1Se, alt sammen har mitt øie sett, mitt øre hørt og merket sig.
1Sjá, allt þetta hefir auga mitt séð og eyra mitt heyrt og sett það á sig.
2Det I vet, vet også jeg; jeg står ikke tilbake for eder.
2Það sem þér vitið, það veit ég líka, ekki stend ég yður að baki.
3Men jeg vil tale til den Allmektige, og jeg har lyst til å rettferdiggjøre mig for Gud.
3En ég vil tala til hins Almáttka og mig langar til að þreyta málsókn við Guð.
4Men I spinner løgn sammen, I er alle dårlige læger.
4Því að sannlega samtvinnið þér lygar og eruð gagnslausir gutlarar allir saman.
5Gid I vilde tie stille! Det skulde bli regnet eder til visdom.
5Ó að þér vilduð steinþegja, þá mætti meta yður það til mannvits.
6Hør nu på min tilrettevisning og merk på refselsene fra mine leber!
6Heyrið átölur mínar og hlustið á ásakanir vara minna.
7Vil I tale urett til forsvar for Gud, og vil I til hans forsvar tale svik?
7Viljið þér mæla það, sem rangt er, Guði til varnar, og honum til varnar mæla svik?
8Vil I ta hans parti, eller vil I være sakførere for Gud?
8Viljið þér draga taum hans, eða viljið þér taka málstað Guðs?
9Vil det gå eder godt når han ransaker eder, eller vil I narre ham, som en narrer et menneske?
9Ætli það fari vel, þegar hann rannsakar yður, eða ætlið þér að leika á hann, eins og leikið er á menn?
10Han vil tukte eder, om I i lønndom tar parti for ham.
10Nei, hegna, hegna mun hann yður, ef þér eruð hlutdrægir í leyni.
11Vil ikke hans høihet forferde eder, og redselen for ham falle over eder?
11Hátign hans mun skelfa yður, og ógn hans mun falla yfir yður.
12Eders tankesprog er askesprog; eders skanser* blir til skanser av ler. / {* d.e. bevisgrunner.}
12Spakmæli yðar eru ösku-orðskviðir, vígi yðar eru leirvígi.
13Ti, la mig være, så jeg kan tale, så får det komme over mig hvad det vil!
13Þegið og látið mig í friði, þá mun ég mæla, og komi yfir mig hvað sem vill.
14Hvorfor skulde jeg bære mitt kjøtt mellem mine tenner*? Jeg vil legge mitt liv i min hånd**. / {* søke å redde mitt liv.} / {** sette det på spill.}
14Ég stofna sjálfum mér í hættu og legg lífið undir.
15Se, han vil drepe mig - jeg venter på ham; jeg vil bare rettferdiggjøre mine veier for hans åsyn.
15Sjá, hann mun deyða mig _ ég bíð hans, aðeins vil ég verja breytni mína fyrir augliti hans.
16Også det skal bli mig til frelse; for ingen gudløs kommer for hans åsyn.
16Það skal og verða mér til sigurs, því að guðlaus maður kemur ekki fyrir auglit hans.
17Hør da nøie på mitt ord og la min forklaring trenge inn i eders ører!
17Hlýðið því gaumgæfilega á ræðu mína, og vörn mín gangi yður í eyru.
18Se, jeg har saken i orden; jeg vet jeg skal få rett.
18Sjá, ég hefi undirbúið málið, ég veit, að ég verð dæmdur sýkn.
19Hvem er den som vil gå i rette med mig? Ja, da vil jeg tie og opgi ånden.
19Hver er sá, er deila vilji við mig? þá skyldi ég þegja og gefa upp andann.
20Bare to ting må du ikke gjøre mot mig, da skal jeg ikke skjule mig for ditt åsyn:
20Tvennt mátt þú, Guð, ekki við mig gjöra, þá skal ég ekki fela mig fyrir augliti þínu.
21Ta din hånd bort fra mig, og la ikke dine redsler forferde mig!
21Tak hönd þína burt frá mér, og lát ekki skelfing þína hræða mig.
22Så kall da, og jeg skal svare; eller la mig tale, og svar du mig!
22Kalla því næst, og mun ég svara, eða ég skal tala, og veit þú mér andsvör í móti.
23Hvor mange misgjerninger og synder har jeg? La mig få vite min brøde og min synd!
23Hversu margar eru þá misgjörðir mínar og syndir? Kunngjör mér afbrot mín og synd mína!
24Hvorfor skjuler du ditt åsyn og holder mig for din fiende?
24Hvers vegna byrgir þú auglit þitt og ætlar, að ég sé óvinur þinn?
25Vil du skremme et bortblåst blad og forfølge det tørre strå? -
25Ætlar þú að skelfa vindþyrlað laufblað og ofsækja þurrt hálmstrá,
26siden du idømmer mig så hårde lidelser og lar mig arve min ungdoms misgjerninger
26er þú dæmir mér beiskar kvalir og lætur mig erfa misgjörðir æsku minnar,
27og setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier og drar en ring om mine fotsåler,
27er þú setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína og markar hring kringum iljar mínar?_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.
28og dette gjør du mot en som tæres bort som makk-ett tre, som et klædebon møllet har ett.
28_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.