¹Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

¹A odpowiadając Elifas Temaóczyk rzekł:

²Svarer vel en vis mann med en kunnskap som bare er vind, og fyller han sitt indre med stormvær?

²Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

³Vil han vel forsvare sin sak med ord som ikke nytter, og med tale hvormed han intet utretter?

³Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

⁴Du nedbryter endog gudsfrykten og svekker andakten for Guds åsyn;

⁴Zaiste ty psujesz bojaźó Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

⁵for din synd legger ordene i din munn, og du velger falske menns tale.

⁵Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

⁶Din egen munn domfeller dig, ikke jeg; dine leber vidner mot dig.

⁶Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

⁷Blev du født først av alle mennesker, eller kom du til verden før alle haugene var til?

⁷Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

⁸Har du vært tilhører i Guds lønnlige råd og der tilranet dig visdom?

⁸Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

⁹Hvad vet du som vi ikke vet? Hvad forstår du som er ukjent for oss?

⁹Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

¹⁰Det er blandt oss en som er både gammel og gråhåret, rikere på dager enn din far.

¹⁰I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

¹¹Er Guds trøsteord for lite for dig, og et ord som er talt i saktmodighet til dig?

¹¹I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

¹²Hvorfor lar du dig rive med av ditt hjerte, og hvorfor gnistrer dine øine? -

¹²Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

¹³siden du vender din vrede mot Gud og lar ordene strømme fra din munn.

¹³Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

¹⁴Hvad er et menneske, at han skulde være ren, og en som er født av en kvinne, at han skulde være rettferdig?

¹⁴Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

¹⁵Endog på sine hellige stoler han ikke, og himlene er ikke rene i hans øine,

¹⁵Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

¹⁶langt mindre da en vederstyggelig, en fordervet, en mann som drikker urett som vann*. / {* d.e. er like så begjærlig efter å gjøre urett som den tørstige er efter vann.}

¹⁶Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

¹⁷Jeg vil kunngjøre dig noget, hør på mig! Hvad jeg har sett, det vil jeg fortelle,

¹⁷Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

¹⁸det som vise menn forkynner og ikke har dulgt, det som de mottok fra sine fedre,

¹⁸Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

¹⁹til hvem landet alene var gitt, og blandt hvem ingen fremmed hadde draget igjennem.

¹⁹Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

²⁰En ugudelig lever i angst alle sine dager, og få i tall er de år som er gjemt for voldsmannen.

²⁰Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

²¹Redselstoner lyder i hans ører; midt i freden kommer ødeleggeren over ham.

²¹Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie naó.

²²Han tror ikke han skal komme tilbake fra mørket, og han er utsett til å falle for sverdet.

²²Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

²³Han flakker om efter brød og spør: Hvor er det å finne? Han vet at en mørkets dag står ferdig ved hans side .

²³Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzieó ciemności.

²⁴Nød og trengsel forferder ham; den overvelder ham, lik en stridsrustet konge,

²⁴Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

²⁵fordi han rakte ut sin hånd mot Gud og våget å trosse den Allmektige,

²⁵Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

²⁶stormet frem mot ham med opreist nakke, med sine skjolds tette tak,

²⁶Natrze naó na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

²⁷fordi han dekket sitt ansikt med sin fedme og la fett på sin lend

²⁷Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

²⁸og bodde i ødelagte byer, i hus hvor ingen skulde bo, og som var bestemt til å bli grusdynger.

²⁸I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

²⁹Han blir ikke rik, og hans gods varer ikke ved, og hans grøde luter ikke mot jorden.

²⁹Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

³⁰Han slipper ikke ut av mørket; ildslue skal tørke hans kvister, og han skal komme bort ved hans* munns ånde. / {* Guds. JBS 4, 9. JES 11, 4.}

³⁰Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomieó, a zginie od ducha ust jego.

³¹Ei sette han sin lit til det som forgjengelig er! Da narrer han sig selv, for bare forgjengelighet blir hans vederlag.

³¹Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

³²Før hans dag kommer, blir det opfylt, og hans gren grønnes ikke.

³²Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

³³Han blir som et vintre som mister sine druer før de er modne, og som et oljetre som feller sine blomster;

³³Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

³⁴for den gudløses hus er ufruktbart, og ild fortærer deres telter som lar sig underkjøpe.

³⁴Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogieó pożre przybytki pobudowane za dary.

³⁵De undfanger ulykke og føder nød, og deres morsliv fostrer svik.

³⁵Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.