¹En sang; en salme av Korahs barn; til sangmesteren; efter Mahalat leannot*; en læresalme av Heman, esrahitten. / {* meningen uviss.}

¹Kanto-psalmo de la orahxidoj. Al la hxorestro. Por mahxalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezrahxido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaux Vi.

²Herre, min frelses Gud! Om dagen og om natten roper jeg for dig.

²Mia pregxo venu antaux Vian vizagxon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

³La min bønn komme for ditt åsyn, bøi ditt øre til mitt klagerop!

³CXar mia animo trosatigxis de malbonoj Kaj mia vivo atingis SXeolon.

⁴For min sjel er mett av ulykker, og mitt liv er kommet nær til dødsriket.

⁴Mi similigxis al la forirantoj en la tombon; Mi farigxis kiel viro sen fortoj,

⁵Jeg aktes like med dem som farer ned i hulen; jeg er som en mann uten kraft,

⁵Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kusxantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

⁶frigitt* som en av de døde, lik de ihjelslagne som ligger i graven, som du ikke mere kommer i hu, fordi de er skilt fra din hånd. / {* d.e. ikke lenger stående i din tjeneste.}

⁶Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

⁷Du har lagt mig i dypenes hule, på mørke steder, i avgrunner.

⁷Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per cxiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

⁸Din vrede tynger på mig, og med alle dine bølger trenger du mig. Sela.

⁸Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenajxo por ili; Mi estas ensxlosita, kaj mi ne povas eliri.

⁹Du har drevet mine kjenninger langt bort fra mig, du har gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er stengt inne og kommer ikke ut.

⁹Mia okulo mallumigxis de malgxojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, cxiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

¹⁰Mitt øie er vansmektet av elendighet; jeg har påkalt dig, Herre, hver dag, jeg har utbredt mine hender til dig.

¹⁰CXu por mortintoj Vi faros miraklojn? CXu malvivuloj levigxos kaj gloros Vin? Sela.

¹¹Mon du gjør undergjerninger for de døde, eller mon dødninger står op og priser dig? Sela.

¹¹CXu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

¹²Mon der fortelles i graven om din miskunnhet, i avgrunnen om din trofasthet?

¹²CXu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

¹³Mon din undergjerning blir kjent i mørket, og din rettferdighet i glemselens land?

¹³Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia pregxo Vin renkontas.

¹⁴Men jeg roper til dig, Herre, og om morgenen kommer min bønn dig i møte.

¹⁴Kial, ho Eternulo, Vi forpusxas mian animon? Kial Vi kasxas Vian vizagxon de mi?

¹⁵Hvorfor, Herre, forkaster du min sjel? Hvorfor skjuler du ditt åsyn for mig?

¹⁵Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumigxas.

¹⁶Elendig er jeg og døende fra ungdommen av; jeg bærer dine redsler, jeg må fortvile.

¹⁶Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

¹⁷Din vredes luer har gått over mig, dine redsler har tilintetgjort mig.

¹⁷Ili cxirkauxas min, kiel akvo, cxiutage; Ili tute min cxirkauxsiegxas.

¹⁸De har omgitt mig som vann hele dagen, de har omringet mig alle sammen.

¹⁸Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

¹⁹Du har drevet venn og næste langt bort fra mig; mine kjenninger er det mørke sted.