¹ آن سه دوست ایّوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا او خودش را بی‌گناه می‌دانست.

¹Da nu hine tre Mænd ikke mere svarede Job, fordi han var retfærdig i sine egne Øjne,

² آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از خاندان رام، که در آنجا حاضر بود خشمگین شد، چون ایّوب خود را بی‌گناه می‌دانست و خدا را متّهم می‌کرد.

²blussede Vreden op i Buziten Elihu, Barak'els Søn, af Rams Slægt. På Job vrededes han, fordi han gjorde sig retfærdigere end Gud,

³ او همچنین بر آن سه دوست ایّوب خشمگین بود؛ زیرا هرچند جواب درستی نداشتند تا ایّوب را قانع کنند که گناهکار است، او را محکوم می‌ساختند.

³og på hans tre Venner, fordi de ikke fandt noget Svar og dog dømte Job skyldig.

⁴ الیهو تا آن لحظه صبر کرده و به ایّوب جوابی نداده بود، چون دیگران از او بزرگتر بودند.

⁴Elihu havde ventet, så længe de talte med Job, fordi de var ældre end han;

⁵ ولی وقتی دید که آنها ساکت مانده‌اند، خشمگین شد.

⁵men da han så, at de tre Mænd intet havde at svare, blussede hans Vrede op;

⁶ پس الیهو رشتهٔ سخن را به دست گرفته گفت: چون من جوانتر از شما هستم، بنابراین ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

⁶og Buziten Elihu, Barak'els Søn, tog til Orde og sagde: Ung af Dage er jeg, og I er gamle Mænd, derfor holdt jeg mig tilbage, angst for at meddele eder min Viden;

⁷ به خود گفتم که شما پیرترید و باید از روی تجربهٔ سالهای عمر خود با حکمت سخن بگویید.

⁷jeg tænkte: "Lad Alderen tale og Årenes Mængde kundgøre Visdom!"

⁸ امّا این روح خدای قادر مطلق است که به انسان حکمت می‌بخشد،

⁸Dog Ånden, den er i Mennesket, og den Almægtiges Ånde giver dem Indsigt;

⁹ سن و سال نیست که به ما حکمت می‌آموزد یا کمک می‌کند که بفهمیم چه چیزی درست است.

⁹de gamle er ikke altid de kloge, Oldinge ved ej altid, hvad Ret er;

¹⁰ پس حالا به من گوش بدهید، تا نظر خود را برای شما بیان کنم.

¹⁰derfor siger jeg: Hør mig, lad også mig komme frem med min Viden!

¹¹ من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

¹¹Jeg biede på, at I skulde tale, lyttede efter forstandige Ord, at I skulde finde de rette Ord;

¹² نگویید که ما حکیم هستیم و تنها خدا می‌تواند گناهکار را به‌خاطر گناهش مقصّر بداند.

¹²jeg agtede nøje på eder; men ingen af eder gendrev Job og gav Svar på hans Ord.

¹³ ایّوب با شما صحبت می‌کرد نه با من. اگر با من صحبت می‌کرد، طور دیگری به او جواب می‌دادم.

¹³Sig nu ikke: "Vi stødte på Visdom, Gud må fælde ham, ikke et Menneske!"

¹⁴ شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

¹⁴Mod mig har han ikke rettet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke svare ham.

¹⁵ اکنون چون شما سکوت کرده‌اید، من نمی‌توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

¹⁵De blev bange, svarer ej mer, for dem slap Ordene op.

¹⁶ من می‌خواهم حرف خود را بزنم و عقیدهٔ خود را بیان کنم،

¹⁶Skal jeg tøve, fordi de tier og står der uden at svare et Ord?

¹⁷ زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

¹⁷Også jeg vil svare min Del, også jeg vil frem med min Viden!

¹⁸ دل من مثل مَشکِ شراب پُر و نزدیک به ترکیدن است.

¹⁸Thi jeg er fuld af Ord, Ånden i mit Bryst trænger på;

¹⁹ تا حرف نزنم آرام نمی‌گیرم، پس باید حرف بزنم.

¹⁹som tilbundet Vin er mit Bryst, som nyfyldte Vinsække nær ved at sprænges;

²⁰ من از کسی طرفداری نمی‌کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی‌زنم، زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

²⁰tale vil jeg for at få Luft, åbne mine Læber og svare.

²¹ زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

²¹Forskel gør jeg ikke og smigrer ikke for nogen;

²²thi at smigre bruger jeg ikke, snart rev min Skaber mig ellers bort!