¹Av David. Jeg vil prise dig av hele mitt hjerte, for gudenes* øine vil jeg lovsynge dig. / {* SLM 82, 1. 6. JOH 10, 34.}

¹Bütün yüreğimle sana şükrederim, ya RAB,İlahlar önünde seni ilahilerle överim.

²Jeg vil kaste mig ned foran ditt hellige tempel, og jeg vil prise ditt navn for din miskunnhets og din trofasthets skyld; for du har gjort ditt ord herlig, mere enn alt ditt navn.

²Kutsal tapınağına doğru eğilir,Adına şükrederim,Sevgin, sadakatin için.Çünkü adını ve sözünü her şeyden üstün tuttun.

³Den dag jeg ropte, svarte du mig; du gjorde mig frimodig, i min sjel kom det styrke.

³Seslendiğim gün bana yanıt verdin,İçime güç koydun, beni yüreklendirdin.

⁴Herre! Alle jordens konger skal prise dig når de får høre din munns ord.

⁴Şükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarının tümü,Çünkü ağzından çıkan sözleri işittiler.

⁵Og de skal synge om Herrens veier; for Herrens ære er stor,

⁵Yaptığın işleri ezgilerle övsünler, ya RAB,Çünkü çok yücesin.

⁶for Herren er ophøiet, og han ser til den ringe, og den stolte kjenner han langt fra.

⁶RAB yüksekse de,Alçakgönüllüleri gözetir,Küstahları uzaktan tanır.

⁷Om jeg vandrer midt i trengsel, holder du mig i live; mot mine fienders vrede rekker du ut din hånd, og du frelser mig ved din høire hånd.

⁷Sıkıntıya düşersem, canımı korur,Düşmanlarımın öfkesine karşı el kaldırırsın,Sağ elin beni kurtarır.

⁸Herren vil fullføre sin gjerning for mig. Herre, din miskunnhet varer evindelig; opgi ikke dine henders gjerninger!

⁸Ya RAB, her şeyi yaparsın benim için.Sevgin sonsuzdur, ya RAB,Elinin eserini bırakma!