¹Huan zophar Naamanmi in a dawnga, huchiin a chi a:

¹I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł:

²Thu tampite dawn louh ding ahia hia? huan mi houlimnaa dim siamtansak ding hia?

²Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?

³Na kisaktheihnaten mite daisak ding hia? huan na simmoh chiangin, kuamahin nang honzahlaksak lou ding uhia?

³Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi?

⁴Ka thuhilh a siangthoua, huan na mit uah ka siang hi, na chi ngala.

⁴Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi.

⁵Himahleh Pathianin thugen maijen le jaw, nang demin a mukte hongleh;

⁵Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie:

⁶Huchin pilna thugukte nang a honensak dinga, a theihna ah thuah tampi ahi chih: huaijiakin na thulimlouhna gun sanga tawmjaw na lakah Pathianin nang a honphut chih theiin.

⁶Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.

⁷Zonin Pathian na mu thei diam; hoihkimna ah Thilbangkimhihthei na mu thei diam?

⁷Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?

⁸Van bangin a sanga; bang na hih thei dia? Seol sangin a thuka; bang na thei thei dia?

⁸Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz?

⁹Huaia tehna lei sangin a saujawa, tuipi sangin a zajaw hi.

⁹Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze.

¹⁰Paisuak henla, man henla, huan vaihawmna ah sam leh, huchiin kuan amah a dal thei dia?

¹⁰Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie?

¹¹Aman lah mi bangmahloute a thei ngala: ngaihtuah kei mahleh, thu limlouhna leng a mu hi.

¹¹Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

¹²Mihing theihsiamna beiin theihsiamna a nei ding, sabengtung nou mihinga a pian chiangin.

¹²Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

¹³Na lungtang na koih dika, amah lama na khutte na jak leh;

¹³Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje;

¹⁴Na khuta thulimlouhna a oma, gamlapia na koihkhiaka, gitlouhna na puanina na tensak kei leh;

¹⁴Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich;

¹⁵Huchiin gensiatna ding omlouin na mai na daksak taktak dinga; ahi, na kip dinga, na lau kei ding:

¹⁵Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał.

¹⁶Na haksatna na mangngilh ding jiakin; tui luang mangsa bangin na theigige ding hi:

¹⁶Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz.

¹⁷Huan sunlai sangin na hinna a telzo dinga; khomial om mahleh, jingsang bang ahi ding hi.

¹⁷I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek.

¹⁸Huan lametna a om jiakin, na kipta ding hi; ahi, amah tanchin na zong dinga, muangin na khawlta ding hi.

¹⁸I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz.

¹⁹Lup leng na lum lai dinga, huan kuamahin nang honlausak kei ding uhi; ahi, mi tampiin nang a honzong ding uhi.Himahleh gilou mitte a juausuak dinga, taina ding lampi a neikei ding ua, huan a lametna uh kha khah ahi ding hi.

¹⁹Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich.

²⁰Himahleh gilou mitte a juausuak dinga, taina ding lampi a neikei ding ua, huan a lametna uh kha khah ahi ding hi.

²⁰Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.