¹Chihtaktakin dangka adingin khuk a oma, huan a hihsiang uh dangkaeng adingin mun.

¹Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.

²Lei akipanin sik a kilakhia a, huan suang akipanin dal a ki sungkhia hi.

²Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.

³Mihingin khomial phaktawp a neisaka, huan khomial sah leh thukah phaktawp gamlapen tanin sik-bua a zongkhia.

³Celu ciemnościom ułożonego i koóca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.

⁴Mite om louhna ah kokhuk lutna hawm a tou vangua, mite apat gamla ah a kikhai ua, khatlam khatlamah a ki vei uh.

⁴Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.

⁵Lei ahihleh, huai akipanin tanghou a hongsuaka: huan a nuaiah meia hihbangin a kilumlet hi.

⁵Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.

⁶Huailaia suangte saphir suang mun ahi a, huan dangkaeng nen a nei hi.

⁶W niektórych miejscach jest kamieó Safir, i piasek złoty;

⁷Huai lampi sasial ne vasain a theikei a, mu-akla mitin leng a mu ngei sam kei hi.

⁷A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.

⁸Gamsa kisatheiten a sikkha ngeikei ua, humpinelkai lunlai leng huailaiah a paikha neikei hi.

⁸Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.

⁹Meisah suanpi tungah a khut a koiha; a zungin mualte a lumlet a lumlet hi.

⁹Na krzemieó ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;

¹⁰Suangpite lakah lam a tou honga; huan a mitin thil mangpha chiteng a mu hi.

¹⁰Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.

¹¹A takkhiak louhna ding un lui luangte a tuama; huan thilkisel khovak ah a honlakhia a.

¹¹Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.

¹²Himahleh ko ilaiah a pilna a kimu dia? Huan theihsiamna mun koilaia om ahia?

¹²Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?

¹³Mihingin a lampi a theikei hi; mihing gamah leng muhin a om kei hi.

¹³Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.

¹⁴Tui thukin, Ka kiangah a omkei, a chi a.

¹⁴Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.

¹⁵Dangkaenga muh theih ahi keia, huai man dingin dangka leng buk theih ahi kei hi.

¹⁵Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.

¹⁶Ophir dangkaeng toh a manphatna teh theih ahi kei ding, onik mantam hiam saphir toh hiam.

¹⁶Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.

¹⁷Dangkaeng leh limlangin a kimpih theikei ua: huai khenna dingin dangkaeng hoih suangmantam leng ahi theikei ding hi.

¹⁷Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.

¹⁸Suang dum hiam suang muhpaisuak theih a kigen kei ding: A hi, pilna man rubi suang sangin a sangjaw hi.

¹⁸Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.

¹⁹Ethiopia topazi suangin a pha kei dia, dangkaeng tak toh leng a manphatna teh ding ahi kei.

¹⁹Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.

²⁰Ahihleh pilna koi akipana hongpai ahia? Huan theihsiamna mun koia om hia?

²⁰Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?

²¹Mihing tengteng mit akipana sel ahi chih leh, huihkhua a vasate akipan sitsa a om ahi chih theiin.

²¹Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.

²²Siatna leh sihnain, huaia thuthang ka bil un ka ja uh, a chi ua.

²²Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.

²³Huaia lampi Pathianin a theisiam, huai amun a thei hi.

²³Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.

²⁴Lei mong tanin a en ngala, huan van nuai thil tangtang a mu hi.

²⁴Bo on na koóczyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.

²⁵Huiha dinga gikna a piak lain, leh tuite tehna a a teh laiin;

²⁵Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.

²⁶Vuah adinga thupiak a bawla, vanging khophia adia lampi a bawl laiin;

²⁶On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.

²⁷Huailaiin aman a mua, a phuanga; ahih kipa, ahi, a zong khia hi.Huan mihing kiangah, Ngaiin, TOUPA kihtak, huai pilna ahi: huan hoihlou akipan pai mang theisiamna ahi, a chi hi.

²⁷W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.

²⁸Huan mihing kiangah, Ngaiin, TOUPA kihtak, huai pilna ahi: huan hoihlou akipan pai mang theisiamna ahi, a chi hi.

²⁸Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźó Paóska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.