1
ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی!
تو با عظمت و جلال آراستهای.
1Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,
2
خود را با نور پوشانیده
و آسمان را مانند خیمهای گسترانیدهای.
2hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;
3
خانهات را بر فراز آبها بنا نمودهای.
ابرها را ارابهٔ خود ساختهای
و بر بالهای باد سوار شدهای.
3du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;
4
بادها پیامآوران تو
و شعلههای آتش خادمان تو هستند.
4Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!
5
اساس زمین را چنان استوار کردی
که هرگز تکان نمیخورد.
5Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;
6
دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت
و آب، کوهها را پوشانید.
6Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.
7
از توبیخ تو، آبها خروشیدند
و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.
7For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,
8
از روی کوهها به دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند،
به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.
8for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;
9
برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند
و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.
9du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.
10
چشمهها را در وادیها
و رودخانهها را بین کوهها جاری ساختی.
10Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;
11
تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند
و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.
11de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;
12
پرندگان، بر شاخههای درختانِ نزدیک آنها آشیانه میسازند
و نغمهسرایی میکنند.
12over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.
13
از آسمان بر کوهها باران میبارانی
و زمین را از نعماتت پُر میسازی.
13Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;
14
برای مصرف حیوانات علف را میرویانی
و برای انسانها نباتات را آفریدی
تا غذای خود را از آنها به دست آورند.
14du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden
15
تا برای شادی دل خود شراب،
و برای شادابی چهرهٔشان روغن،
و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.
15og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.
16
سروهای لبنان که درختان خداوند هستند،
سیراب میشوند.
16HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,
17
پرندگان بر درختان سرو،
و لکلکها روی درختان صنوبر، آشیانه میسازند.
17hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.
18
کوهها پناهگاه بُزهای کوهی
و صخرهها لانهٔ گورکنهاست.
18Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.
19
مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی
و آفتاب وقت غروب خود را میداند.
19Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;
20
شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن
حیوانات وحشی از لانههای خود بیرون آیند.
20du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;
21
شیرهای جوان برای طعمهای که خدا برایشان فراهم کرده است،
غرّش میکنند.
21de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.
22
در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود میروند
و استراحت میکنند.
22De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;
23
انسانها برای کسب و کار از خانههای خود بیرون میروند
و تا هنگام شب تلاش میکنند.
23Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.
24
خداوندا، کارهای تو چه بسیار است،
همهٔ آنها را با حکمت انجام دادهای،
زمین از مخلوقات تو پُر است.
24Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!
25
اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند
و حیوانات بیشمار،
کوچک و بزرگ در آنها زندگی میکنند.
25Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;
26
کشتیها بر روی آنها حركت میکنند
و هیولای دریایی در آنها بازی میکند.
26Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.
27
همهٔ آنها محتاج تو هستند،
تا روزیِ آنها را بدهی.
27De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;
28
هر آنچه تو به آنها میدهی، آنها جمع مینمایند.
تو برایشان غذا آماده میکنی و آنها را سیر میسازی.
28du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.
29
وقتی از آنها روی برمیگردانی، به وحشت میافتند
و هنگامیکه جانشان را میگیری، میمیرند
و به خاک برمیگردند زیرا که از آن ساخته شدهاند.
29Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;
30
چون روح خود را میفرستی زنده میشوند
و زمین، زندگی تازه پیدا میکند.
30du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.
31
جلال خداوند جاودان باد.
خداوند از کارهای خود خشنود باشد.
31HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!
32
او به زمین مینگرد و زمین به لرزه میآید
و چون کوهها را لمس میکند، چون آتشفشان فَوَران میکنند.
32Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger
33
تا زندهام سرود حمد خواهم سرایید،
و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.
33Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.
34
امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد،
زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.
گناهکاران از روی زمین محو شوند
و اثری از مردمان بدکار باقی نماند.
ای جان من خداوند را ستایش کن.
خداوند را سپاس باد.
34Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.
35
گناهکاران از روی زمین محو شوند
و اثری از مردمان بدکار باقی نماند.
ای جان من خداوند را ستایش کن.
خداوند را سپاس باد.
35Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!