¹Er ikke et menneskes liv på jorden en krigstjeneste, og hans dager som en dagarbeiders dager?

¹地上の人には、激しい労務があるではないか。またその日は雇人の日のようではないか。

²Lik en træl som higer efter skygge, og lik en dagarbeider som venter på sin lønn,

²奴隷が夕暮を慕うように、雇人がその賃銀を望むように、

³således har jeg fått i eie måneder fulle av nød, og møiefulle netter er falt i min lodd.

³わたしは、むなしい月を持たせられ、悩みの夜を与えられる。

⁴Når jeg legger mig, da sier jeg: Når skal jeg stå op? Og lang blir aftenen, og jeg blir trett av å kaste mig hit og dit inntil morgenlysningen.

⁴わたしは寝るときに言う、『いつ起きるだろうか』と。しかし夜は長く、暁までころびまわる。

⁵Mitt kjøtt er klædd med makk og med skorper som av jord; min hud skrukner og brister.

⁵わたしの肉はうじと土くれとをまとい、わたしの皮は固まっては、またくずれる。

⁶Mine dager farer hurtigere avsted enn en veverskyttel, og de svinner bort uten håp.

⁶わたしの日は機のひよりも速く、望みをもたずに消え去る。

⁷Kom i hu at mitt liv er et pust! Aldri mere skal mitt øie se noget godt.

⁷記憶せよ、わたしの命は息にすぎないことを。わたしの目は再び幸を見ることがない。

⁸Den som nu ser mig, skal ikke mere få øie på mig; når dine øine søker efter mig, er jeg ikke mere.

⁸わたしを見る者の目は、かさねてわたしを見ることがなく、あなたがわたしに目を向けられても、わたしはいない。

⁹En sky blir borte og farer avsted; således er det med den som farer ned til dødsriket - han stiger ikke op derfra,

⁹雲が消えて、なくなるように、陰府に下る者は上がって来ることがない。

¹⁰han vender ikke mere tilbake til sitt hus, og hans sted kjenner ham ikke lenger.

¹⁰彼は再びその家に帰らず、彼の所も、もはや彼を認めない。

¹¹Så vil da heller ikke jeg legge bånd på min munn; jeg vil tale i min ånds trengsel, jeg vil klage i min sjels bitre smerte.

¹¹それゆえ、わたしはわが口をおさえず、わたしの霊のもだえによって語り、わたしの魂の苦しさによって嘆く。

¹²Er jeg et hav eller et havuhyre, siden du setter vakt over mig?

¹²わたしは海であるのか、龍であるのか、あなたはわたしの上に見張りを置かれる。

¹³Når jeg sier: Min seng skal trøste mig, mitt leie skal hjelpe mig å bære min sorg,

¹³『わたしの床はわたしを慰め、わたしの寝床はわが嘆きを軽くする』とわたしが言うとき、

¹⁴da skremmer du mig med drømmer og forferder mig med syner.

¹⁴あなたは夢をもってわたしを驚かし、幻をもってわたしを恐れさせられる。

¹⁵Derfor foretrekker min sjel å kveles - heller døden enn disse avmagrede ben!

¹⁵それゆえ、わたしは息の止まることを願い、わが骨よりもむしろ死を選ぶ。

¹⁶Jeg er kjed av dette; jeg lever ikke evindelig; la mig være, for mine dager er et pust.

¹⁶わたしは命をいとう。わたしは長く生きることを望まない。わたしに構わないでください。わたしの日は息にすぎないのだから。

¹⁷Hvad er et menneske, at du gir så meget akt på ham og retter dine tanker på ham,

¹⁷人は何者なので、あなたはこれを大きなものとし、これにみ心をとめ、

¹⁸at du opsøker ham hver morgen og prøver ham hvert øieblikk?

¹⁸朝ごとに、これを尋ね、絶え間なく、これを試みられるのか。

¹⁹Hvor lenge skal det vare før du vender dine øine bort fra mig? Vil du ikke slippe mig til jeg får svelget mitt spytt?

¹⁹いつまで、あなたはわたしに目を離さず、つばをのむまも、わたしを捨てておかれないのか。

²⁰Har jeg syndet, hvad ondt gjorde jeg da mot dig, du menneskevokter? Hvorfor har du gjort mig til skive for dig, så jeg er mig selv til byrde?

²⁰人を監視される者よ、わたしが罪を犯したとて、あなたに何をなしえようか。なにゆえ、わたしをあなたの的とし、わたしをあなたの重荷とされるのか。なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。

²¹Og hvorfor tilgir du ikke min brøde og forlater mig min misgjerning? For nu må jeg legge mig i støvet; når du søker mig, er jeg ikke mere.

²¹なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。