1(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)
1Psalam. Davidov. Za spomen.
2Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
2Jahve, u srdžbi svojoj nemoj ne karati, i nemoj me kazniti u svojemu gnjevu.
3Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
3Strijele se tvoje u me zabodoše, ruka me tvoja teško pritisnu:
4Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
4na tijelu mi ništa zdravo nema zbog gnjeva tvog, od grijeha mojih mira mi nema kostima.
5Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
5Zloće moje glavu su mi nadišle, kao preteško breme tište me.
6Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
6Rane moje zaudaraju i gnjiju zbog bezumnosti moje.
7Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.
7Pogurih se sav i zgrčih, povazdan lutam žalostan.
8Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
8Moji bokovi puni su ognjice, na tijelu mi ništa zdravo nema.
9Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
9Iscrpljen sam i satrven posve, stenjem od jecanja srca svojega.
10Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
10O Gospode, sve su mi želje pred tobom, i vapaji moji nisu ti skriveni.
11Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
11Srce mi udara silno, snaga me ostavlja i svjetlost vida očinjeg gasi se.
12Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
12Prijatelji i drugovi od rana mojih uzmakoše, i moji najbliži stoje daleko.
13I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzieó zmyślali.
13Namještaju mi zamke oni koji mi život vrebaju, koji mi žele nesreću, propašću mi prijete i uvijek smišljaju prijevare.
14Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
14A ja sam kao gluh i ništa ne čujem i, kao nijem, usta ne otvaram.
15I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
15Postadoh k'o čovjek koji ne čuje i koji u ustima nema odgovora.
16Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
16Jer u tebe se, o Jahve, uzdam, ti ćeš me uslišati, Jahve, Bože moj!
17Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
17Rekoh: "Nek' se ne raduju nada mnom; kad mi noga posrne, nek' se ne uzdižu nada mnom!"
18Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
18Jer umalo ne propadoh, i moja je bol svagda preda mnom.
19Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
19Bezakonje svoje ja priznajem i pun sam žalosti zbog grijeha svojega.
20Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
20A koji su bez razloga protiv mene, moćni su, i mnogi su koji me mrze nepravedno.
21A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
21Za dobro zlom mi uzvraćaju, protive mi se što tražim dobro.
22Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
22O Jahve, ne ostavljaj me! Bože moj, ne udaljuj se od mene!
23Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
23Požuri se meni u pomoć, Gospode, spase moj!