¹¶ E taku tama, ki te mea ko tau hei whakakapi mo ta tou hoa, ki te mea kua papaki tou ringa mo te tangata ke,

¹Min Søn: har du borget for din næste og givet en anden Håndslag,

²Kua oti koe te mahanga e nga kupu a tou mangai, kua mau koe i nga kupu a tou mangai.

²er du fanget ved dine Læber og bundet ved Mundens Ord,

³Meinga tenei inaianei, e taku tama, kia ora ai koe, he mea hoki kua taka koe ki roto ki te ringa o tou hoa; haere whakaiti i a koe, a ka tohe ki tou hoa.

³gør så dette, min Søn, og red dig, nu du er kommet i Næstens Hånd: Gå hen uden Tøven, træng ind på din Næste;

⁴Kei tukua iho te moe ki ou kanohi; kei tunewha ou kamo.

⁴und ikke dine Øjne Søvn, ej heller dine Øjenlåg Hvile,

⁵Whakaora i a koe ano he anaterope i roto i te ringa o te kaiwhai, ano he manu i roto i te ringa o te kaihopu.

⁵red dig som en Gazel af Snaren, som en Fugl af Fuglefængerens Hånd.

⁶¶ Haere ki te popokorua, e te tangata mangere, matakitakina iho ona ara, kia nui ai ou whakaaro:

⁶Gå hen til Myren, du lade, se dens Færd og bliv viis.

⁷Kahore nei ona kaitohutohu, ona kaitirotiro, ona rangatira,

⁷Skønt uden Fyrste, Foged og Styrer,

⁸Heoi e mahi kai ana mana i te raumati, e kohikohi ana i te kai mana i te kotinga witi.

⁸sørger den dog om Somren for Æde og sanker sin Føde i Høst.

⁹Kia pehea ake te roa o tau takoto, e te tangata mangere? A hea koe maranga ai i tau moe?

⁹Hvor længe vil du ligge, du lade, når står du op af din Søvn?

¹⁰Kia iti ake nei te wahi e parangia ai, kia iti ake nei te moe, kia iti ake te kotuinga o nga ringa i a koe e takoto na:

¹⁰Lidt Søvn endnu, lidt Blund, lidt Hvile med samlagte Hænder:

¹¹Na ka rite ki te kaipahua te putanga mai o te muhore ki a koe, tou rawakore, ano he tangata he patu nei tana.

¹¹som en Stimand kommer da Fattigdom over dig, Trang som en skjoldvæbnet Mand.

¹²¶ Ko te tangata kahore ona painga, ko te tangata hara, e haereere ana me te mangai tu ke;

¹²En Nidding, en ussel Mand er den, som vandrer med Falskhed i Munden,

¹³E whakakini ana ona kanohi, e korero ana ona waewae, e tuhi ana ona maihao;

¹³som blinker med Øjet, skraber med Foden og giver Tegn med Fingrene,

¹⁴Kei roto te whanoke i tona ngakau, e whakatakoto ana ia i te kino i nga wa katoa; e rui ana ia i te ngangare.

¹⁴som smeder Rænker i Hjertet og altid kun ypper Kiv;

¹⁵Mo reira ka huaki tata te aitua ki a ia; e kore e aha ka whatiia ia, te taea te rongoa.

¹⁵derfor kommer hans Undergang brat, han knuses på Stedet, kan ikke læges.

¹⁶E ono nga mea e kino ana ki a Ihowa; ae ra, e whitu nga mea e whakariharihangia ana e ia:

¹⁶Seks Ting hader HERREN, syv er hans Sjæl en Gru:

¹⁷Ko te kanohi whakakake, ko te arero teka, ko nga ringa whakaheke i te toto harakore;

¹⁷Stolte Øjne, Løgnetunge, Hænder, der udgyder uskyldigt Blod,

¹⁸He ngakau e whakatakoto ana i nga whakaaro kikino, he waewae e hohoro ana te rere ki te hianga;

¹⁸et Hjerte, der udtænker onde Råd, Fødder, der haster og iler til ondt,

¹⁹He kaiwhakaatu teka e korero teka ana, ko te tangata hoki e rui ana i te ngangare ki waenganui i nga tuakana, i nga teina.

¹⁹falsk Vidne, der farer med Løgn, og den, som sætter Splid mellem Brødre.

²⁰¶ E taku tama, puritia te whakahau a tou papa, kaua hoki e whakarerea te ture a tou whaea:

²⁰Min Søn, tag Vare på din Faders Bud, opgiv ikke din Moders Belæring,

²¹Kia mau tonu te takai ki tou ngakau, heia ki tou kaki.

²¹bind dem altid på dit Hjerte, knyt dem fast om din Hals;

²²Ko tou kaiarahi ano tera ina haere koe; mana koe e tiaki ina takoto koe; ka korero mai ano ki a koe; ina ara koe.

²²på din Vandring lede den dig, på dit Leje vogte den dig, den tale dig til, når du vågner;

²³He rama hoki te whakahau; a he marama te ture; ko nga riringa hoki, e whakaako ana, he ara ki te ora;

²³thi Budet er en Lygte, Læren Lys, og Tugtens Revselse Livets Vej

²⁴Hei tiaki i a koe kei he i te wahine kino, i te whakapati a te arero o te wahine ke.

²⁴for at vogte dig for Andenmands Hustru, for fremmed Kvindes sleske Tunge!

²⁵Kei hiahia koe ki tona ataahua i roto i tou ngakau; kei mau ano koe i ona kamo.

²⁵Attrå ej i dit Hjerte hendes Skønhed, hendes Blik besnære dig ej!

²⁶Ko te tukunga iho o te tangata he wahi taro, he mea mo te wahine kairau; ko ta te wahine purema e whai ana ko te wairua utu nui.

²⁶Thi en Skøge får man blot for et Brød, men Andenmands Hustru fanger dyrebar Sjæl.

²⁷E taea ranei e te tangata te tango i te ahi ki roto ki tona uma, a e kore ona kakahu e wera?

²⁷Kan nogen bære Ild i sin Brystfold, uden at Klæderne brænder?

²⁸E taea ranei e tetahi te haere i runga i nga waro ratarata, a e kore ona waewae e hunua?

²⁸Kan man vandre på glødende Kul, uden at Fødderne svides?

²⁹Ka pera ano te tangata e haere ana ki te wahine a tona hoa; e kore e kore ka whiua te tangata e pa ana ki a ia.

²⁹Så er det at gå ind til sin Næstes Hustru; ingen, der rører hende, slipper for Straf.

³⁰E kore e whakahaweatia e te tangata te tahae, ki te tahaetia e ia he mea e makona ai tona wairua i a hiakai ia.

³⁰Ringeagter man ikke Tyven, når han stjæler fot at stille sin Sult?

³¹Otiia ki te kitea ia, kia takiwhitu ana e whakautu ai; me homai e ia nga rawa katoa o tona whare.

³¹Om han gribes, må han syvfold bøde og afgive alt sit Huses Gods.

³²Ko te tangata e puremu ana ki te wahine, kahore ona mohio: ko te tangata e pera ana, kei te whakangaro ia i tona wairua.

³²Afsindig er den, der boler med hende, kun en Selvmorder handler så;

³³He kaiakiko, he whakama te wahi mona; e kore ano tona ingoa kino e horoia atu.

³³han opnår Hug og Skændsel, og aldrig udslettes hans Skam.

³⁴He riri nui hoki na te tangata te hae; e kore ano e tohungia e ia i te ra rapu utu.

³⁴Thi Skinsyge vækker Mandens Vrede, han skåner ikke på Hævnens Dag;

³⁵E kore ia e manako ki tetahi utu; e kore hoki e tatu tona ngakau, ahakoa he nui au hakari e tapae ai.

³⁵ingen Bøde tager han god; store Tilbud rører ham ikke.