1Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
1Pregxo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni logxejo De generacio al generacio.
2Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
2Antaux ol la montoj naskigxis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne gxis eterne, Vi estas Dio.
3Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
3Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras:Revenu, homidoj.
4Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzieó wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
4CXar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hierauxa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.
5Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
5Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel songxo; Matene ili renovigxas kiel herbo:
6Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
6Matene gxi floras kaj gxermas, Vespere gxi dehakigxas kaj sekigxas.
7Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
7Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniigxas.
8Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
8Vi metis niajn malbonagojn antaux Vin, Nian kasxitajxon antaux la lumon de Via vizagxo.
9Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
9CXar cxiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.
10Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
10La dauxro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj cxe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, CXar gxi forkuras rapide kaj ni forflugas.
11Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
11Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?
12Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
12Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru sagxan koron.
13Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
13Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.
14Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
14Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj gxojos en la dauxro de nia tuta vivo.
15Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
15GXojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.
16Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
16Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.
17Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
17Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.