¹Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.

¹わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、

²Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,

²光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、

³han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.

³水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、

⁴Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.

⁴風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。

⁵Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.

⁵あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。

⁶Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.

⁶あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。

⁷For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.

⁷あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。

⁸De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.

⁸山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。

⁹En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.

⁹あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。

¹⁰Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.

¹⁰あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、

¹¹De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.

¹¹野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。

¹²Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.

¹²空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。

¹³Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.

¹³あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。

¹⁴Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.

¹⁴あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。

¹⁵Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.

¹⁵すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。

¹⁶Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,

¹⁶主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、

¹⁷der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.

¹⁷鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。

¹⁸De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.

¹⁸高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。

¹⁹Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.

¹⁹あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。

²⁰Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.

²⁰あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。

²¹De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.

²¹若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。

²²Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.

²²日が出ると退いて、その穴に寝る。

²³Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.

²³人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。

²⁴Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.

²⁴主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。

²⁵Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.

²⁵かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。

²⁶Der går skibene, Leviatan*, som du skapte til å leke sig der. / {* SLM 74, 14.}

²⁶そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。

²⁷Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.

²⁷彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。

²⁸Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.

²⁸あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。

²⁹Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.

²⁹あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。

³⁰Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.

³⁰あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。

³¹Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!

³¹どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。

³²Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.

³²主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。

³³Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.

³³わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。

³⁴Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!

³⁴どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。

³⁵Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja*! / {* d.e. lov Herren.}

³⁵どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。