¹ به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

¹Und Hiob setzte seine Rede fort und sprach:

² که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس ‌دهد،

²So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele betrübt hat:

³ دهان من هیچ چیز شریرانه‌ای نخواهد گفت و زبانم هرگز دروغ نخواهد گفت.

³Solange noch mein Odem in mir ist und der Hauch Gottes in meiner Nase,

⁴ من هیچ‌گاه حرف شما را تصدیق نمی‌کنم و تا زمانی که بمیرم، ادّعای بی‌گناهی می‌کنم

⁴sollen meine Lippen nichts Verkehrtes reden und meine Zunge keine Lüge aussprechen.

⁵ من هرگز از برحق بودن ادّعایم صرف‌نظر نخواهم کرد، وجدان من پاک است.

⁵Ferne sei es von mir, daß ich euch Recht gebe, ich werde mir meine Unschuld nicht nehmen lassen bis an mein Ende!

⁶ باشد تا کسانی‌که با من مخالفند و علیه من می‌جنگندند، مانند شریران و خطاکاران جزا ببینند.

⁶Ich habe an meiner Gerechtigkeit festgehalten und werde sie nicht loslassen, mein Gewissen straft mich über keinen meiner Tage;

⁷ اگر خدا شخص بی‌خدا را هلاک کند و به زندگی‌اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می‌ماند؟

⁷mein Feind aber müsse verurteilt werden und meine Widersacher Unrecht haben.

⁸ آیا خدا فریادشان را در وقت سختی و مشکلات می‌شنود؟

⁸Denn was für eine Hoffnung hat der Frevler, wenn Gott ihn abschneidet, wenn er ihm seine Seele entzieht?

⁹ آنها باید از وجود قادر مطلق لذّت ببرند و در همهٔ اوقات از او کمک بخواهند.

⁹Wird Gott sein Geschrei erhören, wenn Not über ihn kommt?

¹⁰ بگذارید که دربارهٔ قدرت خدا شما را تعلیم دهم، و نقشه‌های قادر مطلق را برایتان توضیح دهم.

¹⁰Hätte er seine Lust an dem Allmächtigen, so würde er Gott allezeit anrufen.

¹¹ یقین دارم که خود شما هم تا اندازه‌ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می‌گویید؟ صوفر

¹¹Ich will euch über Gottes Hand belehren und, was es mit dem Allmächtigen für eine Bewandtnis hat, euch nicht verhehlen.

¹² این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم، که خدای قادر مطلق برایشان تعیین فرموده است:

¹²Siehe, ihr alle habt es ja gesehen (warum redet ihr so unnütze Worte)?

¹³ این مردم دارای فرزندان زیادی می‌شوند، امّا آنها یا با شمشیر به قتل می‌رسند و یا از گرسنگی می‌میرند.

¹³Das ist das Teil, das der gottlose Mensch von Gott, und dies das Erbe, das die Tyrannen vom Allmächtigen erhalten:

¹⁴ کسانی هم که باقی بمانند، در اثر مرض و بلا به زیر خاک می‌روند که حتّی بیوه‌های آنها هم برای آنها گریه و ماتم نمی‌کنند.

¹⁴Wenn seine Kinder sich mehren, so ist's für das Schwert, und seine Nachkommenschaft hat nicht Brot genug.

¹⁵ مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و صندوقهای پُر از لباس داشته باشند،

¹⁵Seine Entronnenen sinken durch die Pest ins Grab, und ihre Witwen beweinen sie nicht.

¹⁶ امّا عاقبت، اشخاصِ نیک پول آنها را مصرف می‌کنند و لباس ایشان را می‌پوشند.

¹⁶Wenn er schon Geld zusammenscharrt wie Staub und Kleider zusammenhäuft wie Kot,

¹⁷ آنها خانه‌هایی می‌سازند که مانند تار عنکبوت و سایبانِ نگهبانان، دوامی ندارد.

¹⁷so bringt er sie zwar zusammen, aber der Gerechte wird sie anziehen, und in das Geld werden sich die Unschuldigen teilen.

¹⁸ آنها ثروتمند به بستر می‌روند، امّا وقتی بیدار می‌شوند و چشم باز می‌کنند، می‌بینند که ثروتشان از دست رفته است.

¹⁸Er baut sein Haus wie die Motte und wie ein Hüttlein, das der Hüter macht.

¹⁹ سیلاب وحشت آنها را فرا می‌گیرد و توفانِ نیستی در شب آنها را با خود می‌برد.

¹⁹Reich legt er sich hin und tut es nicht wieder; in einem Augenblick ist er dahin:

²⁰ باد شرقی آنها را به هوا بلند می‌کند و از خانه‌هایشان دور می‌سازد.

²⁰Schrecken ergreift ihn wie eine Wasserflut, der Sturmwind führt ihn über Nacht davon.

²¹ با بی‌رحمی بر آنها که در حال فرار هستند می‌وزد. به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

²¹Ein Ostwind ergreift ihn, und er fährt dahin, er rafft ihn von seiner Stätte hinweg.

²² به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

²²Schonungslos schleudert Er Geschosse nach ihm, eiligst muß er fliehen vor seiner Hand.

²³Man klatscht mit den Händen über ihn und zischt ihn aus an seinem Ort.