1Av David. Til dig, Herre, løfter jeg min sjel.
1Kanimo, Oh Jehova, bayawon ko ang akong kalag.
2Min Gud, til dig har jeg satt min lit; la mig ikke bli til skamme, la ikke mine fiender fryde sig over mig!
2Oh Dios ko, kanimo misalig ako, Ayaw ako ibutang sa kaulawan; Dili mo ako ipadaug sa akong mga kaaway.
3Ja, ingen av dem som bier på dig, skal bli til skamme; de skal bli til skamme som er troløse uten årsak.
3Oo, walay bisan kinsa nga nagapaabut alang kanimo nga igabutang mo sa kaulawan: Sila pagapakaulawan nga nagabudhi sa walay kapasikaran.
4Herre, la mig kjenne dine veier, lær mig dine stier!
4Ipakita mo kanako, Oh Jehova, ang imong mga dalan; Itudlo mo kanako ang imong mga alagianan.
5Led mig frem i din trofasthet og lær mig! for du er min frelses Gud, på dig bier jeg hele dagen.
5Tultoli ako sa imong kamatuoran, ug tudloi ako; Kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; Kanimo nagapaabut ako sa tibook nga adlaw.
6Herre, kom din barmhjertighet i hu og din miskunnhets gjerninger! for de er fra evighet.
6Hinumdumi, Oh Jehova, ang imong malomong mga kalooy ug ang imong mga mahigugmaong-kalolot; Kay sila diha kanimo sukad pa sa mga tuig sa katuigan.
7Kom ikke min ungdoms synder og mine misgjerninger i hu! Kom mig i hu efter din miskunnhet for din godhets skyld, Herre!
7Ayaw paghinumdumi ang mga sala sa akong pagkabatan-on, ni ang akong mga kalapasan: Sumala sa imong mahigugmaong-kalolot hinumduman mo ako, Tungod sa imong kaayo, Oh Jehova.
8Herren er god og rettvis; derfor lærer han syndere veien.
8Maayo ug matul-id si Jehova: Busa, pahamangnoon niya sa dalan ang mga makasasala.
9Han leder de saktmodige i det som rett er, og lærer de saktmodige sin vei.
9Sa mga maaghup siya magatultol ngadto sa dalan sa justicia; Ug ang maaghup pagatudloan niya sa iyang dalan.
10Alle Herrens stier er miskunnhet og trofasthet imot dem som holder hans pakt og hans vidnesbyrd.
10Ang tanang mga alagianan ni Jehova lonlon mahigugmaong-kalolot ug kamatuoran Alang sa mga nagabantay sa iyang tugon ug sa iyang mga pagpamatuod.
11For ditt navns skyld, Herre, forlat mig min misgjerning! for den er stor.
11Tungod sa gugma sa imong ngalan, Oh Jehova, Pasayloa ako sa akong sala, kay kini hilabihan pagkadaku.
12Hvem er den mann som frykter Herren? Ham lærer han den vei han skal velge.
12Unsa bang tawohana nga mahadlok man kang Jehova? Kaniya ipahimangno niya ang dalan nga iyang pagapilion.
13Hans sjel skal stadig ha det godt, og hans avkom skal arve landet.
13Ang iyang kalag magapuyo sa kasayon; Ug ang iyang kaliwat magapanunod sa yuta.
14Herren har fortrolig samfund med dem som frykter ham, og hans pakt skal bli dem kunngjort.
14Ang pagpakig-abyan ni Jehova anaa kanila nga nahadlok kaniya; Ug kanila igapadayag niya ang iyang tugon.
15Mine øine er alltid vendt til Herren, for han drar mine føtter ut av garnet.
15Ang akong mga mata sa gihapon gitutuk ngadto kang Jehova; Kay pagahulboton niya ang akong mga tiil gikan sa pukot.
16Vend dig til mig og vær mig nådig! for jeg er enslig og elendig.
16Lingia ako ug malooy ka kanako; Kay ako biniyaan ug sinakit.
17Mitt hjertes angst har de* gjort stor; før mig ut av mine trengsler! / {* d.e. mine fiender.}
17Ang mga kasamok sa akong kasingkasing nagakadaku: Oh kuhaon mo ako gikan sa akong mga kagul-anan.
18Se min elendighet og min nød, og forlat mig alle mine synder!
18Sud-onga ang akong kasakit ug ang akong pag-antus; Ug pasayloa ang tanan ko nga mga sala.
19Se mine fiender, de er mange, og de hater mig med urettferdig hat.
19Sud-onga ang akong mga kaaway, kay sila daghan uyamut; Ug nanagdumot sila kanako sa mabangis gayud nga pagdumot.
20Bevar min sjel og redd mig, la mig ikke bli til skamme! for jeg tar min tilflukt til dig.
20Oh bantayan mo ang akong kalag, ug luwason mo ako: Ayaw ako pag-ibutang sa kaulawan, kay ako midangup kanimo.
21La uskyld og opriktighet verge mig! for jeg bier på dig.
21Pabantaya kanako ang pagkahingpit-sa-kasingkasing ug ang pagkatul-id, Kay kanimo nagapaabut ako.
22Forløs, Gud, Israel av alle dets trengsler!
22Tubson mo, Oh Dios, ang Israel, Gikan sa tanan niyang mga kalisdanan.