¹Huan Jobin a dawnga, hichiin a chi a:

¹Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

²Huchibang thil tampi ka zata hi: lungmuanmi chimtakhuai ngen na hi uhi.

²Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

³Thu bangmahlouten tawp a nei ding uam? ahihkeileh dawng dinga nang honhihheh bang ahia?

³I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

⁴Nou bangin kei leng ka pai thei sam hi; na kha uh ka kha muna om hileh, noute dema thute kaikhawma, ka lu hon sinkhum thei ding hi vengin.

⁴Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

⁵Himahleh ka kamin nou kon hatsak dinga, ka muka muannain na lungkhamna uh kon nem ding.

⁵Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

⁶Thu gen mahleng, ka dahna nepin a om keia: huan doh mahleng, hihnopin ka oma hia?

⁶Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

⁷Himahleh a honchimtak saktaa: ka lawmte tengteng na hihgamta hi.

⁷A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

⁸Huan kip takin na honlena, huai tuh kei demna theihpihna ahi: huchiin ka gawnna kei demin a thoua, ka mai tangah a theisak hi.

⁸Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

⁹A hehnain kei a honbot keka, a honsawi hi; a ha a hon gawi khuma: ka tungah ka galin a mit a tathiam hi.

⁹Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

¹⁰A kam uh lianpiin a honkat khum ua; simmoh takin biang ah a honbeng uh: kei dou dingin a kikai khawm ua.

¹⁰Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

¹¹Pathianin pathianlimsakloute kiangah a honpe khiaa, migiloute khut ah a honpai khia hi.

¹¹Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

¹²Om nuamin ka om, huan a honkitam jaksaka; ahi, ka ngawngin a honmana, a honpai nen hi: a muitum dingin a hontung tou lai hi.

¹²Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

¹³A thalkapmiten ka kim ka velah a hon um ua, ka sisanguite a bottata, a hawi kei; leiah ka sinkha a sung khia hi.

¹³Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

¹⁴Siatna tungah siatnain a honsesaka; galhat bangin ka tungah a tai.

¹⁴Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

¹⁵Ka vun tungah saiip ka khuia, leivui ah ka kingata hi.

¹⁵Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

¹⁶Kahnain ka mai a hoihta keia, ka mitvunte ah sihna limliap a om hi;

¹⁶Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cieó śmierci.

¹⁷Ka khut ah hiamgamna omkei mahleh, huan ka thumna siangthou mahleh.

¹⁷Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)

¹⁸Aw lei, ka sisan khuh ken, huan ka kahnain khawlmun neikei hen.

¹⁸O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

¹⁹Tu mahmahin, Ngaiin, a hontheihpih van ah a oma, kei hontheihpihpa tungsangah a om hi.

¹⁹Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

²⁰Ka lawmten honnuihsan ua, himahleh ka mitin Pathian lamah khituite a sungkhia hi;

²⁰O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

²¹Huchia Pathian laka mihing dikna a letkip theiha, a inveng laka mihing tapa dikna, a letkip theihna dingin:Kum tawm a hongtun chiangin lah ka kik nawn louhna ding lampi ah ka pai ta ding ahi ngala.

²¹Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

²²Kum tawm a hongtun chiangin lah ka kik nawn louhna ding lampi ah ka pai ta ding ahi ngala.

²²Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.