¹ ایّوب، سخنان تو مرا متأسف ساخته و دیگر نمی‌توانم صبر کنم، مجبورم که جوابت را بدهم.

¹Da antwortete Zophar, der Naamatiter, und sprach:

² سخنان تو توهین‌آمیز بودند، امّا من می‌دانم که چگونه به تو جواب بدهم.

²Darum veranlassen mich meine Gedanken zu einer Antwort, und deswegen drängt es mich zu reden .

³ می‌دانی که از زمان قدیم از وقتی‌که انسان برای اولین بار بر زمین نهاده شد،

³Einen Verweis, mir zur Schande, muß ich vernehmen; aber mein Geist treibt mich zu antworten um meiner Einsicht willen.

⁴ سعادت و خوشی مردم بدکار، همیشه ناپایدار بوده است.

⁴Weißt du nicht, daß von alters her, seit Menschen auf Erden sind,

⁵ آنها هرقدر در زندگی پیشرفت کنند و جاه و جلالشان سر به فلک بکشد،

⁵der Gottlosen Frohlocken kurz ist und die Freude der Frevler nur einen Augenblick währt?

⁶ سرانجام مانند فضلهٔ خود دور انداخته شده، برای همیشه نابود می‌گردند و آشنایانشان می‌گویند: «آنها کجا هستند؟»

⁶Wenn er schon bis zum Himmel erhoben würde und sein Haupt bis an die Wolken reichte,

⁷ همچون خواب و خیال محو می‌شوند، و دیگر دیده نخواهند شد

⁷so geht er doch, gleich seinem Kot, auf ewig unter, und die ihn gesehen, werden sagen: Wo ist er?

⁸ بدکاران دیگر دیده نخواهند شد و از جایی که زندگی می‌کردند برای همیشه ناپدید می‌گردند.

⁸Wie ein Traum wird er verschwinden, man wird ihn nimmer finden, er vergeht wie ein Nachtgesicht.

⁹ فرزندانشان از مردم فقیر گدایی می‌کنند و همهٔ آنچه را که از مردم بزور گرفته بودند، پس می‌دهند.

⁹Das Auge, das ihn gesehen, sieht ihn nimmer wieder, und seine Stätte kennt ihn nicht mehr.

¹⁰ بدنهایشان که زمانی جوان و نیرومند بود، به گور می‌رود و خاک می‌شود.

¹⁰Seine Söhne müssen die Armen entschädigen und ihre Hände sein Vermögen wieder herausgeben.

¹¹ آنها از شرارت لذّت می‌برند و طعم آن، دهانشان را شیرین نگاه می‌دارد،

¹¹Seine Gebeine waren voller Jugendkraft: die liegt nun mit ihm im Staub.

¹² امّا آنچه را که خورده‌اند، در شکمشان ترش کرده، به زهرمار تبدیل می‌شود

¹²Ist das Böse noch so süß in seinem Munde, daß er es unter seiner Zunge birgt,

¹³ و ثروتی را که بلعیده‌اند، قی می‌کنند. خدا همه را از شکمشان بیرون می‌کشد.

¹³daß er es hegt und nicht lassen kann und an seinem Gaumen festhält:

¹⁴ آنچه را که خورده‌اند، مانند زهر مار آنها را مسموم کرده، هلاک می‌سازد.

¹⁴so verwandelt sich doch seine Speise in seinem Eingeweide und wird in seinem Innern zu Schlangengift.

¹⁵ آن‌قدر زنده نمی‌مانند که از نعمات روغن زیتون، شیر و عسل بهره‌ای ببرند

¹⁵Das verschlungene Gut muß er wieder von sich geben, Gott treibt es ihm aus dem Leibe heraus.

¹⁶ و از دارایی و اموال خود استفاده کنند و لذّت ببرند.

¹⁶Schlangengift hat er gesaugt: darum wird ihn die Zunge der Otter töten.

¹⁷ زیرا آنها به مردم مسکین ظلم نموده، مال ایشان را غصب کردند و خانه‌ای را که خودشان نساخته بودند، بزور گرفتند.

¹⁷Er wird seine Lust nicht sehen an den Bächen, den Strömen von Honig und von Milch.

¹⁸ در اندوختن ثروت، حریص هستند و قناعت ندارند.

¹⁸Das Erworbene muß er zurückgeben, und er kann es nicht verschlingen; seines eingetauschten Gutes wird er nicht froh;

¹⁹ از مالی که دزدیده‌اند، چیزی برایشان باقی نمی‌ماند و خوشبختی آنها از بین خواهد رفت.

¹⁹denn er hat Arme unterdrückt und sie liegen lassen, ein Haus beraubt, anstatt gebaut.

²⁰ در اوج سعادت، ناگهان مصیبت و بدبختی بر سرشان می‌آید و رنج و مصیبت دامنگیرشان می‌شود.

²⁰Sein Bauch wußte nichts von Genügsamkeit; vor seiner Begehrlichkeit blieb nichts verschont.

²¹ در وقتی‌که همه‌چیز دارند و شکمشان سیر است، به غضب خدا گرفتار می‌شوند.

²¹Nichts entging seiner Freßgier, darum wird auch sein Gut nicht beständig sein.

²² از شمشیر آهنین فرار می‌کنند، امّا هدف تیر برنزی قرار می‌گیرند.

²²Mitten in seinem Überfluß wird ihm angst, alle Hände der Unglücklichen kommen über ihn.

²³ وقتی تیر را از بدنشان بیرون می‌کشند، نوک برّاق آن جگرشان را پاره می‌کند و وحشت مرگ آنها را فرا می‌گیرد.

²³Es wird geschehen, während er seinen Bauch noch füllt, wird Er über ihn senden die Glut seines Zornes und wird auf ihn regnen lassen, in seine Speise hinein.

²⁴ همهٔ مال و ثروتی را که اندوخته‌اند، نابود می‌شود و آتش ناگهانی، باقیماندهٔ دارایی آنها را از بین می‌برد.

²⁴Flieht er vor der eisernen Rüstung, so wird ihn der eherne Bogen durchbohren.

²⁵ آسمانها گناهانشان را آشکار می‌سازند و زمین برضد آنها گواهی می‌دهد.

²⁵Er zieht daran , und der Pfeil geht aus seinem Leibe hervor, blitzend fährt er aus seiner Galle, und Todesschrecken kommen über ihn.

²⁶ در اثر خشم خدا همهٔ اموالشان تاراج می‌شود. این است سرنوشت مردم بدکار که خدا برایشان تعیین کرده است.

²⁶Alle Finsternis ist aufgespart für seine Schätze, ihn wird ein Feuer verzehren, das nicht ausgeblasen wird; es frißt weg, was in seinem Zelte übriggeblieben ist.

²⁷ این است سرنوشت مردم بدکار که خدا برایشان تعیین کرده است.

²⁷Der Himmel wird seine Schuld offenbaren und die Erde sich wider ihn empören.

²⁸Der Reichtum seines Hauses fährt dahin, muß zerrinnen am Tage seines Zornes.

²⁹Das ist des gottlosen Menschen Teil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zugesprochen hat.