1Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
1Aga Iiob rääkis ja ütles:
2Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
2'Sellesarnast olen ma palju kuulnud, te kõik olete tüütavad trööstijad.
3I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
3Kas sel tuule rääkimisel ei olegi lõppu, või mis kihutab sind rääkima?
4Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
4Minagi võiksin rääkida nagu teie, kui oleksite minu asemel; minagi võiksin teie vastu sõnadega hiilata ja teie pärast pead vangutada.
5Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
5Ma võiksin teid oma suuga kinnitada ja mitte keelata oma huulte kaastundeavaldust.
6Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
6Kui ma räägin, ei vähene mu valu, ja kas see siiski minust lahkub, kui ma lõpetan?
7A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
7Aga nüüd on Jumal mind väsitanud. Ta on hävitanud kõik mu omaksed.
8Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
8Ta on haaranud mind - sellest tuli tunnistaja, kes tõusis mu vastu -, mu kõhnus süüdistab mind näkku.
9Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
9Ta viha rebis ja kiusas mind, ta kiristas mu pärast hambaid. Minu vaenlane teritab mu vastu oma silmi.
10Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
10Nad ajavad suu ammuli mu vastu, löövad mind pilgates põsele; nad kogunevad hulganisti mu vastu.
11Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
11Jumal andis mind nurjatuile ja tõukas mind õelate kätte.
12Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
12Ma elasin rahus, aga ta vapustas mind, ta haaras mind kuklast ja lõi mind puruks; ta pani mind enesele märklauaks,
13Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
13ta nooled ümbritsevad mind. Ta lõhestab armutult mu neerud, ta valab mu sapi maa peale.
14Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
14Ta murrab mind murd murru peale, ta ründab mind otsekui sõdur.
15Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
15Ma õmblesin enesele ihu jaoks kotiriide ja torkasin oma sarve põrmu.
16Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cieó śmierci.
16Mu nägu punetab nutust ja mu laugudel on sünge vari,
17Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)
17kuigi mu käes ei ole ülekohut ja kuigi mu palve on siiras.
18O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
18Oh maa, ära kata mu verd, ja mu kisendamisel ärgu olgu puhkepaika!
19Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
19Vaata, nüüdki on mul tunnistaja taevas ja eestkõneleja kõrgustes.
20O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
20Mu sõbrad on pilkajad - Jumala poole on mu pisarais silm,
21Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
21et ta kohut mõistaks mehe ja Jumala vahel, otsekui inimese ja ta ligimese vahel.
22Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
22Sest veel pisut aastaid ja ma lähen teele, millelt ma ei pöördu tagasi.