¹ با چشمان خود پیمان بستم که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

¹Einen Bund hatte ich geschlossen mit meinen Augen, und wie hätte ich mein Auge auf eine Jungfrau werfen dürfen!

² چون می‌دانم که خدای قادر مطلق چه بلایی بر سر چنین افرادی می‌آورد.

²Denn was würde mir Gott vom Himmel dafür zuteilen, und welchen Lohn erhielte ich vom Allmächtigen aus der Höhe?

³ او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت نازل می‌کند.

³Ist denn das Unglück nicht für den Ungerechten und das Mißgeschick für die Übeltäter?

⁴ او هر کاری که می‌کنم و هر قدمی که برمی‌دارم، می‌بیند.

⁴Sieht Er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte,

⁵ من هرگز به راه غلط نرفته‌ام و کسی را فریب نداده‌ام.

⁵so daß er wissen kann, ob ich mit Lügen umgegangen oder auf Betrug ausgegangen bin?

⁶ می‌خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بی‌گناهی من ثابت شود.

⁶Er wäge mich auf gerechter Waage, so wird Gott meine Unschuld erkennen!

⁷ اگر از راه راست منحرف شده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

⁷Ist mein Schritt vom Wege abgewichen oder mein Herz den Augen nachgewandelt und klebt meinen Händen ein Makel an,

⁸ آن وقت چیزی را که کاشته‌ام، دیگران بخورند و همهٔ محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁸so will ich säen, und ein anderer soll es essen, und meine Pflanzungen sollen entwurzelt werden!

⁹ اگر دلم فریفتهٔ زن مرد دیگری شده باشد، یا در کمین زن همسایه باشم،

⁹Hat sich mein Herz hinreißen lassen zu einem Weibe, oder habe ich gelauert an der Tür meines Nächsten,

¹⁰ پس زن من هم، کنیز مرد دیگری شود. دیگران با او همبستر شوند.

¹⁰so soll mein Weib für einen andern mahlen, und andere mögen sich über sie beugen!

¹¹ زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می‌باشد

¹¹Denn das wäre eine Schandtat und ein strafwürdiges Vergehen,

¹² و مثل آتشِ سوزانِ دنیای مردگان می‌تواند همه‌چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه‌کن سازد.

¹²ja ein Feuer wär's, das bis in die Hölle hinein brennen und alle meine Habe verzehren müßte mit Stumpf und Stiel.

¹³ اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آنها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

¹³Habe ich das Recht verweigert meinem Knecht oder meiner Magd, wenn sie eine Sache wider mich hatten,

¹⁴ چطور می‌توانم با خدا روبه‌رو شوم و وقتی‌که از من بازخواست کند، چه جوابی می‌توانم به او بدهم.

¹⁴was wollte ich tun, wenn Gott wider mich aufträte, und wenn er mich zur Rede stellte, was wollte ich ihm antworten?

¹⁵ زیرا همان خدایی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁵Hat nicht der, der mich im Mutterschoße bereitete, auch sie gemacht, hat nicht ein und derselbe uns aus dem Mutterleibe hervorgebracht?

¹⁶ از کمک به مردم مسکین خودداری نکرده‌ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی ترک نکرده‌ام،

¹⁶Habe ich den Armen versagt, was sie begehrten, und die Augen der Witwe verschmachten lassen?

¹⁷ نان خود را به تنهایی نخورده‌ام و آن را همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

¹⁷Habe ich meinen Bissen allein verzehrt, und hat das Waislein nichts davon gekriegt?

¹⁸ و در سراسر عمر خود برای آنها مثل پدری غمخوار بودم و از کودکی، راهنمای بیوه‌زنان بوده‌ام.

¹⁸Wahrlich, von meiner Jugend auf hat es mich hochgehalten wie einen Vater, und von Mutterleib an habe ich sie geführt!

¹⁹ اگر می‌دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه به سر می‌برد،

¹⁹Habe ich einen umherirren sehen ohne Kleider und dem Armen keine Decke gegeben?

²⁰ از پشم گوسفندانم لباس می‌دوختم و به او می‌دادم تا از سردی هوا در امان بوده، از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

²⁰Nein, wahrlich, es haben mich seine Lenden gesegnet, wenn sie von der Wolle meiner Lämmer warm geworden sind!

²¹ اگر به‌خاطر اینکه در دادگاه نفوذ دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

²¹Habe ich meine Hand gegen die Waise erhoben, weil ich sah, daß man mir helfen würde im Tor,

²² بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

²²so soll mir die Schulter vom Nacken fallen und mein Arm aus seiner Röhre brechen!

²³ چون من از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم هرگز جرأت نمی‌کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²³Aber ich hätte mich vor Gottes Strafe gefürchtet, und aus Ehrfurcht vor ihm hätte ich es gar nicht gekonnt.

²⁴ به طلا و نقره اعتماد و اتّکا نداشته‌ام

²⁴Habe ich mein Vertrauen auf Gold gesetzt und zu dem feinen Gold gesagt:

²⁵ و ثروت زیاد مایهٔ خوشی من نبوده است.

²⁵«Sei du meine Zuversicht!», habe ich mich gefreut, weil ich reich geworden bin und meine Hand viel erworben hat;

²⁶ به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته‌ام.

²⁶habe ich die Sonne angesehen, weil sie leuchtete, und den Mond, weil er so prächtig dahinzog,

²⁷ آنها را نپرستیده و از دور نبوسیده‌ام.

²⁷und habe ich mein Herz im Geheimen betören lassen, daß ich ihnen Küsse zuwarf mit der Hand,

²⁸ زیرا این کار هم گناه است و اگر آن کار را می‌کردم، مستوجب مجازات می‌بودم، چون با این کار، خدای متعال را منکر می‌شدم.

²⁸so wäre auch das ein strafwürdiges Vergehen gewesen; denn ich hätte den Gott verleugnet, der höher ist.

²⁹ هرگز از مصیبت دشمنان شاد نشده‌ام و از بلایی که بر سرشان آمده است، خوشحال نبوده‌ام.

²⁹Habe ich mich gefreut über den Sturz meines Feindes und mich ergötzt daran, wenn ihn ein Unglück traf?

³⁰ زبان خود را از گناه بازداشته و برای آنها دعای بد نکرده‌ام.

³⁰Nein, ich habe meine Zunge nicht hergegeben zum Sündigen, daß ich mit einem Fluche sein Leben gefordert hätte.

³¹ آنهایی که برای من کار می‌کنند هرگز گرسنه نبوده‌اند.

³¹Haben meine Hausgenossen nicht oft gesagt: Wer hätte sich nicht von seinem Fleische gesättigt?

³² هیچ غریبه‌ای را نگذاشته‌ام که شب در کوچه بخوابد، بلکه درِ خانهٔ من، همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³²Kein Fremdling brauchte draußen zu übernachten; ich öffnete meine Tür dem Wandersmann.

³³ هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

³³Habe ich, wie Adam, meine Übertretung bedeckt, so daß ich meine Schuld in meinem Busen verbarg,

³⁴ آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می‌خورم که حقیقت را می‌گویم. بگذارید قادر مطلق جواب مرا بگوید، و اتّهاماتی را که علیه من وارد کرده‌اند، نشان بدهد.

³⁴weil ich die große Menge fürchtete und die Verachtung der Geschlechter mich erschreckte, so daß ich schweigen mußte und nicht zur Tür hinausgehen durfte?...

³⁵ من آنها را به گردن می‌گیرم و تاج سر خود می‌سازم.

³⁵O daß ich einen hätte, der mir Gehör schenkte! Siehe, da ist meine Unterschrift; der Allmächtige antworte mir, und mein Gegner schreibe eine Klageschrift wider mich!

³⁶ همهٔ کارهایی را که کرده‌ام، برای او بیان می‌کنم و با سرفرازی در حضور او می‌ایستم.

³⁶Wahrlich, ich würde sie auf meine Schulter legen und sie mir wie eine Krone umbinden!

³⁷ اگر زمینی را که در آن کشت می‌کنم از مالک اصلی‌اش بزور گرفته باشم،

³⁷Meine Schritte dürfte ich ihm getrost aufzählen und ihm nahen wie ein Fürst!

³⁸ و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم، در آن زمین به عوض گندم، خار و به جای جو، علف هرزه بروید. سخنان ایّوب پایان گرفت.

³⁸Wenn mein Acker wider mich schreit und seine Furchen miteinander weinen,

³⁹ در آن زمین به عوض گندم، خار و به جای جو، علف هرزه بروید. سخنان ایّوب پایان گرفت.

³⁹weil ich, ohne ihn zu bezahlen, seinen Ertrag genossen und seinen Besitzer ums Leben gebracht habe,

⁴⁰so soll er statt Weizen Dornen tragen und Unkraut anstatt der Gerste! Zu Ende sind die Reden Hiobs.