¹ حال ای ایّوب با دقّت به سخنان من گوش بده.

¹Doch höre nun, Hiob, meine Rede, und fasse alle meine Worte!

² می‌خواهم آنچه را که در نظر دارم به تو بگویم.

²Siehe doch, ich öffne meinen Mund, es redet die Zunge an meinem Gaumen;

³ حرفهای من از صمیم دل، صادقانه و حقیقت است.

³Meine Reden kommen aus aufrichtigem Herzen, und meine Lippen sprechen lautere Wahrheit aus.

⁴ زیرا روح خدا مرا سرشته و نَفَس قادر متعال به من زندگی بخشیده است.

⁴Der Geist Gottes hat mich gemacht, und der Odem des Allmächtigen belebt mich.

⁵ اگر می‌توانی جواب مرا بدهی، درنگ نکن.

⁵Kannst du es, so widerlege mich; rüste dich, tritt vor mich hin!

⁶ من و تو در نظر خدا فرقی نداریم. او هردوی ما را از گِل سرشته است.

⁶Siehe, ich stehe zu Gott, gleich wie du; auch ich bin vom Lehm genommen.

⁷ پس تو نباید از من ترس و وحشت داشته باشی و من بر تو فشار نمی‌آورم.

⁷Siehe, Furcht vor mir soll dich nicht schrecken, und ich will dir nicht lästig sein.

⁸ شنیدم که گفتی:

⁸Nun hast du vor meinen Ohren gesagt, und ich habe deine eigenen Worte gehört:

⁹ «من پاک هستم و خطایی نکرده‌ام. بی‌عیب هستم و گناهی ندارم.

⁹«Rein bin ich, ohne Vergehen, unbefleckt und ohne Schuld!

¹⁰ خدا بهانه می‌جوید تا گناهی در من بیابد و مرا دشمن خود می‌شمارد.

¹⁰Siehe, er erfindet Beschuldigungen gegen mich, er hält mich für seinen Feind;

¹¹ پاهایم را به زنجیر می‌بندد و در هر قدم مراقب من است.»

¹¹er legt meine Füße in den Stock und lauert auf alle meine Schritte.»

¹² امّا ایّوب، من تو را قانع می‌سازم که تو اشتباه می‌‌کنی. خدا بزرگتر از همهٔ انسانهاست.

¹²Siehe, das sagst du nicht mit Recht, darauf muß ich dir antworten; denn Gott ist größer als der Mensch.

¹³ چرا خدا را متّهم می‌‌کنی و می‌گویی که او برای کارهایی که می‌کند به انسان توضیح نمی‌دهد.

¹³Warum haderst du denn mit ihm, da er doch keine seiner Taten zu verantworten hat?

¹⁴ خدا به راههای مختلف با انسان صحبت می‌کند، امّا کسی به کلام او توجّه نمی‌نماید.

¹⁴Sondern Gott redet einmal und zum zweitenmal, aber man beachtet es nicht.

¹⁵ در شب، وقتی انسان در خواب عمیق فرو می‌رود، در رؤیا با او حرف می‌زند.

¹⁵Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt und sie in ihren Betten schlafen,

¹⁶ گوشهای او را باز می‌کند. او را می‌ترساند و اخطار می‌دهد

¹⁶da öffnet er das Ohr der Menschen und besiegelt seine Warnung an sie,

¹⁷ خدا سخن می‌گوید تا او را از گناه کردن باز دارد و از مغرور شدن رهایی‌اش‌‌ بخشد،

¹⁷damit der Mensch von seinem Tun abstehe und er den Mann vor Übermut beschütze,

¹⁸ تا از مرگ و هلاکت نجات یابد.

¹⁸daß er seine Seele von der Grube zurückhalte, und sein Leben, daß er nicht renne ins Geschoß.

¹⁹ خدا انسان را با درد و بیماری سرزنش می‌کند.

¹⁹Er züchtigt ihn mit Schmerzen auf seinem Lager, ein hartes Gericht geht über seinen Leib,

²⁰ در اثر مرض، انسان اشتهای خود را از دست می‌دهد به طوری که حتّی از لذیذترین غذاها هم بدش می‌آید.

²⁰daß ihm das Brot zum Ekel wird, seiner Seele die Lieblingsspeise;

²¹ آن‌قدر لاغر می‌شود که از او فقط پوست و استخوان بجا می‌ماند.

²¹sein Fleisch schwindet dahin, man sieht es nicht mehr, und seine Gebeine, die man sonst nicht sah, werden bloß;

²² پایش به لب گور می‌رسد و به دنیای مردگان نزدیک می‌شود.

²²seine Seele naht sich der Grube und sein Leben den Todesmächten.

²³ امّا اگر یکی از هزاران فرشتهٔ خدا حاضر باشد و از او شفاعت نموده و بگوید که بی‌گناه است،

²³Wenn es dann für ihn einen Engel gibt, einen Mittler, einen aus Tausenden, der dem Menschen verkündigt seine Gerechtigkeit;

²⁴ آنگاه بر او رحم کرده، می‌فرماید: «آزادش کنید و نگذارید که هلاک شود، زیرا کفّاره‌ای برایش یافته‌ام.»

²⁴wenn er sich über ihn erbarmt und spricht: «Erlöse ihn, daß er nicht zur Grube hinabfahre; ich habe ein Lösegeld gefunden!»

²⁵ بدن او دوباره جوان و قوی می‌گردد.

²⁵Alsdann wird sein Fleisch wieder grünen von Jugendfrische, er wird wiederkehren zu den Tagen seiner Jugend;

²⁶ هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را می‌پذیرد و او با شادمانی در پیشگاه او حضور می‌یابد و خدا سعادت گذشته‌اش را به او بازمی‌گرداند.

²⁶er wird zu Gott bitten, der wird ihm gnädig sein, ihn sein Angesicht mit Jauchzen sehen lassen und dem Menschen seine Gerechtigkeit wiedergeben.

²⁷ بعد او سرود می‌خواند و به مردم می‌گوید: «من گناه کردم و از راه راست منحرف شدم،

²⁷Er wird singen vor den Menschen und sagen: Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt; aber er hat mir nicht vergolten nach Verdienst;

²⁸ امّا خدا گناهان مرا بخشید و مرا از مرگ و هلاکت نجات داد.»

²⁸er hat meine Seele erlöst, daß sie nicht in die Grube gefahren ist, so daß mein Leben das Licht wieder sieht!

²⁹ خدا بارها این کارها را برای انسان انجام می‌دهد،

²⁹Siehe, dies alles tut Gott zwei oder dreimal mit dem Menschen,

³⁰ تا جان او را از هلاکت برهاند و از نور حیات برخوردارش سازد.

³⁰daß er seine Seele vom Verderben herumhole und ihn erleuchte mit dem Lichte der Lebendigen.

³¹ ایّوب، سخنان مرا بشنو و خاموش باش و به آنچه می‌گویم توجّه کن.

³¹Merke auf, Hiob, höre mir zu, schweige, und ich will reden!

³² امّا اگر چیزی برای گفتن داری، بگو. من می‌خواهم بشنوم و اگر گفتارت درست باشد، قبول می‌کنم. وگرنه ساکت باش و به من گوش بده تا به تو حکمت بیاموزم.

³²Hast du aber Worte, so antworte mir, sage her, denn ich wünsche deine Rechtfertigung;

³³ وگرنه ساکت باش و به من گوش بده تا به تو حکمت بیاموزم.

³³wo aber nicht, so höre mir zu, schweige, und ich will dich Weisheit lehren!