¹Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

¹Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

²Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

²Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

³Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

³Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

⁴Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

⁴Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

⁵Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

⁵Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

⁶Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

⁶I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

⁷Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

⁷Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

⁸Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

⁸Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

⁹Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

⁹Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

¹⁰Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

¹⁰De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

¹¹Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

¹¹En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

¹²Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

¹²En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

¹³Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

¹³Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

¹⁴Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

¹⁴En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

¹⁵Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

¹⁵Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

¹⁶Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

¹⁶Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

¹⁷Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

¹⁷Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

¹⁸Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

¹⁸Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

¹⁹Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

¹⁹Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

²⁰Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

²⁰Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

²¹Kto w rozkoszy chowa z dziecióstwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

²¹Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

²²Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

²²Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

²³Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

²³Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

²⁴Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

²⁴Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

²⁵Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

²⁵Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

²⁶Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

²⁶Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

²⁷Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.

²⁷Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.