¹ از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.

¹Ja, darüber erzittert mein Herz und fährt auf von seiner Stelle.

² غرّش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.

²Höret auf das Donnern seiner Stimme und auf den Ton, der aus seinem Munde geht!

³ او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.

³Er läßt ihn dahinfahren unter dem ganzen Himmel und sein Licht bis zu den Enden der Erde.

⁴ بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.

⁴Hinter ihm her brüllt der Donner, er donnert mit seiner majestätischen Stimme, und er spart damit nicht, damit seine Stimme gehört werde.

⁵ به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد که عقل ما از درک آنها عاجز است.

⁵Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar; er tut große Dinge, die wir nicht verstehen.

⁶ به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،

⁶Er gebeut dem Schnee: Falle auf die Erde! und läßt Regen fließen, heftige Regengüsse.

⁷ مردم دست از کار می‌کشند و متوجّه قدرت او می‌شوند.

⁷Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Werk erkennen mögen.

⁸ حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.

⁸Die Tiere suchen ihre Schlupfwinkel auf und bleiben in ihren Höhlen.

⁹ توفان از جنوب می‌آید و باد سرد از شمال.

⁹Aus der Kammer des Südens kommt der Sturm und vom Norden her die Kälte.

¹⁰ خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد و آن را منجمد می‌سازد.

¹⁰Vom Hauche Gottes gibt es Eis, und die weiten Wasser frieren zu.

¹¹ ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.

¹¹Mit Wasserfülle belastet er die Wolken, er zerstreut das Lichtgewölk.

¹² به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.

¹²Und dieses wendet sich überall hin, wohin er es lenkt, auszurichten alles, was er ihm befiehlt, auf dem ganzen Erdenrund,

¹³ او باران را برای مجازات مردم، یا به عنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.

¹³bald zur Rute, bald zur Wohltat für sein Land.

¹⁴ لحظه‌ای صبر کن و گوش بده و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.

¹⁴Merke dir das, Hiob, stehe stille und erwäge Gottes Wunder!

¹⁵ آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟

¹⁵Weißt du, wie Gott ihnen Befehl gibt, wie er das Licht seiner Wolken leuchten läßt?

¹⁶ آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟ اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.

¹⁶Verstehst du das Schweben der Wolken, die Wunder dessen, der an Verstand vollkommen ist?

¹⁷ وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،

¹⁷Du, dem die Kleider zu warm werden, wenn es auf der Erde schwül wird vom Mittagswind,

¹⁸ آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟

¹⁸wölbst du mit Ihm das Firmament, daß es feststeht wie ein gegossener Spiegel?

¹⁹ به ما یاد بده که به او چه بگوییم، زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.

¹⁹Lehre uns, was wir ihm sagen sollen; wir können nichts vorbringen vor Finsternis.

²⁰ من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می‌ترسم که کشته شوم.

²⁰Soll ihm gemeldet werden, daß ich rede? Oder sollte der Mensch wünschen, vertilgt zu werden?

²¹ همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر، به نور خورشید نگاه کنیم،

²¹Jetzt zwar sehen wir das Licht nicht, das doch leuchtend hinter den Wolken steht; aber der Wind wird sich erheben und sie wegfegen.

²² همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا، که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.

²²Von Mitternacht her kommt Goldglanz; Gott ist von wunderbarer Pracht umgeben.

²³ خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند. بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.

²³Den Allmächtigen finden wir nicht; er ist von unbegreiflicher Kraft, voll Recht und Gerechtigkeit; er beugt sie nicht.

²⁴ بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.

²⁴Darum fürchten ihn die Menschen; er aber sieht nicht an, die sich weise dünken.