¹“Mano siela pavargo nuo gyvenimo, tad skųsiuos atvirai, kalbėsiu iš sielos kartėlio.

¹‹‹Yaşamımdan usandım,Özgürce yakınacak,İçimdeki acıyla konuşacağım.

²Sakysiu Dievui: ‘Nepasmauk manęs, parodyk man, kodėl su manimi kovoji.

²Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

³Ar Tau gera prispausti ir paniekinti savo rankų darbą, ir šviesti nedorėlių pasitarime?

³Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,Kendi ellerinin emeğini reddedipKötülerin tasarılarını onaylamak?

⁴Ar Tavo akys kūniškos, ar matai taip, kaip žmogus?

⁴Sende insan gözü mü var?İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

⁵Ar Tavo dienos kaip žmogaus dienos ir Tavo metai kaip žmonių laikas,

⁵Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,Yılların insanın yılları gibi mi ki,

⁶kad ieškai mano kaltės ir teiraujiesi mano nuodėmių,

⁶Suçumu arıyor,Günahımı araştırıyorsun?

⁷nors žinai, kad nesu nedorėlis? Nėra nė vieno, kuris mane išgelbėtų iš Tavo rankų.

⁷Kötü olmadığımı,Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

⁸Tavo rankos padarė mane, o dabar nori mane sunaikinti.

⁸‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

⁹Atsimink, kad mane iš molio padarei ir vėl į dulkes paversi.

⁹Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

¹⁰Kaip pieną mane išliejai ir kaip sūrį suspaudei.

¹⁰Beni süt gibi dökmedin mi,Peynir gibi katılaştırmadın mı?

¹¹Tu apvilkai mane kūnu ir oda, kaulais ir gyslomis sutvirtinai mane.

¹¹Bana et ve deri giydirdin,Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

¹²Gyvybę ir palankumą man suteikei, Tavo aplankymas saugojo mano dvasią.

¹²Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,İlgin ruhumu korudu.

¹³Visa tai paslėpei savo širdyje; žinau, kad tai yra su Tavimi.

¹³‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,Biliyorum aklındakini:

¹⁴Jeigu nusidedu, Tu pastebi tai ir mano kalčių neatleidi.

¹⁴Günah işleseydim, beni gözlerdin,Suçumu cezasız bırakmazdın.

¹⁵Jei aš nedorėlis, vargas man! O jei aš ir teisus, negaliu pakelti galvos, nes esu pilnas gėdos. Pažiūrėk į mano vargą,

¹⁵Suçluysam, vay başıma!Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

¹⁶nes jis didėja. Kaip liūtas mane medžioji ir pasirodai baisingas prieš mane.

¹⁶Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

¹⁷Tu pastatai naujus liudytojus prieš mane ir daugini savo pasipiktinimą; permainos ir karai kyla prieš mane.

¹⁷Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,Öfkeni artırırsın.Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

¹⁸Kodėl leidai man gimti? O kad būčiau miręs ir niekas nebūtų manęs matęs.

¹⁸‹‹Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

¹⁹Aš būčiau tarsi nebuvęs ir iš įsčių būčiau nuneštas į kapą.

¹⁹Hiç var olmamış olurdum,Rahimden mezara taşınırdım.

²⁰Mano gyvenimo dienų mažai; palik mane, kad nors kiek atsikvėpčiau,

²⁰Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

²¹prieš išeidamas ten, iš kur negrįžta, į tamsos šalį ir mirties šešėlį.

²¹Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

²²Į gūdžios tamsos šalį, kur mirties šešėlis, kur nėra skirtumo tarp šviesos ir tamsos’ ”.

²²Zifiri karanlık diyarına,Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››