¹En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

¹Sa akong kalisdanan mitu-aw ako kang Jehova, Ug iyang gitubag ako.

²Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

²Luwasa ang akong kalag, Oh Jehova, gikan sa mga ngabil nga bakakon, Ug gikan sa dila nga malimbongon

³Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

³Unsa ba ang igahatag kanimo, ug unsa ba ang dugang nga pagabuhaton kanimo, Ikaw dila nga malimbongon?

⁴Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken*. / {* d.e. fordervende og smertefulle straffer.}

⁴Mga mahait nga udyong sa gamhanan, Nga adunay mga baga sa enebro.

⁵Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt*! / {* d.e. iblandt mennesker som ligner de stridslystne og rovgjerrige folkeslag Mesek og Kedar.}

⁵Alaut ako, nga milangyaw ako sa Mesech, Nga nagapuyo ako sa mga balong-balong sa Kedar!

⁶Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

⁶Dugay na nga nagpuyo ang akong kalag Uban kaniya nga nagadumot sa pakigdait.

⁷Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.

⁷Ako uyon sa pakigdait: Apan kong ako mosulti, sila alang sa pakiggubat.