1Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
1Mu hing on elust tüdinud, ma annan voli oma kaebusele, ma räägin oma hingekibeduses,
2Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
2ma ütlen Jumalale: Ära mõista mind hukka! Anna mulle teada, miks sa mind kimbutad!
3Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
3Kas sinu meelest on hea, et sa rõhud mind, et sa põlgad oma kätetööd, aga valgustad õelate nõupidamist?
4Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
4Ons sul lihalikud silmad või näed sa, nagu inimene näeb?
5Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
5Ons su päevad nagu inimese päevad või on su aastad nagu mehe aastad,
6Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
6et sa uurid mu süüd ja nõuad taga mu pattu,
7Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
7kuigi sa tead, et mina ei ole süüdlane ja et ei ole kedagi, kes sinu käest võiks päästa?
8Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
8Sinu käed kujundasid ja valmistasid mind üheskoos ümberringi - ja sa neelad mu ära!
9Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
9Pea meeles, et sa mind oled teinud otsekui savist. Ja nüüd tahad mind jälle viia tagasi põrmu.
10Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
10Eks sa ole mind valanud nagu piima ja lasknud kalgendada juustu sarnaselt?
11Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
11Sa katsid mind naha ja lihaga ning põimisid ühte kontide ja kõõlustega.
12Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
12Sa andsid mulle elu ja osaduse, ja su hoolitsus hoidis mu vaimu.
13A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
13Aga selle sa talletasid oma südamesse, ma tean, et sul oli meeles see:
14Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
14kui mina pattu teen, siis valvad sina mind ega jäta mind karistamata.
15Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohaóbieniem, i widząc utrapienie moje,
15Häda mulle, kui oleksin süüdi! Aga isegi õigena ei julge ma pead tõsta, olles täis häbi ja nähes oma viletsust.
16Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
16Ja kui ma tõusekski, sa ajaksid mind taga nagu lõvi ja teeksid jälle mu kallal imetegusid.
17Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
17Sa tood mu vastu uusi tunnistajaid ja kasvatad oma viha mu vastu, üha pannes vaeva mulle peale.
18Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
18Miks tõid mind välja emaihust? Oleksin ometi hinge heitnud, et ükski silm ei oleks mind näinud!
19Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
19Siis oleks mind viidud emaüsast hauda, otsekui mind ei oleks olnudki.
20Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestaó, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
20Eks lakka mu päevade pisku? Jäta mind, et võiksin olla pisutki rõõmsam,
21Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
21enne kui ma tagasitulekuta lähen pimeduse ja surmavarju maale,
22Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
22maale, kus pimedus on pilkane, kus on surmavari ja kaos ja kus valguski on pimedus!'