1Viešpatie, mūsų Valdove, koks įstabus Tavo vardas visoje žemėje! Tu iškėlei savo šlovę virš dangų.
1Ey Egemenimiz RAB,Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!Gökyüzünü görkeminle kapladın. okunan bir ilahi olabilir.
2Kūdikių ir žindomųjų lūpomis Tu paskelbei apie savo jėgą savo priešams, kad nutildytum priešą ir keršytoją.
2Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyleSet çektin hasımlarına,Düşmanı, öç alanı yok etmek için.
3Kai pasižiūriu į Tavo dangus, Tavo rankų darbą, į mėnulį ir žvaigždes, kurias Tu išdėstei,
3Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri,Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,
4kas yra žmogus, kad jį atsimeni, ir kas žmogaus sūnus, kad jį aplankai?
4Soruyorum kendi kendime:‹‹İnsan ne ki, onu anasın,Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?››
5Jį padarei ne ką menkesnį už angelus, garbe ir šlove jį apvainikavai.
5Nerdeyse bir tanrı yaptın onu,Başına yücelik ve onur tacını koydun. (tanrılardan) pek aşağı yaratmadın›› (bkz. Yar.1:26-28; İbr.2:6-8).
6Tu davei jam valdžią Tavo rankų darbams, jam po kojų visa padėjai:
6Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın,Her şeyi ayaklarının altına serdin;
7visas avis ir jaučius, net lauko žvėris,
7Davarları, sığırları,Yabanıl hayvanları,
8padangių paukščius ir jūrų žuvis, ir visa, kas jūros takais plaukioja.
8Gökteki kuşları, denizdeki balıkları,Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.
9Viešpatie, mūsų Valdove, koks įstabus Tavo vardas visoje žemėje!
9Ey Egemenimiz RAB,Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!