1Dieve, kodėl atstūmei mus amžiams, kodėl Tavo rūstybė dega prieš Tavo ganyklos avis?
1Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
2Atsimink savo susirinkimą, kurį senais laikais įsigijai, tautą, kurią išpirkai, kad ji būtų Tavo, Siono kalną, kuriame Tu gyvenai!
2Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu,Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağıVe üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.
3Įženk į nesibaigiančius griuvėsius. Priešas šventykloje nusiaubė viską.
3Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru,Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
4Tavo priešai rėkavo Tavo susirinkimo viduryje, iškėlė čia savo ženklus.
4Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi,Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
5Jie švaistėsi kirviais lyg miško tankynėje:
5Gür bir ormanaBaltayla dalar gibiydiler.
6sudaužė kirviais ir kūjais visus medžio raižinius.
6Baltayla, balyozla kırdılar,Bütün oymaları.
7Jie padegė Tavo šventyklą, išniekino Tavo vardo buveinę.
7Ateşe verdiler tapınağını,Yerle bir edip kutsallığını bozdularAdının yaşadığı konutun.
8Jie manė savo širdyse: “Sunaikinsime viską!” Jie sudegino visas Dievo sueigos vietas krašte.
8İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler.Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
9Mes nebeturime savo ženklų, nebėra daugiau jokio pranašo; nė vienas nežinome, ar ilgai taip bus.
9Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz,Peygamberler de yok oldu,İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
10Dieve, ar ilgai prispaudėjas tyčiosis? Ar priešas niekins Tavo vardą per amžius?
10Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek,Hasmın senin adını hor görecek?
11Kodėl atitrauki savo ranką ir dešinę paslepi antyje?
11Niçin geri çekiyorsun elini?Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
12Tačiau Dievas yra mano Karalius nuo seno; Jis gelbsti žemės viduryje.
12Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı,Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
13Tu jūrą savo galybe perskyrei, sutrupinai vandenyje slibinams galvas.
13Gücünle denizi yardın,Canavarların kafasını sularda parçaladın.
14Tu sudaužei galvas leviatano, davei jį visą suėsti dykumos gyventojams.
14Livyatanın başlarını ezdin,Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
15Tau paliepus ištrykšta šaltiniai ir sraunūs upeliai, o vandeningos upės išdžiūsta.
15Kaynaklar, dereler fışkırttın,Sürekli akan ırmakları kuruttun.
16Tavo yra diena ir naktis. Tu sukūrei šviesą ir saulę.
16Gün senindir, gece de senin,Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.
17Tu nustatei žemės ribas, Tu padarei vasarą ir žiemą.
17Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın,Yazı da kışı da yaratan sensin.
18Atsimink, Viešpatie, kad priešas tyčiojasi ir kvailiai niekina Tavąjį vardą.
18Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü,Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
19Neatiduok savo balandėlio gyvybės žvėrims ir nepamiršk amžinai vargšų susirinkimo.
19Canavara teslim etme kumrunun canını,Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
20Pažvelk į savo sandorą; juk visi žemės tamsūs kampai yra gausūs smurto!
20Yaptığın antlaşmayı gözönüne al,Çünkü ülkenin her karanlık köşesiZorbaların inleriyle dolmuş.
21Nepalik prispaustųjų gėdingai trauktis! Vargšai ir skurdžiai tegiria Tavąjį vardą!
21Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin,Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
22Pakilk, Dieve, ir gink savo bylą! Prisimink, kaip kvailiai tyčiojasi iš Tavęs kasdien!
22Kalk, ey Tanrı, davanı savun!Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
23Nepamiršk savo priešų riksmo, prieš Tave nuolat sukylančiųjų triukšmo!
23Unutma hasımlarının yaygarasını,Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!