¹ لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

¹Darauf antwortete Hiob und sprach:

² به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

²Hört, hört, was ich zu sagen habe; das soll der Trost sein, den ihr mir gewährt!

³ من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

³Erlaubet mir, daß ich rede; und wenn ich gesprochen habe, mögt ihr spotten!

⁴ به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

⁴Richte ich meine Klage an einen Menschen? Und warum sollte ich nicht ungeduldig sein?

⁵ وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

⁵Wendet euch zu mir und erstaunet und leget die Hand auf den Mund!

⁶ چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

⁶Ja, wenn ich daran denke, so erschrecke ich, und Zittern erfaßt meinen Leib.

⁷ ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

⁷Warum leben denn die Gottlosen, werden alt, groß und stark?

⁸ خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

⁸Ihr Same ist beständig vor ihnen, und ihre Sprößlinge wachsen vor ihren Augen um sie her.

⁹ تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

⁹Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Furcht; die Rute Gottes schlägt sie nicht.

¹⁰ کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

¹⁰Ihr Ochse bespringt, und nicht umsonst; ihre Kühe kalben und sind nicht unfruchtbar.

¹¹ با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

¹¹Ihre Buben lassen sie ausziehen wie eine Schafherde, und ihre Kinder hüpfen herum.

¹² بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

¹²Sie singen laut zur Pauke und Harfe und sind fröhlich beim Klang der Schalmei.

¹³ از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

¹³Sie verbringen in Wohlfahrt ihre Tage und fahren in einem Augenblick ins Totenreich hinab.

¹⁴ می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

¹⁴Und doch sprechen sie zu Gott: «Hebe dich weg von uns; der Erkenntnis deiner Wege fragen wir nichts nach!

¹⁵ آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

¹⁵Was sollten wir dem Allmächtigen dienen, und was nützt es uns, ihn anzurufen?»

¹⁶ آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

¹⁶Und doch steht ihr Glück nicht in ihrer Hand; darum sei der Rat der Gottlosen fern von mir!

¹⁷ یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

¹⁷Wie oft erlischt die Leuchte der Gottlosen und ereilt sie ihr Schicksal? Teilt Er ihnen Schmerzen zu in seinem Zorn?

¹⁸ شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

¹⁸Werden sie wie Stroh vor dem Wind und wie Spreu, die der Sturm entführt?

¹⁹ خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

¹⁹Spart Gott sein Unglück für seine Kinder auf? Ihm selbst sollte er vergelten, so daß er es weiß!

²⁰ آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

²⁰Seine eigenen Augen sollen sein Verderben sehen, und den Zorn des Allmächtigen soll er selbst trinken!

²¹ آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

²¹Denn was für Freude wird er an seiner Nachkommenschaft haben, wenn die Zahl seiner Monde abgeschnitten ist?

²² برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

²²Kann man Gott Erkenntnis lehren, da er doch die Himmlischen richtet?

²³ برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

²³Der eine stirbt im Vollbesitz seines Glücks, vollkommen ruhig und sorglos;

²⁴ امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

²⁴seine Tröge fließen über von Milch, und das Mark seiner Gebeine wird getränkt.

²⁵ من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

²⁵Der andere aber stirbt mit betrübter Seele und hat nie Gutes geschmeckt:

²⁶ می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

²⁶Gemeinsam liegen sie im Staube, und Gewürm bedeckt sie beide.

²⁷ بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

²⁷Seht, ich kenne eure Gedanken und die Anschläge, mit denen ihr mir Unrecht tut.

²⁸ آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

²⁸Denn ihr denkt: Wo ist das Haus des Tyrannen hingekommen? Und wo ist das Zelt, darin die Gottlosen wohnten?

²⁹ کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

²⁹Habt ihr euch nicht bei denen erkundigt, die des Weges zogen? Und könnt ihr ihre Zeichen nicht anerkennen,

³⁰ وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

³⁰daß der Böse am Tage des Unglücks verschont bleibt und dem Tage des Zorns entgeht?

³¹ مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد. پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.

³¹Wer kann ihm ins Gesicht seinen Wandel vorhalten, und sein Tun, wer vergilt es ihm?

³² پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.

³²Doch er wird zu Grabe getragen, und über seinem Grabhügel hält man Wache.

³³Süß sind ihm des Grabes Schollen; hinter ihm her zieht jedermann, und vor ihm her eine unzählbare Schar.

³⁴Was tröstet ihr mich denn so vergeblich? Eure Antworten sind nichts als Treulosigkeit!