¹Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

¹I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

²Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

²Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

³Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

³Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

⁴Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

⁴Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

⁵Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

⁵Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

⁶hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

⁶Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

⁷og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

⁷A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

⁸For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

⁸Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

⁹- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

⁹(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cieó są dni nasze na ziemi.)

¹⁰de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

¹⁰Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

¹¹Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

¹¹Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

¹²Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

¹²Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

¹³Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

¹³Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

¹⁴hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

¹⁴Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

¹⁵Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

¹⁵Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

¹⁶Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

¹⁶Zieleni się na słoócu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

¹⁷om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

¹⁷Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

¹⁸Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

¹⁸Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

¹⁹Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

¹⁹Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

²⁰Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

²⁰Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

²¹Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

²¹Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

²²De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.

²²Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.