¹Huchihlaiin Elipha Teman miin a dawnga, hichiin a chi hi:

¹Tedy odpowiedział Elifas Temaóczyk, i rzekł:

²Min nang honhoulim pih tum leh na zadah diam? Hizongleh pau louin kua a om thei dia?

²Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

³Ngaiin, mi tampi na hilhtaa, huan khut hatloute na hihhatta hi.

³Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

⁴A puklai mah na thuten a dingsaka, khuk hatloute na kipsak hi.

⁴Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

⁵Himahleh tuin na tungah a hongtunga, na baha; nang a honkhoiha, na buaita.

⁵A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

⁶Pathian an kihtakna na muanna hi lou hia, na lametna na lampite muanhuaina?

⁶Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

⁷Theigigein, ka honngen hi, hoih hina pia, mangthang ngei kua ahia? ahihkeileh koilaiah ahia midik satkhiaka om?

⁷Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

⁸Kei muh danin, thulimlouhna leilette ahi ua, buaina tuha, huaimah atte.

⁸Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

⁹Pathian huin a mangthang ua, huan a hehna mutin himanin a om uhi.

⁹Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

¹⁰Humpinelkai huham leh, humpinelkai hangsan aw leh, humpinelkai tuailai hate, a kitan ta.

¹⁰Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

¹¹Samat taksap jiakin humpinelkai tek a mangthanga, huan humpinelkai noute a dalhjak ua.

¹¹Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

¹²Tuin a gukin thil ka kiang a hongtunga, ka bilin huaia huauna a sangta hi.

¹²Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

¹³Jan mengmuhna akipana ngaihtuahnate ah, mite nakpi taka a ihmut san lai un,

¹³W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

¹⁴Launa ka tungah a hontunga, linna, huaiin ka guhte tengteng a singa.

¹⁴Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

¹⁵Huailaiin ka mai maah kha a paia; ka chimul a ding ta hi.

¹⁵A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

¹⁶Ka ding kinkena, himahleh huaia a kilatdan ka theikak theita keia; a lim tuh ka mit maah a oma; daihna a oma, huan aw ka jaa,

¹⁶Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

¹⁷Pathian sangin sithei mihing a dik zo ding hia? A Bawlpa sangin mihing siangthou zo ding hia? chiin.

¹⁷Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

¹⁸Ngaiin, a sikhate ah muanna akoih keia; huan a angelte haiin a ngoh hi:

¹⁸Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

¹⁹Tungman ina teng amaute hi diak na un chia, a suangphum leivuia oma, leikha maa chimsia:

¹⁹Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

²⁰Jingsang leh nitak kikalin hihsiatin a om ua: theihlouh hialin khantawnin a mangthang uhi.Amau sunga a puanin-khau uh bohkhiak touh hi lou hia? a si ua, huan pilna tel louin.

²⁰Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

²¹Amau sunga a puanin-khau uh bohkhiak touh hi lou hia? a si ua, huan pilna tel louin.

²¹Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.