne olur, sabret! Bütün borcumu ödeyeceğim› dedi.
25Imi ur yesɛi ara s wacu ara ixelleṣ, agellid-nni ifka lameṛ a ten-zzenzen d aklan, s nețța s tmeṭṭut-is, s warraw-is d wayen akk yesɛa, iwakken ad ixelleṣ ṭṭlaba-ines.
27Efendisi köleye acıdı, borcunu bağışlayıp onu salıverdi.
26Aqeddac-nni yeɣli ɣer iḍaṛṛen n ugellid, iḥellel-it yenna-yas : «` A Sidi, ṣṣbeṛ kra wussan, ad uɣaleɣ a k-xellṣeɣ ayen akk i yi tețțalaseḍ. »
28‹‹Ama köle çıkıp gitti, kendisine yüz dinar borcu olan başka bir köleye rastladı. Onu yakalayıp, ‹Borcunu öde› diyerek boğazına sarıldı.
27Imi i t-iɣaḍ aṭas, agellid-nni isumeḥ-as ṭṭlaba-ines iserreḥ-as ad iṛuḥ.
29Bu köle yüzüstü yere kapandı, ‹Ne olur, sabret! Borcumu ödeyeceğim› diye yalvardı.
28Akken kan i d-iffeɣ uqeddac-nni immuger-ed yiwen seg imdukkal-is ixeddmen yid-es, iwumi yețțalas kra n iṣurdiyen. IIkker ɣuṛ-es yeṭṭef-it si temgeṛṭ yeqqaṛ-as : « Err-iyi-d ayen i k țțalaseɣ ! »
30Ama ilk köle bunu reddetti. Gitti, borcunu ödeyinceye dek adamı zindana kapattı.
29Amdakkel-is yeɣli ɣer iḍaṛṛen-is iḥellel-it, yenna-yas : « Sṣbeṛ kra n wussan, ad uɣaleɣ a k-xellṣeɣ ! »
31Öteki köleler, olanları görünce çok üzüldüler. Efendilerine gidip bütün olup bitenleri anlattılar.
30Lameɛna ur yeqbil ara ad isbeṛ, yerra-t ɣer lḥebs, alamma tețwaxelleṣ ṭṭlaba-ines.
32‹‹Bunun üzerine efendisi köleyi yanına çağırdı. ‹Ey kötü köle!› dedi. ‹Bana yalvardığın için bütün borcunu bağışladım.
31Iqeddacen nniḍen mi walan ayen yedṛan, iɣaḍ-iten lḥal, dɣa ṛuḥen ṣṣawḍen lexbaṛ i ugellid.
33Benim sana acıdığım gibi, senin de köle arkadaşına acıman gerekmez miydi?›
32Agellid iceggeɛ ɣer uqeddac-nni akken a d-yas, dɣa yenna-yas : « A yir amdan ! Mi tețḥellileḍ deg-i, eɛni ur k-sumḥeɣ ara akk ṭṭlaba-inek ?
34Bu öfkeyle efendisi, bütün borcunu ödeyinceye dek onu işkencecilere teslim etti.
33Acuɣeṛ ihi ur as-tsumḥeḍ ara i wemdakkel-ik akken i k-sumḥeɣ nekkini ? »
35‹‹Eğer her biriniz kardeşini gönülden bağışlamazsa, göksel Babam da size öyle davranacaktır.››
34Agellid-nni yezɛef aṭas, yerra aqeddac-nni ɣer lḥebs, iwakken ad inɛețțab alamma tețwaxelleṣ ṭṭlaba ines.
35Akken daɣen ara wen-yexdem Baba Ṛebbi yellan deg igenwan ma ur tețsamaḥem ara i watmaten-nwen seg ul.