¹Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

¹Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

²Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

²Vi, kiu estas cxirkauxkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la cxielon kiel tapisxon;

³Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

³Kiu arangxas sur la akvo Siajn cxambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

⁴Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

⁴Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

⁵Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

⁵Kiu fondis la teron sur gxiaj fundamentoj, Ke gxi neniam sxanceligxos.

⁶Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

⁶La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

⁷Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

⁷De Via minaco gxi kuras, De la vocxo de Via tondro gxi forrapidas.

⁸Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

⁸GXi levigxas sur montojn, mallevigxas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por gxi.

⁹Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

⁹Vi faris limon, kiun gxi ne superpasxos, Por ke gxi ne revenu por kovri la teron.

¹⁰Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

¹⁰Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

¹¹A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

¹¹Ili trinkigas cxiujn kampajn bestojn; Sovagxaj azenoj kvietigas sian soifon.

¹²Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

¹²Apud ili logxas la birdoj cxielaj, El inter la brancxoj ili sonigas sian vocxon.

¹³Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

¹³Vi trinkigas la montojn el Viaj cxambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satigxas la tero.

¹⁴Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

¹⁴Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdajxon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

¹⁵I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

¹⁵Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizagxo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

¹⁶Nasycone bywają i drzewa Paóskie, i cedry Libanu, których nasadził;

¹⁶Satigxas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

¹⁷Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

¹⁷Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian logxejon sur abioj;

¹⁸Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

¹⁸La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifugxejo por la hirakoj.

¹⁹Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słoóce zna zachód swój.

¹⁹Li arangxis la lunon laux la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

²⁰Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

²⁰Vi sendas mallumon, kaj farigxas nokto, Dum kiu vagas cxiuj arbaraj bestoj;

²¹Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

²¹La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian mangxajxon.

²²Lecz gdy słoóce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

²²Kiam levigxas la suno, Ili sin kasxas kaj kusxigxas en siaj logxejoj.

²³Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

²³Eliras homo por sia okupigxo, Por sia laboro gxis la vespero.

²⁴O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

²⁴Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! CXion Vi faris kun sagxo; La tero estas plena de Viaj faritajxoj.

²⁵W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

²⁵Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampajxoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

²⁶Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

²⁶Tie iras sxipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke gxi tie ludu.

²⁷Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

²⁷CXiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili mangxon en gxia tempo.

²⁸Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

²⁸Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satigxas de bonajxo.

²⁹Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

²⁹Vi kasxas Vian vizagxon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

³⁰Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

³⁰Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreigxas; Kaj Vi renovigas la vizagxon de la tero.

³¹Niechajże będzie chwała Paóska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

³¹Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo gxoju pri Siaj faritajxoj.

³²On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

³²Li ekrigardas la teron, kaj gxi tremas; Li ektusxas la montojn, kaj ili fumigxas.

³³Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

³³Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

³⁴O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

³⁴Agrabla estu al Li mia meditado; Mi gxojos pri la Eternulo.

³⁵Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

³⁵Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!