¹Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

¹人生在世多有愁苦

²Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka koóca pracy swojej:

²正如仆人切慕暮影，又像雇工盼望工价。

³Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

³照样，我有空虚的岁月，也有劳苦的黑夜为我派定。

⁴Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

⁴我躺下的时候，就说：‘我什么时候起来？’然而，长夜漫漫，我辗转反侧，直到黎明。

⁵Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

⁵我的肉体以虫子和土块为衣裳，我的皮肤裂开又流脓。

⁶Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

⁶我过的日子比梭还要快，在毫无盼望之中而结束。

⁷Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

⁷求你记念我的性命不过是一口气，我的眼必不再看见福乐。

⁸Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

⁸看我的，他的眼再也看不到我，你的眼要看我，我已经不在了。

⁹Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

⁹云彩怎样消散逝去，照样，人下阴间也不再上来。

¹⁰Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

¹⁰他不再回自己的家，故乡再也不认识他。

¹¹Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

¹¹因此，我不再禁止我的口，我要说出灵里的忧愁，倾诉心中的痛苦。

¹²Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

¹²埋怨　神待他过严我岂是洋海或是海怪，你竟然设守卫防备我？

¹³Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

¹³我若说：‘我的床必安慰我，我的榻必减轻我的苦情’，

¹⁴Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

¹⁴你就用梦惊扰我，又用异象惊吓我，

¹⁵A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

¹⁵以致我宁可窒息而死，也不肯保留我这一身的骨头。

¹⁶Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

¹⁶我厌恶自己，不愿永远活下去。任凭我吧，因为我的日子都是空虚的。

¹⁷Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

¹⁷人算什么，你竟看他为大，又把他放在心上；

¹⁸A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

¹⁸每天早晨你都鉴察他，每时每刻你也试验他。

¹⁹Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

¹⁹你到什么时候才转眼不看我，任凭我咽下唾沫呢？

²⁰Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

²⁰鉴察世人的主啊！我若犯了罪，跟你有什么关系呢？你为什么把我当作箭靶，使我以自己为重担呢？

²¹Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

²¹你为什么不赦免我的过犯，除去我的罪孽呢？现在我快要躺卧在尘土中，那时你寻找我，我却不在了。”