¹ ایّوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم، آزرده نمی‌شوی؟ من دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

¹Da hob Eliphas, der Temaniter, an und sprach:

² ببین، تو به افراد بسیاری تعلیم داد‌ه‌ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوّت قلب بخشیده‌ای.

²Vielleicht verdrießt es dich, wenn man versucht, ein Wort mit dir zu reden; wer hält aber die Rede zurück?

³ با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته‌ای و به زانوان لرزان نیرو داد‌ه‌ای.

³Siehe, du hast viele zurechtgewiesen und müde Hände gestärkt.

⁴ امّا اکنون که خودت دچار مشکلات شده‌ای، پریشان گشته‌ای.

⁴Deine Reden haben Strauchelnde aufgerichtet, und wankende Knie hast du gekräftigt.

⁵ تو شخصی پرهیزکار بودی و زندگی بی‌عیبی داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

⁵Da es nun an dich kommt, erliegst du, und weil es dich trifft, bist du so bestürzt.

⁶ فکر کن، آیا هرگز دیده‌ای که شخص بی‌گناهی هلاک شود و یا مرد درستکاری از بین برود؟

⁶Ist nicht deine Gottesfurcht dein Trost und die Vollkommenheit deines Weges deine Hoffnung?

⁷ درحالی‌که من دیده‌ام، کسانی‌که شرارت و ظلم را می‌کارند، شرارت و ظلم را درو می‌کنند.

⁷Bedenke aber: ist je ein Unschuldiger umgekommen, oder wurden je Rechtschaffene vertilgt?

⁸ توفان غضب خدا آنها را از بین می‌برد و با آتش خشم خود آنها را می‌سوزاند.

⁸Soviel ich gesehen habe: die Unrecht pflügen und Unheil säen, ernten es auch.

⁹ مردم شریر مانند شیرِ درّنده می‌غرّند، امّا خدا آنها را خاموش می‌سازد و دندانهایشان را می‌شکند.

⁹Durch Gottes Odem kommen sie um; durch den Hauch seines Zornes werden sie verzehrt.

¹⁰ مانند شیر نر از بی‌غذایی و گرسنگی ضعیف می‌شوند و می‌میرند و فرزندانشان نیز پراکنده می‌شوند.

¹⁰Das Brüllen des Löwen und die Stimme des Leuen verstummt, und die Zähne der jungen Löwen werden ausgebrochen.

¹¹ وقتی در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی به صورت زمزمهٔ آهسته به گوش من رسید.

¹¹Der Löwe verdirbt aus Mangel an Raub, und die Jungen der Löwin zerstreuen sich.

¹² وحشت مرا فراگرفت، تنم به لرزه آمد.

¹²Zu mir aber stahl sich ein Wort, mein Ohr vernahm ein leises Flüstern;

¹³ شبحی از برابر من گذشت و از ترس، موی بر بدنم راست شد.

¹³beim Nachdenken über Nachtgesichte, als tiefer Schlaf auf die Menschen gefallen war,

¹⁴ می‌دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، امّا نمی‌توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب، این صدا به گوشم رسید:

¹⁴da kam Furcht über mich und ein Zittern und durchschauerte alle meine Gebeine;

¹⁵ «آیا انسان فانی می‌تواند در نظر خدا که خالق اوست، پاک و بی‌عیب باشد؟

¹⁵denn ein Geist ging an mir vorüber, die Haare meines Leibes standen mir darob zu Berge.

¹⁶ او حتّی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی‌کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند،

¹⁶Er stand da, und ich erkannte sein Aussehen nicht, eine Gestalt war vor meinen Augen, ich hörte eine flüsternde Stimme:

¹⁷ چه رسد به آنهایی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید از بین می‌روند.

¹⁷Ist der Sterbliche gerecht vor Gott oder ein Mann vor seinem Schöpfer rein?

¹⁸ ممکن است صبح زنده باشند، ولی بدون هیچ خبری، قبل از غروب می‌میرند. رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

¹⁸Siehe, seinen Dienern traut er nicht, bei seinen Engeln nimmt er Irrtum wahr;

¹⁹ رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

¹⁹wieviel mehr bei denen, die in Lehmhütten wohnen, deren Fundament im Staube liegt und die gleich Motten zerstört werden!

²⁰Zwischen Morgen und Abend gehen sie zugrunde; ehe man sich's versieht, sind sie für immer dahin.

²¹Wird nicht ihr Zeltstrick abgerissen? Sie sterben; und zwar nicht an Weisheit!