¹Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.

¹Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.

²Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.

²Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.

³Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

³Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.

⁴Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.

⁴Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.

⁵Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.

⁵Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.

⁶Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.

⁶Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.

⁷Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.

⁷Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.

⁸Jako kiedy kto przywiązuje kamieó drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.

⁸Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.

⁹Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

⁹Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.

¹⁰Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.

¹⁰Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.

¹¹Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

¹¹Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.

¹²Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

¹²Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.

¹³Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

¹³Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"

¹⁴Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.

¹⁴Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.

¹⁵Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

¹⁵Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.

¹⁶Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

¹⁶Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.

¹⁷Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.

¹⁷Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.

¹⁸Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:

¹⁸Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,

¹⁹Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?

¹⁹er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."

²⁰Gdy niestaje drew, gaśnie ogieó; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

²⁰Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.

²¹Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

²¹Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.

²²Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

²²Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.

²³Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.

²³Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.

²⁴Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.

²⁴Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;

²⁵Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.

²⁵gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.

²⁶Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.

²⁶Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.

²⁷Kto drugiemu dół kopie, wpada weó; a kto kamieó toczy, na niego się obraca.

²⁷I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.

²⁸Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

²⁸Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.