¹Lei tungah mihing adin kidouna a om kei mo? huan a nite kilohmi nite bang ahi ka hia?

¹Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

²Lim deih mahmah sikha bangin, a loh lamen kilohmi bangin:

²Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka koóca pracy swojej:

³Huaibangin bangmahlou khate nei dinga bawl ka hi, huan kei adingin jan chimhuaite seh ahi hi.

³Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

⁴Ka lup chiangin, Chikchiangin ka thou dia? ka chi a; himahleh jan a sawt hi; huan khatlam khatlamah ni suah matan kilumlehnain ka dim hi.

⁴Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

⁵Ka sa than leh leivui khalin a tuama; ka vun a kimata a puakkham thak hi.

⁵Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

⁶Ka nite siamganmi khohthei sangin a kin jawa, lametna beia zatbei ahi.

⁶Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

⁷Aw ka hinna huih ahi chih theigige in: ka mitin hoih a mu nawn kei ding hi.

⁷Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

⁸Kei honmu mitin honen thei nawn takei dinga; na mitte ka tugnah a om ding ua, himahleh ka omta kei ding hi.

⁸Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

⁹Meipi a mangthanga a omta kei bangin, huchiin kuapeuh Seola pai suk a hongpai tou nawnta kei uhi.

⁹Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

¹⁰A in ah a kik nawnta kei dinga, a munin amah a thei nawnta kei ding hi.

¹⁰Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

¹¹Huaijiakin ka kam ka khou kei dinga; ka lungsim gimnaah thu ka gen ding; ka kha haksatna ah ka phun ding hi.

¹¹Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

¹²Tuipi ka hi hia, a hihkeileh tuipiganhinglian, huchia kei na honchin nak?

¹²Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

¹³Ka lupnain honlungmuan dinga, ka tutna nemin ka phunna a jangkhaisak ding, ka chih chiangin;

¹³Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

¹⁴Huaichiangin mangtein na honlau saka, mengmuhnatein na honmulkimsak hi:

¹⁴Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

¹⁵Huchiin ka khain heklup leh sihna a tela, hiai ka guhte sangin.

¹⁵A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

¹⁶Ka hinna ka chimtaka; ka hing gige kei ding: honom sak maimai un; ka nite lah bangmahlou ahi ngala.

¹⁶Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

¹⁷Mihing bang ahi, amah na hihlet dinga, amah tunga na lungtang na koih dinga.

¹⁷Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

¹⁸Jingsang tenga amah na veh dinga, mitphiat chiha amah na ettel ding?

¹⁸A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

¹⁹Bangtan vei kei honlehngatsan lou ding na hia, bangtanvei ka chil ka nawmvalh matan honomsak maimai lou ding na hia?

¹⁹Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

²⁰Na khial hita leng, na tungah bang ka hiha, Aw mite chingpa nang? bangdia nang adia chiamtehna banga konkoih na hia, huchia keimaha dia puakgik ka hih maimah?Huan bangdia ka tatlekna ngaidam loua, ka thulimlohna la mang lou oi? Kei tuin leivuia lum ding ka hi a; kuhkaltakin na honzong dia, himahleh ka omta kei ding.

²⁰Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

²¹Huan bangdia ka tatlekna ngaidam loua, ka thulimlohna la mang lou oi? Kei tuin leivuia lum ding ka hi a; kuhkaltakin na honzong dia, himahleh ka omta kei ding.

²¹Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.