1Aukštinu Tave, Viešpatie, nes Tu išlaisvinai mane ir neleidai mano priešams džiaugtis dėl manęs.
1Seni yüceltmek istiyorum, ya RAB,Çünkü beni kurtardın,Düşmanlarımı bana güldürmedin.
2Viešpatie, mano Dieve, šaukiausi Tavęs, ir Tu išgydei mane.
2Ya RAB Tanrım,Sana yakardım, bana şifa verdin.
3Viešpatie, Tu išvedei iš mirusiųjų buveinės mano sielą, išlaikei mane gyvą, kad nenužengčiau į duobę.
3Ya RAB, beni ölüler diyarından çıkardın,Yaşam verdin bana, ölüm çukuruna düşürmedin.
4Giedokite Viešpačiui, Jo šventieji, dėkokite prisiminę Jo šventumą.
4Ey RABbin sadık kulları, Onu ilahilerle övün,Kutsallığını anarak Ona şükredin.
5Tik akimirksnį trunka Jo rūstybė, o visą gyvenimą lydi Jo palankumas. Vakare ateina verksmas, o rytądžiūgavimas.
5Çünkü öfkesi bir an sürer,Lütfu ise bir ömür;Gözyaşlarınız belki bir gece akar,Ama sabahla sevinç doğar.
6Būdamas saugus, sakiau: “Niekados nesvyruosiu!”
6Huzur duyunca dedim ki,‹‹Asla sarsılmayacağım!››
7Viešpatie, savo palankumu suteikei man tvirtybę. Kai paslėpei savo veidąnusigandau.
7Ya RAB, lütfunla beni güçlü bir dağ gibiSarsılmaz kıldın;Ama sen yüzünü gizleyince,Dehşete düştüm.
8Tavęs, Viešpatie, šaukiaus, savo Viešpatį maldavau:
8Ya RAB, sana sesleniyorum,Rabbe yalvarıyorum:
9“Kokia Tau nauda iš mano kraujo, iš to, kad nužengsiu į duobę? Ar girs Tave dulkės, ar jos skelbs Tavo tiesą?
9‹‹Ne yararı olur senin için dökülen kanımın,Ölüm çukuruna inersem?Toprak sana övgüler sunar mı,Senin sadakatini ilan eder mi?
10Išgirsk, Viešpatie, ir pasigailėk manęs; Viešpatie, būk man padėjėjas!”
10Dinle, ya RAB, acı bana;Yardımcım ol, ya RAB!››
11Tu pavertei mano raudą džiaugsmu; atrišai mano ašutinę ir apjuosei linksmybe,
11Yasımı şenliğe döndürdün,Çulumu çıkarıp beni sevinçle kuşattın.
12kad Tau giedotų mano siela ir netylėtų. Viešpatie, mano Dieve, visados Tau dėkosiu.
12Öyle ki, gönlüm seni ilahilerle övsün, susmasın!Ya RAB Tanrım, sana sürekli şükredeceğim.