1Viešpatie, Tu ištyrei mane ir pažįsti.
1Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
2Tu žinai, kada keliuosi ir kada atsisėdu, Tu supranti mano mintis.
2Oturup kalkışımı bilirsin,Niyetimi uzaktan anlarsın.
3Matai, kada vaikštau ir kada ilsiuosi; žinai visus mano kelius.
3Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,Bütün yaptıklarımdan haberin var.
4Dar mano liežuvis nepratarė žodžio, Tu, Viešpatie, jau viską žinai.
4Daha sözü ağzıma almadan,Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
5Apglėbęs laikai mane iš priekio ir iš užpakalio, uždėjai ant manęs savo ranką.
5Beni çepeçevre kuşattın,Elini üzerime koydun.
6Toks pažinimas man yra labai nuostabus, ne man pasiekti Tavo aukštybes.
6Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,Başa çıkamam, erişemem.
7Kur nuo Tavo dvasios aš pasislėpsiu, kur nuo Tavo veido pabėgsiu?
7Nereye gidebilirim senin Ruhundan,Nereye kaçabilirim huzurundan?
8Jei užkopčiau į dangų, Tu ten. Jei nusileisčiau į pragarą, Tu ten.
8Göklere çıksam, oradasın,Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
9Jei aušros sparnus pasiėmęs nusileisčiau, kur baigiasi jūros,
9Seherin kanatlarını alıp uçsam,Denizin ötesine konsam,
10ir ten Tavo ranka vestų mane ir laikytų Tavo dešinė.
10Orada bile elin yol gösterir bana,Sağ elin tutar beni.
11Jei sakyčiau: “Tamsa teapdengia mane”, naktis aplinkui mane šviesa pavirstų.
11Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın,Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››
12Tamsa nepaslepia nuo Tavęs, Tau net naktį šviesu kaip dieną.
12Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,Gece, gündüz gibi ışıldar,Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
13Tu mano širdį sukūrei, sutvėrei mane motinos įsčiose.
13İç varlığımı sen yarattın,Annemin rahminde beni sen ördün.
14Girsiu Tave, kad taip nuostabiai ir baimę keliančiai esu sukurtas. Kokie nuostabūs yra Tavo darbai, ir mano siela tai gerai žino.
14Sana övgüler sunarım,Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.Ne harika işlerin var!Bunu çok iyi bilirim.
15Nė vienas kaulas nebuvo paslėptas nuo Tavęs, kai slaptoje buvau padarytas, kai buvau tveriamas žemės gelmėse.
15Gizli yerde yaratıldığımda,Yerin derinliklerinde örüldüğümde,Bedenim senden gizli değildi.
16Tavo akys matė mane dar negimusį ir Tavo knygoje buvo viskas surašyta: dienos, kurias man skyrei, kai dar nė vienos jų nebuvo.
16Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
17Brangios man yra Tavo mintys, Dieve, nesuskaitoma jų gausybė!
17Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,Sayıları ne çok!
18Jei mėginčiau skaičiuoti, jų būtų daugiau kaip smėlio. Atsibudęs aš tebesu su Tavimi.
18Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
19Dieve, Tu tikrai sunaikinsi nedorėlį, kraugeriai, atsitraukite nuo manęs!
19Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
20Jie nedorai apie Tave kalba, Tavo vardą piktam jie naudoja.
20Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
21Aš nekenčiu tų, Viešpatie, kurie Tavęs nekenčia, man bjaurūs tie, kurie prieš Tave sukyla.
21Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
22Aš jų nekenčiu be galo, laikau juos savo priešais.
22Onlardan tümüyle nefret ediyor,Onları düşman sayıyorum.
23Ištirk mane, Dieve, pažink mano širdį; išbandyk mane ir pažink mano mintis.
23Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,Sına beni, öğren kaygılarımı.
24Matyk, ar aš einu nedorėlių keliu, ir vesk mane keliu amžinuoju!
24Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!