¹Huan Jobin a dawnga, hichiin a chi a:

¹I odpowiedział Ijob, a rzekł:

²Chihtaktakin huchi ahi chih ka thei hi: himahleh Pathian lakah mihing bangchiin a dik thei dia?

²Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

³Amah kisel pih a utlam a hihleh, sang khata khat amah a dawng theikei ding hi.

³Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

⁴Amah lungtangin a pila, hatnain a thilhihthei ahi: amah douin kua a kikhauhsakin, a lohchingta a oi?

⁴Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

⁵Mualte a suana, a theikei ua, heha amaute a lumleh laiin.

⁵On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

⁶A mun akipanin lei a singa, huan huaia khuamte aling uh.

⁶On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

⁷Ni thu a piaa, huan a suak kei; aksite a bilhkhum ngiungeu hi.

⁷Gdy on zakaże słoócu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

⁸Amah kian vante a phalhkhiaa, tuipi kihawt tungah a pai hi.

⁸On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

⁹Aman Jangkhua, Zuheisuktun leh Siguk leh simlam aksi tamna munte a bawl hi.

⁹On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

¹⁰Aman sui theih vuallouh thil thupite a hiha; ahi, sim zohlouh thillamdangte.

¹⁰On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

¹¹Ngaiin, ka kiangah a paia, amah ka mu kei: a pai lailaia, himahleh amah ka mu kei hi.

¹¹Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

¹²Ngaiin, samat a mana, amah kuan a kham thei dia? Bang hih na hia? kuan a kiangah a chi dia.

¹²Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

¹³Pathianin a hehna a lakik kei ding; Rahab panpihmite amah nuaiah a kun petmah uhi.

¹³Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

¹⁴Bangchipheta tawm jawin amah ka dawngin, amah toh ngaihtuah dingin ka thute ka telkhe dia?

¹⁴Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

¹⁵Amah, diktatta zongleng, ka dawng kei ding hi; ka gal kiangah thilngetna ka bawl ding.

¹⁵Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

¹⁶Samta leng la, huan honna dawngta leh; himahleh ka aw a ngaikhia chih ka um kei ding hi.

¹⁶Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

¹⁷Huihpiin aman a honkitamsaka, a san omlouin ka liamnate a pungsak hi.

¹⁷Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

¹⁸Ka nak a honphal keia, himahleh thangpaihnain a hondimsak hi.

¹⁸Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

¹⁹Hatna thu gen leng, ngaiin, Amah a hat hi: huan vaihawmna thu, kuan hun a pe dia?

¹⁹Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

²⁰Diktatta zongleng, ka kamin a honmohpaih hi: hoihkim ta zongleng, hoihlouin a hontelsak ding hi.

²⁰Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

²¹Hoih kim mahleng, ka kilimsak kei; ka hinna ka musit.

²¹Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

²²Khat ahi veka; huaijiakin, Hoihkim leh gilou a hihse tuak, ka chi

²²Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

²³Jepnain thakhatin hihlum leh, mi hoih thuakna a nuihsan ding hi.

²³Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

²⁴Lei mi gilou khuta piakin a om: huaia vaihawmmite maitangte a tuama; amah ahihkeileh, kua a hita dia?

²⁴Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

²⁵Tuin ka nite laitaipihmi sangin a kinjaw: a tai mang ua, hoih a mu kei uh.

²⁵Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

²⁶Long kinte bangin a pai mang uhi: muvanlai samat tunga ngumkiak bangin.

²⁶Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

²⁷Ka phunna ka mang ngilh dia, ka mel lungkham ka pai dia, ka kipak ding, chi leng.

²⁷Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

²⁸Ka lungkhamna tengteng ka laua, hoih non sa kei ding chih ka thei hi.

²⁸Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

²⁹Mohpaihin ka om dia; ahihleh bangdia a thawna semgim ka hia?

²⁹Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

³⁰Vuk tuiin kisilin, ka khutte huchitakin siangsak ngeitak leng;

³⁰A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

³¹Hinapiin guam sungah na honpai lut thou dia, huan keimah puanten a hon kih ding uh.

³¹Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

³²Kei bangin, amah lah mihing ahi keia, amah ka dawn theihna dingin, vaihawmnaa ka hoh khawm theihna ding un.

³²Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

³³Ka kikal uah kou gel honmat theihna dingin, thulaigenmi a om kei hi.

³³Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

³⁴Kei akipanin achiang la meng henla a kihtakhuainain kei honlausak kei hen:Huaichiangin thu ka gen dia, amah ka lau kei ding: keimah ah lah huchibang ka hi ngal kei a.

³⁴Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

³⁵Huaichiangin thu ka gen dia, amah ka lau kei ding: keimah ah lah huchibang ka hi ngal kei a.

³⁵Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.