¹ ای جان من خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را سپاس بخوان.

¹(Af David.) Min Sjæl, lov Herren, og alt i mig love hans hellige navn!

² ای جان من، خداوند را ستایش کن! و احسانهای او را فراموش نکن.

²Min Sjæl, lov HERREN, og glem ikke alle hans Velgerninger!

³ او تمام گناهان مرا می‌بخشد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌دهد.

³Han, som tilgiver alle dine Misgerninger og læger alle dine Sygdomme,

⁴ مرا از دست مرگ می‌رهاند و با مهر و محبّت پایدار خود، مرا برکت می‌دهد.

⁴han, som udløser dit Liv fra Graven og kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed,

⁵ مرا از نعمات خود بهره‌مند می‌کند، تا مانند عقاب، جوان و قوی بمانم.

⁵han, som mætter din Sjæl med godt, så du bliver ung igen som Ørnen!

⁶ خداوند، عدالت را برای مظلومان بجا می‌آورد و از حق ایشان دفاع می‌کند.

⁶HERREN øver Retfærdighed og Ret mod alle fortrykte.

⁷ او ارادهٔ خود را به موسی آشکار ساخت و قوم اسرائیل، معجزات او را دیدند.

⁷Han lod Moses se sine Veje, Israels Børn sine Gerninger;

⁸ خداوند، رحیم و مهربان است. دیرغضب و بسیار رئوف.

⁸barmhjertig og nådig er HERREN, langmodig og rig på Miskundhed;

⁹ کینه به دل نمی‌گیرد و خشم او دیر نمی‌پاید.

⁹han går ikke bestandig i Rette, gemmer ej evigt på Vrede;

¹⁰ ما را بر حسب گناهانمان مجازات نمی‌کند و طبق خطاهایمان ما را تنبیه نمی‌نماید.

¹⁰han handled ej med os efter vore Synder, gengældte os ikke efter vor Brøde.

¹¹ زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان‌‌قدر محبّت پایدار خداوند بر آنانی که او را گرامی می‌دارند، عظیم است.

¹¹Men så højt som Himlen er over Jorden, er hans Miskundhed stor over dem, der frygter ham.

¹² به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان‌‌قدر گناهان ما را از ما دور می‌سازد.

¹²Så langt som Østen er fra Vesten, har han fjernet vore Synder fra os.

¹³ همان‌‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است، همان‌طور نیز خداوند با کسانی‌که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.

¹³Som en Fader forbarmer sig over sine Børn, forbarmer HERREN sig over dem, der frygter ham.

¹⁴ زیرا می‌‌داند که ما چگونه سرشته شده‌ایم و به یاد می‌آورد که ما از خاک هستیم!

¹⁴Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, vi er Støv;

¹⁵ عمر آدمی همچون علف صحراست. مانند گل وحشی می‌شکفد.

¹⁵som Græs er Menneskets dage, han blomstrer som Markens Blomster;

¹⁶ وقتی باد بر آن بوزد، از بین می‌رود و اثری از آن برجای نمی‌ماند.

¹⁶når et Vejr farer over ham, er han ej mere, hans Sted får ham aldrig at se igen.

¹⁷ امّا برای آنانی که خداوند را گرامی می‌دارند و پیمان خود را با او حفظ می‌کنند و اوامر او را بجا می‌آورند، محبّت او همیشه پایدار است و لطف او بر تمام نسلهای ایشان.

¹⁷Men HERRENs Miskundhed varer fra Evighed og til Evighed over dem, der frygter ham, og hans Retfærd til Børnenes Børn

¹⁸ خداوند تخت خود را در آسمانها برقرار کرده و از آنجا بر همهٔ عالم حکمرانی می‌کند.

¹⁸for dem, der holder hans Pagt og kommer hans Bud i Hu, så de gør derefter.

¹⁹ ای فرشتگان نیرومند که فرمانبردار او هستید و اوامر او را بجا می‌آورید، او را ستایش کنید!

¹⁹HERREN har rejst sin Trone i Himlen, alt er hans Kongedømme underlagt.

²⁰ ای لشکریان آسمانی، ای خدمتگزارانی که ارادهٔ خداوند را انجام می‌دهید، او را ستایش کنید! ای همهٔ مخلوقات خداوند، او را در سراسر قلمرو او بستایید. ای جان من خداوند را ستایش کن!

²⁰Lov HERREN, I hans Engle, I vældige i Kraft, som gør, hvad han byder, så snart I hører hans Røst.

²¹ ای همهٔ مخلوقات خداوند، او را در سراسر قلمرو او بستایید. ای جان من خداوند را ستایش کن!

²¹Lov HERREN, alle hans Hærskarer, hans Tjenere, som fuldbyrder hans Vilje.

²²Lov HERREN, alt, hvad han skabte, på hvert eneste Sted i hans Rige! Min Sjæl, lov HERREN!